1998 – Πέθανε ο κορυφαίος ηθοποιός, Δημήτρης Χορν

Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 στην Αθήνα και ήταν γιος του γνωστού θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν. Μεγάλωσε για να γίνει ένας εκ των κορυφαίων ηθοποιών της Ελλάδας, με μεγάλους ρόλους και παραστάσεις στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο.

Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Βασιλικού θεάτρου (μεταγενέστερα Εθνικού) και εκέι έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 19 ετών το 1940, με την οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα».

Λίγο αργότερα εντάχθηκε στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο «Θέατρο Ρεξ». Πρωταγωνίστησε σε μεγάλα έργα όπως «Η Κυρία με τις Καμέλιες». Το 1944 έφτιαξε δικό του θίασο μαζί με την Μαίρη Αρώνη και αργότερα με την Βάσω Μανωλίδου. Το 1946 έπαιξε μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και την επόμενη πενταετία, πρωταγωνίστησε σε παραστάσεις του Βασιλικού Θεάτρου.

Την διετία 1950-1952 θα φύγει για το εξωτερικό. Θα επιστρέψει στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο θα γνωρίσει την Έλλη Λαμπέτη, μια ακόμα μεγάλη ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου. Η Λαμπέτη είναι τότε παντρεμένη με τον μεγάλο θεατράνθρωπο Μάριο Πλωρίτη. Πρωταγωνιστούν μαζί στο έργο «Αγαπούλα» και είναι σε όλο το έργο μαζί αγκαλιά. Έπρεπε να φιλιούνται πολλές φορές και η Λαμπέτη μισούσε τα ψεύτικα φιλιά επί σκηνής. Έδιναν λοιπόν αληθινά φιλιά και από εκεί ξεκίνησε ο δεσμός τους. Η Λαμπέτη χώρισε με τον Πλωρίτη και μαζί με τον Χορν, φτιάχνουν τον δικό τους θίασο που θα αφήσει εποχή. Παίζουν μαζί τον «Βροχοποιό», το «Νυφικό Κρεβάτι» και πολλά άλλα μεγάλα έργα.

Όμως όπως όλοι οι παθιασμένοι και θυελλώδεις έρωτες, έτσι και ο δικό τους δεν κράτησε για πολύ. Έμειναν μαζί μόλις επτά χρόνια και το 1959 χώρισαν, για να μην ξανασυναντηθούν ποτέ επί σκηνής. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντός τους έλεγαν πως ζήλευε ο ένας τον άλλον σχεδόν αρρωστημένα.

Το πέρασμα του Χορν από τον κινηματογράφο δεν ήταν τόσο συχνό, αλλά φρόντισε να είναι ηχηρό. Πρωταγωνίστησε σε μόλις 10 ταινίες, που όμως όλες τους έχουν αφήσει εποχή. Από αυτές ξεχωρίζουν οι «Κάλπικη λίρα», «Μια ζωή την έχουμε», «Κυριακάτικο ξύπνημα» και «Αλίμονο στους νέους» μιας παραλλαγής του μύθου του Φάουστ. Ο Χορν είχε αγάπη για το θέατρο και έτσι το πέρασμα από τον κινηματογράφο κράτησε μέχρι το 1962. Από τότε αφιερώθηκε στο σανίδι.

Το 1967 παντρεύτηκε την κόρη του μεγαλοεφοπλιστή Νικόλα Γουλανδρή Άννα, χήρα του στρατηγού Αλέξανδρου Παπάγου και μητέρα δυο παιδιών. Έζησαν μαζί για 31 χρόνια μέχρι τον θάνατό του. Ίδρυσαν μαζί το «Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν», που έχει ως σκοπό την μελέτη και προώθηση του ελληνικού πολιτισμού.

Την διετία 1974-1975 υπήρξε Διευθυντής της ΕΡΤ, ενώ ήταν στενός φίλος του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Το 1994 προσβλήθηκε από την νόσο του Αλτσχάιμερ. Πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 16 Ιανουαρίου του 1998, από καρκίνο. Δυο χρόνια αργότερα, καθιερώθηκε το «Βραβείο Χορν», βραβείο που απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς της χρονιάς. Ο Χορν άφησε εποχή στο θέατρο αλλά και γενικότερα στην τέχνη της υποκριτικής, με ταλέντο που πολλοί ισχυρίζονται πως δεν υπάρξει ποτέ όμοιό του στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο.

