1926 – Πραγματοποιούνται τα εγκαίνια της 1ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης

Στις 3 Οκτωβρίου του 1926, άνοιξε τις πύλες της η κορυφαία (μέχρι και σήμερα) εμπορική έκθεση της Ελλάδας. Η 1η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ανήκε στον καθηγητή Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, Νικόλαο Γερμανό και υποστηρίχθηκε έντονα από τοπικούς φορείς και επιχειρηματίες.

Περίπου 5 μήνες νωρίτερα, η κυβέρνηση Σοφούλη είχε κάνει αποδεκτό το αίτημα για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους, αφού η ανάπτυξη και υποστήριξη της Θεσσαλονίκης, 14 μόλις χρόνια μετά από την απελευθέρωσή της, ήταν κάτι το επιτακτικό.

Τα εγκαίνια έγιναν σε χώρο 38 στρεμμάτων που παραχωρήθηκαν από το Γ΄ Σώμα Στρατού. Οι πρώτες 14 εκθέσεις έγιναν σε αυτόν το χώρο, που βρισκόταν στο τότε πεδίο του Άρεως (σήμερα, Πλατεία Βέμπο). Φιλοξένησε περίπου 600 εκθέτες, που οι μισοί προέρχονταν από το εξωτερικό, δυο κρατικές συμμετοχές (Σοβιετική Ένωση και Ουγγαρία), ενώ οι επισκέπτες ξεπέρασαν τους 150.000, ένας αριθμός που ξεπέρασε τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.

Η ΔΕΘ, έγινε θεσμός και συνεχίζει να είναι σημαντική μέχρι σήμερα. Από τα μέσα τηε δεκαετίας του ’30 μεταφέρθηκε στη σημερινή της τοποθεσία. Το 1977 μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία και μετονομάστηκε σε HELLEXPO. Φέτος η ΔΕΘ γιόρτασε την 81η της διοργάνωση από 10 μέχρι και τις 18 Σεπτεμβρίου.

1993 – Πεθαίνει η ηθοποιός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου

Γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα και ήδη από 6 ετών, ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός, χαρακτηριζόμενη ως παιδί-θαύμα. Ντεμπούτο στον κινηματογράφο έκανε σε ηλικία 12 ετών και λίγο αργότερα ξεκίνησε να σπουδάζει υποκριτική στην σχολή του Τάκη Μουζενίδη.

Η φήμη της εκτοξεύτηκε την δεκαετία του ’60, όταν συμμετείχε σε ταινίες της Φίνος Φίλμ. Εκεί, έπαιζε συνήθως 2ους ρόλους, συνήθως παρόμοιους, υποδυόμενη την «έξαλλη» νέα, ή την «θεοπάλαβη» μικρή αδερφή, και γενικά την μοντέρνα νέα που δεν είχε τα κόμπλεξ και τις προκαταλήψεις της εποχής. Οι κυριότερες ταινίες που συμμετείχε ήταν, «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Νόμος 4.000» (1962), «Δεσποινίς Διευθυντής» (1964), «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965), «Μια τρελλή τρελλή οικογένεια» (1965) και «Ο τρελός τα ‘χει 400» (1968).

Στα χρόνια της δικτατορίας η ιδιοσυγκρασία της άλλαξε και ειδικότερα μετά την μεταπολίτευση άρχισε να γράφει ποίηση και έθεσε εαυτόν στο πλευρό της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς των Εξαρχείων. Παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο και πρωταγωνίστησε στην ταινία του «Βαρύ πεπόνι» (1977) για την οποία βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το 1978 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Τρία κλικ αριστερά», που πουλάει 40.000 αντίτυπα, αριθμό που σύμφωνα με τους εκδοτικούς οίκους μόνο ο Ελύτης και ο Ρίτσος έφτανα. Η νεολαία της εποχής λάτρεψε την ποίηση της. Την λάτρεψε ακόμα περισσότερο στην ταινία «Παραγγελιά» (1980), πάλι του Παύλου Τάσιου, όπου συμμετείχε ως αφηγήτρια απαγγέλοντας τα ποιήματά της.

Ανήκει στους λεγόμενους «Άγιους των Εξαρχείων» μαζί με τον Νικόλα Άσιμο και τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Η Κατερίνα Γώγου πάλεψε με τους δαίμονές της, με τα ναρκωτικά με την αστυνομία. Το 1993 βρέθηκε νεκρή σε ηλικία 53 ετών, από κοκτέιλ χαπιών και αλκοόλ. Ο φίλος της ποιητής Γιώργος Χρονάς, τον οποίο επισκέφθηκε ένα πρωινό λίγο πριν τον θάνατό της ζητώντας του να την κεράσει λίγο Ουίσκι, αποκάλυψε πως του είχε πει «Φεύγω για αλλού». Δεν είναι λίγοι εκείνη που υποστηρίζουν πως ο θάνατος της Κατερίνας Γώγου, ήταν αυτοκτονία.

2001 – Αφήνει την τελευταία του πνοή ο αξέχαστος κωμικός, Κώστας Χατζηχρήστος

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1921. Είχε καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και οι γονείς του ήταν πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Θεσσαλονίκη ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από την Καβάλα.

Όταν ο Κώστας ήταν ακόμα μωρό, η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Σχολή Ανθυπασπιστών της Σύρας αλλά τον κέρδισε σύντομα η υποκριτική και το θέατρο. Από την κατοχή ακόμα, συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις, επιθεωρήσεις κατά κύριο λόγο.

Το 1949 σε μια επιθεώρηση που ανέβηκε στο Θεάτρο Ακροπόλ, «δημιουργεί» μέσα στο μυαλό του για πρώτη φορά τον «Θύμιο», τον αγαπημένο βλάχο που τον ακολούθησε σχεδόν σε ολόκληρη την καριέρα του. Το 1952 θα δημιουργήσει δικό του θίασο και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50, έχει καθιερωθεί στον χώρο του ελαφρού θεάτρου, ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα.

Το 1961 θα ανακαλύψει μια αποθήκη που ανήκε στον πανάγιο Τάφο και θα την μετατρέψει στο «Θέατρο Χατζηχρήστος».

Το ντεμπούτο του στο σινεμά έγινε το 1952. Ακολούθησαν περίπου 100 ταινίες, στις οποίες συμμετείχε είτε ως πρωταγωνιστής είτε σε δεύτερο ρόλο. Οι πιο γνωστέ ς του ταινίες είναι: «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Λαός και Κολωνάκι» (1959), «Ο Θύμιος τα ’χει Τετρακόσια» (1960), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα» (1962), και «Της Κακομοίρας» (1963).

Μετά το 1970 αποσύρεται από την υποκριτική και κάνει μόνο επιλεγμένες εμφανίσεις. Παντρεύτηκε 4 φορές και μετά τον θάνατο της 4ης γυναίκας του, που πέθανε πρόωρα στα 42 της χρόνια, καταρρέει, το ρίχνει στο ποτό και περιθωριοποιείται.

Πέθανε μόνος, στις 3 Οκτωβρίου του 2001, σε ηλικία 80 ετών, από λοίμωξη του αναπνευστικού.