1862 – Ο Όθωνας εκθρονίζεται από το αξίωμα του βασιλιά της Ελλάδας

Ο Όθωνας, Βαυαρός στην καταγωγή, ήταν η επιλογή των Μεγάλων Δυνάμεων για να γίνει ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας. Το 1833 που αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο ήταν μόλις 17 ετών. Μέχρι να ενηλικιωθεί, «κουμάντο» έκαναν οι πέντε αντιβασιλείς.

Ενηλικιώθηκε το 1836 και στέφθηκε βασιλιάς. Η πολιτική του Όθωνα που υπεράσπιζε τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων δεν άρεσε καθόλου στον ελληνικό λαό. Ως επιστέγασμα της δυσαρέσκειας ήρθε η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, με τον ελληνικό λαό να απαιτεί την καθιέρωση συντάγματος. Από τον επόμενο χρόνο κιόλας, το πολίτευμα αλλάζει και μετατρέπεται σε Συνταγματική Μοναρχία. Η Μοναρχία διατηρήθηκε μεν αλλά με αρκετούς συνταγματικούς περιορισμούς.

Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο, αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια, ο ελληνικός λαός άλλαζε φυσιογνωμία με την ενίσχυση της αστικής τάξης. Ο λαός θεωρούσε τον Όθωνα δειλό και έρμαιο των Γερμανών. Το ότι είχε μείνει άκληρος ενίσχυε περισσότερο την άποψη για αντικατάστασή του από ένα ορθόδοξο πρίγκηπα.

Από το 1859 και μια σειρά σκανδαλωδών παρεμβάσεων στην πολιτική ζωή του τόπου, αφού διόριζε και έπαυε κυβερνήσεις τις οποίες υποστήριζε, η έξαρση εναντίον του είχε φουντώσει. Το 1862 ξεκίνησαν αντιβασιλικές διαδηλώσεις. Το βασιλικό ζεύγος ξεκίνησε περιοδείες στην επαρχία ώστε να αποκατασταθεί η δημοτικότητά του. Όμως η επανάσταση είχε ήδη ξεκινήσει και ανάγκασε τον Όθωνα να μην επιστρέψει ποτέ στο παλάτι και να φύγει άρον άρον για την Βαυαρία. Ύστερα από μια μικρή περίοδο, βασιλιάς της Ελλάδας στέφθηκε ο Δανός πρίγκηπας Γεώργιος, ως Γεώργιος Α’.

Ο Όθωνας έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του στην Βαυαρία. Λέγεται ότι αγάπησε πολύ την Ελλάδα αλλά όχι τους Έλληνες. Πέθανε το 1867 στην Βαμβέργη και ζήτησε να θαφτεί φορώντας την παραδοσιακή ελληνική φουστανέλα. Ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας και η περίοδος της βασιλείας του κράτησε 26 χρόνια.

1899 – Ξεκινά ο πόλεμος των Μπόερς στην Νότια Αφρική μεταξύ Ολλανδών και Άγγλων

Από τον 17ο αιώνα, οι Ολλανδοί είχαν φτάσει στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και άρχισαν τον αποικισμό της περιοχής. Αναζήτησαν κυρίως γη για να την καλλιεργήσουν και να παράγουν πρώτες ύλες. Σκληροτράχηλοι αγρότες, ονομάστηκαν Afrikaans ή Boers.

Από το 1814, η αποικία των Μπόερς πέρασε στα χέρια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Μπόερς και Βρετανοί δεν έζησαν ποτέ αρμονικά. Οι Μπόερς ξεκίνησαν να μεταφέρονται προς την ενδοχώρα, εκτοπίζοντας τους ιθαγενείς. Ίδρυαν μάλιστα και μικρά ανεξάρτητα κράτη.

Το 1852 ίδρυσαν την Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής (του Τρανσβάαλ) και το Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης. Στα εδάφη των Μπόερς ανακαλύφθηκε χρυσάφι και διαμάντια, με τους Βρετανούς να μεταναστεύουν ώστε να πάρουν και αυτοί μερίδιο. Οι σχέσεις μεταξύ Μπόερς και Βρετανών έγιναν ακόμα χειρότερες.