2014 – Το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών καταδικάζει τον «Γέροντα Παστίτσιο», κατά κόσμον Φίλιππο Λοΐζο, σε 10 μήνες φυλάκιση

Ο Γέροντας Παστίτσιος ήταν μια σατιρική φιγούρα, η οποία εμφανίστηκε ως σατιρική σελίδα στο κοινωνικό δίκτυο του Facebook. Σατίριζε κυρίως την θρησκοληψία που είχε δημιουργηθεί από μέσα και ανθρώπους, γύρω από τον αγιορείτη μοναχό, γέροντα Παΐσιο.

Ο γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμον Ευγένιος Ενζεπίδης, απεβίωσε το 1994. Μετά τον θάνατό του, δημοσιεύτηκαν διάφορα βιβλία για την ζωή του, που έκαναν λόγο για προφητείες, για θεωρίες για το τέλος του κόσμου και διατροφικές συμβουλές. Δημοσιεύματα μιλούσαν και για θαύματα.

Ο διαχειριστής της σελίδας, θέλοντας να καυτηριάσει τα δημοσιεύματα περί θαυμάτων, δημοσίευσε ως φάρσα (ως τρολάρισμα), ένα νέο θαύμα του Γέροντα Παΐσιου που το έβγαλε από το μυαλό του και στη συνέχεια το έστειλε σε διάφορες ιστοσελίδες και μπλογκ.

Στο λεγόμενο «τρολάρισμα», ο Γέροντας Παΐσιος παρουσιάζεται πως θεράπευσε έναν 18χρονο που ήταν ετοιμοθάνατος στο νοσοκομείο ύστερα από ατύχημα με μηχανή και ενώ αντιμετώπιζε πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Η μητέρα επισκέφθηκε την ιερά Μονή στην Σουρωτή και πήρε λίγο χώμα από τον τάφο του Γέροντα Παΐσιου και το πήγε στον πνευματικό της. Εκείνος έφτιαξε ένα φυλαχτό που η μητέρα το έβαλε κάτω από το μαξιλάρι του γιού της. Την επόμενη μέρα, ο 18χρονος ανάρρωσε από «θαύμα».

Το «θαύμα»-φάρσα, άρχισε να δημοσιεύεται σε ιστοσελίδες θρησκευτικού περιεχομένου και όχι μόνο, μέχρι που έγινε και πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», στο φύλλο της 10ης Αυγούστου 2012. Η σελίδα στο Facebook «Γέροντας Παστίτσιος» είχε αποκαλύψει το «τρολάρισμα» από τις 26 Ιουλίου.

Ύστερα από ερώτηση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής στην Βουλή, Χρήστου Παππά, που υποστήριξε πως ο διαχειριστής της σελίδας «υβρίζει, ειρωνεύεται και προσπαθεί να ευτελίσει την ιερή μορφή της Ελληνορθοδοξίας, τον Γέροντα Παΐσιο», έγινε άρση του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών και στις 21 Σεπτεμβρίου, ο διαχειριστής Φίλιππος Λοΐζος συνελήφθη.

Του ασκήθηκαν κατηγορίες για βλασφημία και για κατ’ εξακολούθησης εξύβρισης θρησκεύματος. Η αστυνομία ισχυρίστηκε πως γνώριζε για την σελίδα και είχε δεχθεί πολλές καταγγελίες.

Πολλοί ήταν εκείνοι που αντέδρασαν με την άμεση σύλληψη του Φίλιππου Λοΐζου. Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τάχθηκε κατά του αδικήματος της βλασφημίας ανακοινώνοντας ότι «Η Ελλάδα τοποθετεί τον εαυτό της στα θεοκρατικά καθεστώτα», ενώ η «Ένωση άθεων» άνοιξε λογαριασμό για την κάλυψη των νομικών εξόδων του. Αντιδράσεις υπήρξαν και από το εξωτερικό.

Στην απολογία του, ο Λοΐζος υποστήριξε πως δεν ήθελε να χλευάσει τον γέροντα, αλλά την παραποίηση των διδαχών του από τρίτους για ιδιοτελείς σκοπούς, που ήταν αντίθετες από την διδασκαλία του Γέροντα Παΐσιου.

Το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, καταδίκασε στις 16 Ιανουαρίου του 2014, τον Φίλιππο Λοΐζο, σε 10 μήνες φυλάκιση με αναστολή και δυνατότητα εξαγοράς της ποινής. Ο εισαγγελέας είχε ζητήσει μικρότερη ποινή. Ασκήθηκε έφεση κατά της ποινής από την πλευρά του κατηγορούμενου. Η καταδίκη έφερε πολλές αντιδράσει σε Ελλάδα και εξωτερικό, με την «Διεθνή Αμνηστία» να χαρακτηρίζει τον νόμο περί βλασφημίας (νόμος του 1951) αναχρονιστικό, ζητώντας από την Ελλάδα να τον καταργήσει. Η έφεση δεν έχει ακόμα εκδικαστεί.