Τα πρώτα του χρόνια

Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ γεννήθηκε στο Εδιμβούργο στις 22 Μαΐου του 1859. Ήταν το τρίτο παιδί από τα δέκα συνολικά που απέκτησαν οι γονείς του, δυο άνθρωποι με κύρος στην τοπική σκωτσέζικη κοινωνία. Δυστυχώς, το κύρος χάθηκε όταν ο πατέρας του, σκιτσογράφος στο επάγγελμα, άρχισε το ποτό. Η εικόνα της οικογένειας καταρρακώθηκε και οι γονείς του μικρού Άρθουρ χώρισαν. Για λίγο όμως. Γιατί λίγο αργότερα αποφάσισαν να δώσουν μια τελευταία ευκαιρία στην σχέση τους και στην οικογενειακή τους ευτυχία.

Η μητέρα του Άρθουρ ήταν μορφωμένη. Της άρεσε να διηγείται στα παιδιά της, ιστορίες απίστευτες, παράξενες και εξωπραγματικές. Ο μικρός Άρθουρ άκουγε αυτές τις ιστορίες με θαυμασμό και η φαντασία του κάλπαζε. Στην αυτοβιογραφία του, παραδέχτηκε αργότερα ότι: «Στα πρώτα χρόνια μου, όσο μπορώ να θυμηθώ, οι ολοζώντανες ιστορίες που μου διηγούνταν ξεχωρίζουν τόσο καθαρά που συσκοτίζουν τα πραγματικά γεγονότα της ζωής μου».

Στα 9 του χρόνια αποχαιρετά τους γονείς του για να πάει εσωτερικός σε ένα καλό σχολείο. Το σχολείο του βρισκόταν στην Αγγλία, ήταν ιδιωτικό, ιησουίτικο και ακριβό. Την ακριβή του μόρφωση του την έκαναν δώρο οι πλούσιοι θείοι του.

Τα χρόνια που πέρασε εκεί ήταν ήταν τα πιο άσχημα της ζωής του. Έπεφτε συχνά θύμα κακοποίησης. Όχι όμως μόνο από μεγαλύτερα παιδιά, αλλά και από το ίδιο το αυστηρό σύστημα της σχολής του, που τιμωρούσε κάθε μικρή και ασήμαντη ατασθαλία.

Έτσι, έγινε φίλος με τα βιβλία. Στην αρχή το έκανε σαν παρηγοριά αλλά σιγά σιγά τα λάτρεψε. Ακολούθησε μάλιστα και το παράδειγμα της μητέρας του και μάζευε τριγύρω τους συμμαθητές του, για να τους διηγηθεί παράξενες ιστορίες.

Σπουδές και έμπνευση

Η οικογένειά του ήταν γνωστή στην Σκωτία, από πάππου προς πάππου, πως είχε ταλέντο στις καλές τέχνες. Έτσι όταν τελείωσε η οκταετής φοίτηση του Άρθουρ στο σχολείο, όλοι περίμεναν να συνεχίσει την κληρονομιά της οικογένειας και να ασχοληθεί με την ζωγραφική ή την σκιτσογραφία. Σαν γνήσιος Ντόιλ.

Όμως ο 17χρονος Άρθουρ τους άφησε όλους με το στόμα ανοιχτό, όταν γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Φυσικά, η μοίρα ήξερε ακριβώς τι έκανε. Κι αυτό γιατί ο καθηγητής του και μέντοράς του στην σχολή, Τζόζεφ Μπέλ, είχε μια μανία. Παρατηρούσε τα πάντα πάνω στους άλλους και έβγαζε συμπεράσματα γι’ αυτούς. Σε αυτόν οφείλεται η έμπνευση για τον Ντετέκτιβ Σέρλοκ Χόλμς, μέσα στην φαντασία του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Φυσικά η έμπνευση δεν είναι μόνο αυτή που μετράει. Πρέπει να έρθει και επιθυμία για γράψιμο.

Αυτή βρέθηκε στις παρέες του και ειδικότερα σε αυτή με δυο συμφοιτητές του. Τον Τζέιμς Μάθιου Μπάρι (αργότερα συγγραφέα του «Πίτερ Παν») και τον Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον (αργότερα συγγραφέα του «Δόκτωρ Τζέκιλ και Κύριος Χάιντ»). Οι πολυγραφότατοι φίλοι του τον επηρέασαν και εκείνος αποπειράθηκε να γράψει το πρώτο του διήγημα στα φοιτητικά του χρόνια. Σιγά σιγά, οι μικρές ιστορίες του θα βρουν το δρόμο προς την έκδοση.

Πριν τελειώσει τις σπουδές του, ο Ντόιλ εργάστηκε ως γιατρός σε φαλαινοθηρικό που έφτασε μέχρι τον Αρκτικό Κύκλο και απέρριψε τον χριστιανισμό, στρεφόμενος ολοκληρωτικά στον πνευματισμό.