Ο πρώτος πόλεμος των Μπόερς ξεκίνησε το 1880, με αφορμή τον πυρετό του χρυσού. Κράτησε περίπου τρείς μήνες με τους Μπόερς να αναδεικνύονται νικητές. 

Μερικά χρόνια αργότερα, χιλιάδες Βρετανοί που είχαν μεταναστεύσει στα εδάφη των Μπόερς ζήτησαν εξομοίωση και δικαίωμα ψήφου, όμως ο πρόεδρος των Μπόερς απέρριψε κάθε αίτημα. Οι Άγγλοι εκτός από απάντηση στην ήττα και στις προσβολές, ήθελαν και τον έλεγχο των χρυσορυχείων. Στις 11 Οκτωβρίου του 1899, ξεκίνησε ο δεύτερος πόλεμος των Μπόερς. Τους πρώτους μήνες οι Μπόερς, με 40.000 στρατό νικούν του Άγγλους και περικυκλώνουν τις αποικιακές τους πόλεις. Η Βασίλισσα Βικτώρια απαίτησε αντίποινα. Μάζεψε 60.000 στρατό και τους έστειλε στην Νότιο Αφρική για ενίσχυση.

Οι νέοι διοικητές των στρατευμάτων απελευθέρωσαν τις πόλεις από τον πολιορκητικό κλοιό των Μπόερς και μέχρι της 5 Ιουνίου προσάρτησαν το Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης και την Πρετόρια. Το Τρανσβάαλ ήταν κοντά. Ο δεύτερος πόλεμος των Μπόερς είχε κριθεί υπέρ των Βρετανών, αν και ακολούθησαν δυο χρόνια ανταρτοπόλεμου που ερήμωσαν τις περιοχές. Στις 31 Μαΐου του 1902 υπογράφτηκε η συνθήκη ειρήνης που έληξε οριστικά τον πόλεμο.

Οι Μπόερς μοιράστηκαν σε διάφορα κράτη της περιοχής. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησαν δίπλα στο πλευρό των Γερμανών και οι γενικότερες αντιλήψεις τους για την ανωτερότητα των λευκών, πέρασε και στην ουσία δημιούργησε το καθεστώς του απαρτχάιντ.

2002 – Πεθαίνει ύστερα από τροχαίο ο Θανάσης Παπαρήγας, σύζυγος της Γ.Γ. του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα

Οι περισσότεροι γνώριζαν την σύζυγό του, αλλά ο Θανάσης Παπαρήγας υπήρξε «μάχιμος» δημοσιογράφος.

Στις 10 Οκτωβρίου ο Θανάσης Παπαρήγας προσπάθησε να διασχίσει πεζός την Λεωφόρο Μαραθώνα όταν παρασύρθηκε από επιβατικό ΙΧ. Το χτύπημα ήταν δυνατό με τον Παπαρήγα να εκτινάσσεται ως την άκρη του πεζοδρομίου. Ειδοποιήθηκαν αμέσως ασθενοφόρα αλλά άργησαν περίπου μισή ώρα, αφήνοντας αιμόφυρτο τον Θανάση Παπαρήγα στην άκρη του πεζοδρομίου.

Μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο ΚΑΤ, ώσπου στις 6 παρά 20 το πρωί της 11ης Οκτωβρίου, άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 57 ετών.

Ο Θανάσης Παπαρήγας ήταν γιος του στελέχους του ΚΚΕ Δημήτρη Παπαρήγα. Από τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στην ΕΔΑ και στην Νεολαία Λαμπράκη. Το 1967 εξορίζεται στην Γυάρο και στην Λέρο από την δικτατορία, απ’ όπου θα επιστρέψει το 1968. Το 1974 θα συλληφθεί και θα βασανιστεί για να σταλεί εκ νέου στην Γυάρο.

Από το 1974 ξεκίνησε να εργάζεται στον «Ριζοσπάστη» και στον «902 Αριστερά στα FM». Με την Αλέκα Παπαρήγα απέκτησε μια κόρη, την Βασιλεία και ένα ακόμη παιδί που απεβίωσε σε ηλικία τριών ετών.