1922 – Υπογράφεται η συνθήκη των Μουδανιών, με την ελληνική πλευρά να είναι απούσα. Παραχωρείται στην Τουρκία η Αν. Θράκη

Η 28η Σεπτεμβρίου αποτελεί μια μαύρη επέτειο για τον ελληνισμό και την Ανατολική Θράκη. Εκείνη την ημέρα, το 1922, ύστερα από την Μικρασιατική καταστροφή, υπογράφτηκε η Συμφωνία των Μουδανιών, χωρίς η άποψη της Ελλάδας να ληφθεί υπόψιν. Με αυτή την συμφωνία, ουσιαστικά η Ελλάδα παρέδωσε την Ανατολική Θράκη, μια περιοχή γεμάτη από Έλληνες που επί αιώνες πάσχισαν να διατηρήσουν την γλώσσα, την θρησκεία και τα έθιμά τους, στην Τουρκία.

Με την Συνθήκη των Σεβρών το 1920, αναγνωρίστηκε ως τμήμα της Ελλάδας. Όμως το 1922, μετά την ήττα του ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία, η Ελλάδα είχε χάσει τα πάντα. Στρατό, ηθικό και συμμάχους. Στις 21 Σεπτεμβρίου οι σύμμαχοι και οι Τούρκοι, συγκεντρώθηκαν σε διάσκεψη στα Μουδανιά, χωρίς την παρουσία της ελληνικής πλευράς. Είχαν ήδη ξεκαθαρίσει, ότι θα δεχθούν ανακωχή, μόνο αν εκκενωθεί η Ανατολική Θράκη από τα ελληνική στρατεύματα αλλά και τον ελληνορθόδοξο πληθυσμό της.

Ο αντιπρόσωπος της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού προτείνει στους αντιπροσώπους: «Ας φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα και οι Έλληνες θα υποχρεωθούν να το δεχτούν». Η πρόταση έγινε δεκτή και την επόμενη ημέρα στην ουσία η ελληνική αντιπροσωπεία ήρθε για να υπογράψει όσα αποφάσισαν οι άλλοι σε βάρος της. Στις συζητήσεις παραβρέθηκε και ο Νικόλαος Πλαστήρας.

Η συμφωνία προέβλεπε την μετακίνηση περίπου 70.000 στρατιωτών από την Στρατιά της Θράκης και περίπου 260.000 Ελλήνων προσφύγων. Δόθηκε διορία μόλις 15 ημερών. Μαζί τους, θα έπρεπε να μετακινηθούν, όσοι Έλληνες είχαν απομείνει στην Μικρά Ασία. Η Τουρκία απλά θα έπαιρνε τον έλεγχο των στενών του Βοσπόρου και θα επέτρεπε την διέλευση των πλοίων. Η καταστροφική αυτή συμφωνία, είναι μια από τις πιο μαύρες σελίδες του ελληνισμού αλλά και της ελληνικής νεότερης ιστορίας.

2008 – Σκάνδαλο Crashgate: Ατύχημα στο γκρανπρί της Σιγκαπούρης που αποκαλύφθηκε ότι ήταν προσχεδιασμένο

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2008 στο γκρανπρί της Φόρμουλα 1 στην Σιγκαπούρη, ο Νέλσον Πικέ Τζούνιορ, οδηγός της Renault, προσκρούει με ταχύτητα 110 χλμ/ώρα σε έναν τοίχο. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της Φόρμουλα, ο αγώνας δεν διακόπτεται σε περίπτωση ατυχήματος αλλά μπαίνει σε «κατάσταση ασφαλείας», χαμηλώνει ταχύτητα και το όχημα «οδηγεί» κατά κάποιον τρόπο την κούρσα, μέχρι να καθαριστεί η πίστα. Οι συνθήκες αυτές ευνοήσαν τον οδηγό Φερνάντο Αλόνσο να τερματίσει πρώτος, αν και είχε ξεκινήσει από την 15η θέση.

