1917 – Το Θαύμα του Ήλιου. 70.000 άνθρωποι είδαν τον ήλιο να «χορεύει» στην Φάτιμα της Πορτογαλίας

Στις 13 Μαΐου του 1917, τρία μικρά παιδιά (Λουσία, Φρανσίσκο και Ζασίντα) είδαν ένα όραμα στο χωριό Φάτιμα της κεντρικής Πορτογαλίας. Είδαν την Παναγία, μέσα σε ένα λαμπρό σύννεφο. Τος ανήγγειλε μάλιστα πως θα εμφανίζεται στο ίδιο σημείο κάθε 13 του μηνός μέχρι τον Οκτώβριο.

Τα παιδιά το είπαν στους κατοίκους του χωριού αλλά όποτε αυτοί μαζεύονταν, μόνο τα τρία παιδιά έβλεπαν την παναγία. Ο δήμαρχος της Φάτιμα, ο οποίος ήταν μασόνος, συνέλαβε τα τρία παιδιά και τα βασάνισε για να του πουν το μυστικό τους. Όμως τα απιδιά ήταν ανένδοτα και προέτρεψαν τους συγκρατούμενούς τους να υμνήσουν την Παναγία.

Στις 19 Αυγούστου (αντί στις 13) η παναγία εμφανίστηκε και αποκάλυψε στα τρία παιδιά ότι στις 13 Οκτωβρίου θα γινόταν ένα θαύμα για να πιστέψουν όλοι όσοι τα χλεύαζαν).

Στις 13 Οκτωβρίου, 70.000 άνθρωποι μαζεύτηκαν στην Φάτιμα, μαζί τους και δημοσιογράφοι από όλη τη χώρα καθώς και ένας οφθαλμίατρος που είχε κληθεί ώστε να σχολιάσει το συμβάν.

Αρχικά έβρεχε καταρρακτωδώς και ο ουρανός ήταν μουντός. Ξαφνικά, τα σύννεφα άνοιξαν και όλοι είδαν τον ήλιο να «χορεύει» αλλάζοντας χρώματα και λάμψη. Οι εγκυρότερες εφημερίδες της χώρας το επιβεβαίωσαν. Τα τρία παιδιά αυτή την φορά, είδαν και τον Ιησού Χριστό και των Ιωσήφ, εκτός από την Παναγία.

Πολύ αργότερα, ένας Βενεδικτίνος ιστορικός, εξήγησε το φαινόμενο ως μια ψευδαίσθηση από την ατμοσφαιρική αναστροφή. Αλλά όπως είναι και η επίσημη θέση της Καθολικής Εκκλησίας, η αποκάλυψη του φαινομένου αυτού στα παιδιά ήταν όντως θαύμα.

Την πρώτη φορά που τα τρία μικρά παιδία είδαν την παναγίας, Εκείνη τους έδωσε τρείς προφητείες. Τα παιδιά δεν μίλησαν γι’ αυτές αλλά αποκαλύφθηκαν σιγά σιγά όσο περνούσαν τα χρόνια. Η πρώτη περιέγραφε την κόλαση, η δεύτερη το τέλος του Α’ παγκοσμίου Πολέμου και την αρχή του Β’ και η τρίτη, αποτελούσε μυστήριο μέχρι που αποκαλύφθηκε το 2000. Η καθολική Εκκλησία υποστηρίζει ότι μιλούσε για την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’, από το μέλος των «γκρίζων λύκων», Μεχμέτ Αλί Αγκτζά. Άλλοι πάλι είπαν πως περιέγραφε το τέλος του κόσμου.

Η Λουσία έγινε μοναχή και πέθανε στα 97 της χρόνια. Η Καθολική Εκκλησία διέταξε την εκκίνηση της διαδικασίας αγιοποίησης της. Κάθε χρόνο, εκατομμύρια πιστοί επισκέπτονται την Φάτιμα. Το θαύμα της Φάτιμα έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο.

Σκηνή από την ταινία «The Miracle of Our Lady of Fatima»

1972 – Πτώση αεροσκάφους στις Άνδεις. Επιβάτες εντοπίζονται σώοι μετά από 72 μέρες, οι οποίοι παραδέχτηκαν ότι κατέφυγαν στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν.

Οκτώβριος 1972. Παρασκευή και 13. Η Ουρουγουανή ομάδα ράγκμπι απογειώνεται από την Μεντόζα με προορισμό το Σαντιάγο της Χιλής. Το αεροσκάφος για να φτάσει έπρεπε να διασχίσει την οροσειρά των Άνδεων. Ο πιλότος κατευθύνθηκε νότια και ενημέρωσε πως θα διασχίσει ένα πέρασμα για να βρεθεί στην άλλη πλευρά των Άνδεων. Εκεί έκανε το λάθος. Το πέρασμα ήθελε 10 λεπτά το λιγότερο για να το διασχίσεις, ενώ ο πιλότος ενημέρωσε πως το πέρασε μέσα σε 3 λεπτά. Κι ενώ πίστευε ότι είχε βρεθεί στην άλλη πλευρά, βρισκόταν ακόμα ανάμεσα στα βουνά. Ανάμεσα στα σύννεφα, ο πιλότος δεν μπορούσε να δει τις κορυφές. Αν και πίστευε πως μόλις τις είχε αφήσει πίσω του.

