Όταν ολόκληρες ταινίες στήνονται γύρω από την εξωτερική σου εμφάνιση με σκοπό να την σχολιάσουν αρνητικά, αλλά εσύ δεν έχεις απολύτως κανένα πρόβλημα με αυτό αλλά αντίθετα, διατηρείς το χιούμορ σου και γεμίζεις την σκηνή με το πληθωρικό σου ταλέντο και την ισχυρή σου προσωπικότητα, τότε εκτός από χιούμορ είσαι και ο πιο ισορροπημένος άνθρωπος που υπάρχει. Αυτή ήταν η Γεωργία Βασιλειάδου, μια γεννημένη κωμικός που αγαπήθηκε όσο λίγες, για όλους τους σωστούς λόγους…
Η Γεωργία γεννήθηκε την πρωτοχρονιά του 1897. Το πραγματικό της επίθετο ήταν Αθανασίου. Έχασε τον πατέρα της σε μικρή ηλικία και έμενε με την μητέρα της στην Κυψέλη, σε ένα φτωχό σπίτι. Από τα επτά έπιασε δουλειά στο κορνιζάδικό του θείου της. Αργότερα ήταν πωλήτρια σε διάφορα καταστήματα. Το μεράκι της ήταν πάντα το τραγούδι.
Μπορεί να μην το ξέρετε, αλλά η Γεωργία Βασιλειάδου δεν ξεκίνησε ως ηθοποιός. Σπούδασε φωνητική στην Γεννάδειο Σχολή και σε ηλικία 26 ετών εμφανίστηκε ως μέτζο σοπράνο στην Λυρική Σκηνή. Μετά την συμμετοχή της σε όπερες, πέρασε στο θέατρο και ασχολήθηκε και με την υποκριτική.
Tην γνωρίσατε ως την «άσχημη του ελληνικού σινεμά» αλλά στα νιάτα της ήταν όμορφη και γοητευτική. Συνέχισε στο θέατρο, όπου έπαιζε και τραγουδούσε. Παντρεύτηκε και απέκτησε μια κορούλα. Όμως ο γάμος της απέτυχε και στα μέσα της δεκαετίας του ’30 αποσύρθηκε από όλα, για να μεγαλώσει το παιδί της. Ο Αλέκος Σακκελάριος απόφάσισε το 1939 να της δώσει έναν μικρό ρόλο στην ταινία «Κορίτσια της παντρειάς». Στα 42 της, η Γεωργία Βασιλειάδου ξεκίνησε μια καινούργια καριέρα.
Άρχισε να περιοδεύει με θιάσους και να πρωταγωνιστεί στο σινεμά. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60, είχε καταφέρει α φτιάξει και δικό της θίασο. Οι πιο γνωστές τις ταινίες, στις οποίες την απολαμβάνουμε μέχρι και σήμερα είναι «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Η καφετζού» (1956), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» (1961), «Οι γαμπροί της Ευτυχίας» (1962) κ.α.
Το 1975, σε ηλικία 78 ετών, αποφάσισε να αποσυρθεί από την υποκριτική. «Θέλω να φύγω με ζήτω κι όχι με γιούχα» φέρεται να είχε δηλώσει. Μια γυναίκα που σατίρισε όσο καμία άλλη τον εαυτό της και ήταν πάντα συμπαθής και αγαπητή και έκανε το κοινό να γελάει. Αυτό ήταν το «ζήτω» που έπαιρνε από τον κόσμο και με αυτό ήθελε να αποσυρθεί.
Πέθανε σε ηλικία 83 ετών, στις 12 Φεβρουαρίου του 1980. Η αιτία που μπήκε στο νοσοκομείο ήταν η βρογχίτιδα, αλλά οι γιατροί διαπίστωσαν καρδιακή ανεπάρκεια καθώς και πρόβλημα στο πάγκρεας. Όμως ακόμα και μέσα στο νοσοκομείο την φανταζόμαστε όπως στις ταινίες. Σαρκαστική, ευχάριστη και με μια «ομορφιά» που συναντάται πολύ πιο σπάνια από την εξωτερική…