Σέρλοκ Χόλμς

Το 1886, κι αφού ένα χρόνο πριν έχει παντρευτεί την πρώτη του γυναίκα Λουΐζα Χόκινς, ξεκίνησε να γράφει ένα μυθιστόρημα μυστηρίου. Ο αρχικός του τίτλος ήταν «Ένα μπλεγμένο κουβάρι». Όμως ένα χρόνο αργότερα, ο τίτλος μετατράπηκε σε «Σπουδή στο Κόκκινο» και εκδόθηκε. Ήταν η πρώτη ιστορία του Σέρλοκ Χόλμς, με τον συγγραφέα να συστήνει τον ήρωα που θα τον ακολουθεί για όλη του την ζωή. Ήταν η πρώτη από τις συνολικά 60(!) ιστορίες που έγραψε για τον πιο δημοφιλή ντετέκτιβ όλων των εποχών.

Το 1890 άνοιξε οφθαλμιατρείο. Αν η πελατεία του ήταν μεγάλη θα χάναμε έναν μεγάλο συγγραφέα. Αλλά ευτυχώς, όπως είπε και ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του «...δεν έμπαινε πελάτης!». Αυτό του έδωσε χρόνο να γράψει και να καταξιωθεί ως συγγραφέας. Εξασκούσε την Ιατρική μόνο σε περιπτώσεις άμεσης χρηματικής ενίσχυσης.

Έδωσε λοιπόν ζωή στο alter ego του, τόση που δεν μπόρεσε ποτέ να τον σκοτώσει. Τρία χρόνια μετά από την πρώτη ιστορία, έγραψε στην μητέρα του πως αισθάνεται την ανάγκη να τον σκοτώσει, γιατί τον κρατούσε στάσιμο και τον περιόριζε στα γραπτά του. Έλα όμως που εκδιδόταν ήδη στο περιοδικό Strand και είχε αποκτήσει φανατικό κοινό. Το 1893 που τελικά το αποφάσισε και τον σκότωσε (στην ιστορία «Το τελικό πρόβλημα»), το κοινό αντέδρασε τόσο που τον ανάγκασε να τον επαναφέρει και να γράψει πως ο θάνατός του ήταν σκηνοθετημένος!

Φυσικά, ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, δεν έγραψε μόνο τις ιστορίες του διάσημου ντετέκτιβ, αλλάζοντας το αστυνομικό μυθιστόρημα για πάντα. Έγραψε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, ορισμένα φιλοσοφικά κείμενα και ιστορικά κείμενα. Σε μεγαλύτερη ηλικία έδινε τακτικά διαλέξεις με θέμα την ιστορία.

Η προσωπική του ζωή

Με την οικογένειά του στην Νέα Υόρκη

Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1885, με τη Λουΐζα Χόκινς, η οποία του χάρισε δυο παιδιά. Το 1893 όμως η Λουΐζα διαγνώστηκε με φυματίωση. Ο Άρθουρ με την γυναίκα του κατάκοιτη, θα ερωτευτεί την πολύ μικρότερή του Τζιν Λέκι. Όμως δεν εγκατέλειψε ποτέ την γυναίκα του και κράτησε πλατωνική σχέση μαζί της. Πέθανε στα χέρια του το 1906. Ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκε την κρυφή (ως τότε) αγαπημένη του. Η Τζιν του χάρισε άλλα τρία παιδιά.

Σε ηλικία 59 ετών, ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ θα βιώσει ένα μεγάλο δράμα: Ο μεγαλύτερος γιος του, ο Κίνγκσλεϊ, τραυματίστηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πέθανε σε ηλικία μόλις 26 ετών, το 1918, λίγο μετά την υπογραφή της ανακωχής.

Θάνατος

Έχοντας ζήσει μια γεμάτη ζωή, με τον φίλο του τον Σέρλοκ Χόλμς να κλείνει 40 χρόνια το 1927, όταν και έγραψε την τελευταία ιστορία του, να έχει κάνει δυο φορές οικογένεια, να συμμετέχει στον πόλεμο των Μπόερς στην Νότια Αφρική (σε ηλικία 41 ετών) και να βλέπει το όνομά του ψηλά στους λογοτεχνικούς κύκλους, ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ πέθανε στις 7 Ιουλίου του 1930. Σε ηλικία 43 ετών είχε στεφθεί ιππότης, και από τότε είναι γνωστός πλέον ως Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Η παρακαταθήκη στην παγκόσμια αστυνομική λογοτεχνία αλλά και τα κείμενα που άφησε για τον πνευματισμό είναι η κληρονομιά του προς την ανθρωπότητα. Ήταν όμως και τρυφερός άνθρωπος, σύζυγος και πατέρας. Λίγο πριν πεθάνει από καρδιακή προσβολή γύρισε προς τη γυναίκα του και της είπε: «Είσαι υπέροχη»...

Η μοναδική συνέντευξή του που βιντεοσκοπήθηκε το 1930. Μιλάει για τον Σέρλοκ Χόλμς και τον πνευματισμό.