Προσπάθησε να αποφύγει μια κορυφή, αλλά το κάτω μέρος του αεροσκάφους προσέκρουσε σε αυτή. Από τους 45 επιβαίνοντες, πέθαναν αμέσως οι 11 και ο πιλότος. Οι 33 «επιζήσαντες», έδωσαν ένα τρομερό αγώνα επιβίωσης τις επόμενες 72 ημέρες.

Από την πρώτη κιόλας νύχτα, πέθαναν άλλοι πέντε επιβάτες. Οι επιβάτες βρίσκονταν σε μια πολύ ψηλή κορυφή των Άνδεων της Αργεντινής, με την θερμοκρασία να είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, με το χιονισμένο λευκό τοπίο να είναι το μόνο που μπορούσαν αν αντικρύσουν.

Το τρανζίστορ του αεροσκάφους δούλευε. Ύστερα από 11 ημέρες άκουσαν πως οι προσπάθειες για τον εντοπισμό τους σταματούν. Ένας από τους επιβάτες δεν πτοήθηκε. «Πρέπει να φύγουμε μόνοι μας από εδώ», είπε στους υπόλοιπους. Πολλοί από αυτούς τα κατάφεραν αλλά για να το κάνουν, κατέφυγαν σε τρόπους επιβίωσης που ξένισαν αργότερα πολλούς.

Όταν το αεροπλάνο έπεσε είχαν μαζί τους λίγες σοκολάτες και λίγο κρασί. Αυτά σώθηκαν γρήγορα. Άρχισαν να τρώνε τις δερμάτινες ζώνες των καθισμάτων. Έψαχναν για τροφή τριγύρω αλλά ήταν πολύ δύσκολο να την βρουν μέσα στο χιόνι.

Η μόνη λύση για επιβίωση ήταν να φάνε τους νεκρούς. Στις 29 Οκτωβρίου, μια χιονοστιβάδα θα σκοτώσει ακόμα 8. Στις 12 Δεκεμβρίου μια «τριμελής ομάδα» επιλέχθηκε για να πάει να εξερευνήσει τριγύρω. Την δεύτερη μέρα γύρισαν πίσω, εξαντλημένο από το κρύο. Οι μπαταρίες του αεροσκάφους που ανακάλυψαν δεν τους βοήθησαν να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο. Ξεκίνησαν την δύσκολη κατάβαση. Και ύστερα από 9 ημέρες κατάφεραν να βρουν βοήθεια.

Οι επιζώντες ήταν 16. Το νέο για τον κανιβαλισμό έκανε τον γύρο του κόσμου μέσα σε λίγες ώρες. Η Καθολική Εκκλησία τους δικαιολόγησε. Οι συγγενείς τους και οι φίλοι το ίδιο. Αναγνώρισαν όλοι την προσπάθεια επιβίωσης. Το 1993, η ιστορία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο «Οι επιζήσαντες».

To trailer της ταινίας του 1993, «Alive»

2013 – Πεθαίνει ο δημοσιογράφος Φίλιππος Συρίγος

Γεννήθηκε το 1948 στο κέντρο της Αθήνας, στην Ακαδημία Πλάτωνος. Μικρός ασχολήθηκε με το μπάσκετ αλλά από τότε που έμπλεξε με την δημοσιογραφία δεν την απαρνήθηκε ποτέ. Έγινε αθλητικογράφος, ασχολούμενος κατά κύριο λόγο με το αγαπημένο του μπάσκετ.

Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν στο Ευρωμπάσκετ του 1987, περιέγραφε τους αγώνες της Εθνικής και σχεδόν όλη η Ελλάδα έζησε μέσα από την φωνή του τις ιστορικές εκείνες ημέρες.

Αργότερα καταξιώθηκε, έγινε ίσως ο κορυφαίος αθλητικογράφος για θέματα μπάσκετ και απέκτησε γνωριμίες με αθλητές, παράγοντες και δημοσιογράφους. Εργαζόταν για χρόνια στην «Ελευθεροτυπία». Δεν ασχολήθηκε καθόλου με το NBA και έμεινε πιστός στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήταν αιρετικός αθυρόστομος και γεμάτος αυτοπεποίθηση, όταν μιλούσε για το αγαπημένο του άθλημα.

Απασχόλησε την κοινή γνώμη αρκετές φορές, ειδικότερα με την «Υπόθεση Κιάππε» το 1990. Τότε καταδικάστηκε σε 8μηνη φυλάκιση για συκοφαντική δυσφήμιση. Το 2004, η Ελλάδα έγινε μάρτυρας της δολοφονικής επίθεσης που δέχτηκε από αγνώστους, όταν ξυλοκοπήθηκε και μαχαιρώθηκε στην Καλλιθέα. Οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι μέχρι και σήμερα.

Στις 13 Οκτωβρίου του 2013, ο Φίλιππος Συρίγος έχασε την μάχη με τον καρκίνο. Ήταν ένας δημοσιογράφος που τα έβαλε με όλους και με όλα. Ακόμα και όταν ήταν άρρωστος δεν παράτησε ποτέ την δημοσιογραφία και το μπάσκετ. Ο γιός του, Γιώργος, ακολουθεί σήμερα τα βήματα του πατέρα του και εργάζεται ως αθλητικογράφος του μπάσκετ.