Εννιά περίπου μήνες αργότερα και αφού ο Νέλσον Πικέ αποχώρησε από την Renault, το δίκτυο Rede Globo αποκάλυψε πως το ατύχημα ήταν προσχεδιασμένο. Έτσι βγήκε στο προσκήνιο το σκάνδαλο που ονομάστηκε Crashgate (κατά το Watergate). Σύμφωνα με την ομολογία του Πικέ, το ζήτημα του ανεφοδιασμού ήταν το κλειδί του σχεδίου. Σκοπός ήταν να διεξαχθούν σε κατάσταση ασφαλείας όσο το δυνατόν περισσότεροι γύροι, ώστε να εξαντληθούν τα καύσιμα των υπόλοιπων οδηγών και να εξαναγκασθούν σε μεγάλα πιτ-στοπ αμέσως όταν θα ξανάνοιγε η κούρσα. Κατ' αυτόν τον τρόπο, όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί θα έμπαιναν ταυτόχρονα στα πιτς και ο Αλόνσο (που είχε «γεμίσει» λίγο πριν το ατύχημα) θα βρισκόταν πρώτος, έχοντας το δρόμο εντελώς άδειο μπροστά του για να τρέξει όσο ταχύτερα μπορούσε.

Το ατύχημα του Νέλσον Πικέ

Στο σχέδιο ήταν μπλεγμένοι ο οδηγός Νέλσον Πικέ (που πήρε ασυλία λόγω της λεπτομερούς ομολογίας του), ο αρχιμηχανικός Πατ Σαιμοντς και ο Γενικός Διευθυντής της ομάδας Φλάβιο Μπριατόρε. Ο Μπριατόρε αποκλείστηκε επ’ αόριστον από την Φόρμουλα 1, υπό οποιαδήποτε ιδιότητα ακόμα και ως θεατής. Η ποινή της Renault, ήταν αρχικά διετής αποκλεισμός αλλά αργότερα της δόθηκε αναστολή. Αργότερα η ποινή του Μπριατόρε πέρασε από 40 κύματα μέχρι να του επιτρέψουν να επιστρέψει στην Φόρμουλα 1 το 2013.

Το σκάνδαλο Crashgate είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού, που κατέδειξε το νοσηρό σύστημα πίσω από συμφέροντα των εταιρειών της αυτοκινητοβιομηχανίας.

2013 – Συλλαμβάνονται τα ηγετικά στελέχη της «Χρυσής Αυγής» με την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και της οπλοκατοχής

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2013, ο Γεώργιος Ρουπακιάς, μέλος της Χρυσής αυγής, δολοφόνησε με μαχαίρι τον Παύλο Φύσσα. Ο Φύσσας, τραγουδιστής της χιπ-χοπ, ήταν γνωστός στο Κερατσίνι και στις γύρω περιοχές για την αντιφασιστική του δράση.

Ο Ρουπακιάς είχε ενημερώσει πριν και μετά από την δολοφονία τον πρόεδρο της τοπικής οργάνωσης, Γιώργο Πατέλη. Αργότερα, στην ομολογία του το αρνήθηκε. Η αντιτρομοκρατική ανέλαβε τις έρευνες στις συνομιλίες των στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Τις επόμενες μέρες, πραγματοποιήθηκαν μεγάλα αντιφασιστικά συλλαλητήρια σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2013, ύστερα από εισαγγελικές έρευνες, στοιχειοθετείτε η κατηγορία για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης κατά της Χρυσής Αυγής. Την ίδια ημέρα, τα ηγετικά στελέχη του κόμματος, συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ευελπίδων. Μεταξύ τους ο Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, καθώς και οι βουλευτές Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος, Παναγιώτης Λαγός κ.α.

Τριάντα από τους συλληφθέντες προφυλακίστηκαν και άρχισε να σχηματίζεται η δικογραφία. Τα αδικήματα για τα οποία διώκονται μέχρι και σήμερα, είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η απόπειρα δολοφονίας αλλοδαπού στη Μεταμόρφωση Αττικής, η απόπειρα δολοφονίας Αιγύπτιου στην Ιχθυόσκαλα, καθώς και δεκάδες ξυλοδαρμοί, ξέπλυμα μαύρου χρήματος και εκβιασμοί.

Τα στελέχη της Χρυσής Αυγής αποφυλακίστηκαν, με την δίκη να ξεκινάει στις 20 Απριλίου του 2015 και να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.