Η 53χρονη Juana Munoz από την πόλη Κάδιθ της Ισπανίας ζει σε ένα ειδικά κατασκευασμένο γυάλινο κλουβί τα τελευταία 14 χρόνια. Και μπορεί αυτό να μοιάζει με τη φυλακή της, όμως την προστατεύει από οτιδήποτε μπορεί να τη σκοτώσει στον έξω κόσμο.

Αφού διαγνώστηκε με τέσσερις πολύ απειλητικές για τη ζωή της ασθένειες - πολλαπλή χημική ευαισθησία (MCS), ινομυαλγία, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και ηλεκτροευαισθησία, η άτυχη γυναίκα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο πέρα από το να απομονώσει τον εαυτό της σε ένα γυάλινο κελί 25 μέτρων. Αν θέλει να βγει από εκεί πρέπει να ακολουθεί κάθε φορά ένα απαιτητικό πρωτόκολλο, ενώ το ίδιο ισχύει και για όποιον θελήσει να την επισκεφθεί, αφού πρέπει πρώτα να κάνει ένα ντους με διάφορα χημικά για απολύμανση και έπειτα να φορέσει μόνο 100% βαμβακερά ρούχα. 

Το χειρότερο σε όλη την ιστορία, είναι το ότι η οικογένεια της δε μπορεί να την αγγίξει και να την αγκαλιάσει, καθώς αυτές οι κινήσεις θέτουν σε κίνδυνο της υγεία της 53χρονης. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά της Juana μπορούν να την αγκαλιάσουν μόνο δυο φορές το χρόνο και αφού κάνουν μια πολυήμερη προετοιμασία. 

Όπως δηλώνει η ίδια, όλα ξεκίνησαν 29 χρόνια πριν, αφού ο άντρας της φύτεψε κάτι περίεργες πατάτες στον κήπο τους. Θυμάται ότι από τη στιγμή που της άγγιξε, πρήστηκαν τα μάτια και τα χείλη της και έπρεπε να μεταφερθεί αμέσως σε γιατρό. Μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο είχε πρηστεί ολόκληρο το σώμα της και έμοιαζε με τέρας. Οι γιατροί τις έδωσαν ένα σωρό κορτιζονούχα φάρμακα για να καταστείλουν την κατάσταση της και μπορεί να το πρήξιμο να έφυγε, όμως από εκεί και έπειτα, κάθε φορά που εκείνη ερχόταν σε επαφή με χημικά, βίωνε συμπτώματα όπως ο εμετός, η κούραση, οι δερματολογικοί ερεθισμοί, η ασφυξία και πολλές άλλες αλλεργικές αντιδράσεις.

Η Juana υποστηρίζει ότι οι βλαβερές πατάτες είχαν ψεκαστεί με ένα παρασιτοκτόνο, το οποίο είχε αποσυρθεί από την αγορά λίγα χρόνια πριν πάθει την πρώτη της κρίση από χημικά. Είναι σίγουρη ότι αυτό το παρασιτοκτόνο ευθύνεται για τα θέματα που αντιμετωπίζει όλο αυτά τα χρόνια, όμως δεν θέλει να αποκαλύψει το όνομα του γιατί δεν θέλει να έχει μπλεξίματα με το νόμο. Το μόνο που θέλει, είναι να μπορεί να αγκαλιάσει την οικογένεια της ξανά, χωρίς φόβο.

Όσο ο χρόνος περνούσε, η γυναίκα διαγνώστηκε με ινομυαλγία και σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, ασθένειες που την ανάγκασαν να ζει μέσα στο γυάλινο κλουβί, που έχει θέα στον κήπο της. Βέβαια αυτή, αναμένει τη μέρα που θα καταφέρει και πάλι να επιστρέψει στην παλιά της ζωή.

Ο σύζυγος της, ο οποίος είναι και ο νοσοκόμος της, καλλιεργεί βιολογικά προϊόντα στον κήπο τους, τα οποί αποτελούν το διαιτολόγιο της Juana. Επιπλέον, λόγω της πολλαπλής χημικής ευαισθησίας που έχει, η ίδια μπορεί να αφήσει το κλουβί της μόνο μια φορά το χρόνο και αυτό επειδή πρέπει, για να κάνει εξετάσεις και άλλα τέτοια ιατρικά.

Μυϊκοί πόνοι, ασφυξία, δερματοπάθειες και αίσθημα κούρασης είναι μόνο μερικά από τα καθημερινά προβλήματα της 53χρονης, η οποία παρόλα αυτά, βρίσκει τη δύναμη και συνεχίζει να παλεύει για τη ζωή της, ενώ ένας από τους στόχους της είναι να αυξήσει την ενημέρωση γύρω από την πάθηση της πολλαπλής χημικής ευαισθησίας και να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα υγείας. Για αυτό και δημιούργησε την εκστρατεία El Abrazo (Η Αγκαλιά), στόχος της οποίας είναι η κατασκευή μιας ειδικής μάσκας αναπνοής, που θα βοηθήσει τους ανθρώπους με αυτήν την ασθένεια να αγκαλιάσουν ξανά τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Και αν και οι περισσότερο θωρούν τη φυσική επαφή κάτι δεδομένο, η περίπτωση της Juana αποδεικνύει ότι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι με τις λεπτομέρειες της ζωής, γιατί στο τέλος, αυτές είναι που μετράνε. Δυστυχώς για την ίδια, όπως δείχνουν τα στοιχεία μέχρι στιγμής, δεν θα καταφέρει να αγγίξει ποτέ το ερχόμενο εγγόνι της.