1962 – Πέθανε ο «Λάκι» Λουτσιάνο, ο μαφιόζος που θεωρείται ο πατέρας το σύγχρονου εγκλήματος

Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1897 στην Σικελία της Ιταλίας. Ήταν παιδί ενός φτωχού ανθρακωρύχου και είχε τέσσερα αδέρφια. Ο Σαλβατόρε Λουκάνια, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, θα μεταναστεύσει στις ΗΠΑ μαζί με την οικογένεια του όταν ήταν 9 χρονών. Συνέχισε να μεγαλώνει στο Μανχάταν και έπιασε σχεδόν αμέσως δουλειά. Το σχολείο ήταν πολυτέλεια γι’ αυτόν. Έτσι, μαθήτευσε σε ένα άλλο σχολείο: Των δρόμων της υποβαθμισμένης συνοικίας στην οποία ζούσε.

Συνελήφθη για πρώτη φορά στα δέκα για μικροκλοπές. Αργότερα έστησε ένα δίκτυο «προστασίας», συνοδεύοντας τους Εβραίους γείτονές του που έπεφταν συχνά θύματα βίας, με αντάλλαγμα 1-2 δεκάρες. Εκεί γνώρισε τον Εβραίο Μάγερ Λάνσκι, ένα σκληρό και γεροδεμένο παιδί και έγιναν αδελφικοί φίλοι. Στην συνεργασία τους, που κράτησε για όλη τους τη ζωή, βασίστηκε η υπερατλαντική οργάνωση της «Κόζα Νόστρα».

Εγκατέλειψε οριστικά όποια σκέψη για σχολείο στα 17. Στράφηκε στο ‘έγκλημα και παρόλο που είχε νόμιμη δουλειά, προσπαθούσε ταυτόχρονα να αναρριχηθεί στο οργανωμένο έγκλημα. Μαζί με τους δυο Εβραίους φίλους του, θα πιάσουν δουλειά στον «νονό» Τζουζέπε Μασερία. Δυο χρόνια αργότερα έχει γίνει ο ηγέτης της συμμορίας που ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής του Five Points. Είχε ήδη περάσει λίγο καιρό στο αναμορφωτήριο, όταν πιάστηκε να πουλά ηρωίνη.

Η ποτοαπαγόρευση ήταν για όλο το οργανωμένο έγκλημα ένα «θείο δώρο». Ο Λουκάνια και η συμμορία του έπεσαν με τα μούτρα στο λαθρεμπόριο Ουισκιού και κατάφεραν να γίνουν κυρίαρχοι στην Ανατολική Ακτή.

Οι επιτυχίες του τον έφεραν προ των πυλών να αναλάβει την φαμίλια του Ντον Μασερία. Όμως ο Μασερία απεχθανόταν τους Σικελούς. Και αποφάσισε να τον βγάλει από την μέση. Το παρατσούκλι «Λάκι» Λουτσιάνο του κόλλησε για ακριβώς αυτόν τον λόγο. Οι μπράβοι του Μασερία τον χτύπησαν και τον μαχαίρωσαν στο πρόσωπο περισσότερες από δέκα φορές. Όμως αυτός επέζησε. Το πρόσωπο του γέμισε με ουλές και παρέμεινε παραμορφωμένο, αλλά ο Λάκι Λουτσιάνο, πλέον, ήταν έτοιμος να εκδικηθεί. Τον απήγαγαν και τον ξυλοκόπησαν για άλλη μια φορά, αλλά ξαναβγήκε ζωντανός.

Για να ανέβει στην εξουσία σκότωσε δυο «Κάπο» της φαμίλιας των Τζενοβέζε. Για να το καταφέρει αυτό συμμάχησε με τον άλλο «νονό» τον Σαλβατόρε Μαραντζάνο, για να ξεκινήσει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, ο «πόλεμος των Καστελμαρέζε» που κράτησε δυο χρόνια. Τον Απρίλιο του 1931 σκότωσε τον Μασερία και έγινε το Νο2 της φαμίλιας του Μαραντζάνο και του οργανωμένου εγκλήματος της πόλης. Πέντε μήνες αργότερα, Ο Λουτσιάνο έστειλε μερικούς δικούς του, ντυμένους σαν πράκτορες του FBI, να σκοτώσουν τον Μαραντζάνο. Η δολοφονία αυτή τον έκανε το απόλυτο αφεντικό. Μαζί με τον Αλ Καπόνε στο Σικάγο, ήταν οι αρχιμαφιόζοι της εποχής.

Ο Λουτσιάνο έπαψε την αυστηρή «ιταλική» επάνδρωση στην μαφία. Χρησιμοποίησε επιχειρήσεις βιτρίνα και προσπάθησε να αποκτήσει πολιτική επιρροή, δωροδοκώντας πολιτικούς και αστυνομικούς. Η μαφία έγινε πανεθνική οργάνωση επί των ημερών του. Γι’ αυτό και θεωρείται ο «πατέρας» του σύγχρονου οργανωμένου εγκλήματος.

Το 1936, καταδικάστηκε σε 30 χρόνια κάθειρξης, ως προαγωγός σε κύκλωμα ποpνείας. Όμως 6 χρόνια αργότερα, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες θα τον χρειαστούν, ύστερα από φωτιά στις προβλήτες της Νέα Υόρκης. Ο Λουτσιάνο ήλεγχε τις προβλήτες και οι μυστικές υπηρεσίες, φοβούμενες πως επρόκειτο για σαμποτάζ τον ναζί, προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν για να τις ελέγχουν καλύτερα.

Ο Λουτσιάνο πείστηκε από τον φίλο του τον Λάνσκι. Έως τον χειμώνα του ίδιου έτους, οι αποβάθρες ήταν υπό τον έλεγχο της μαφίας με τις ευλογίες των αμερικανικών αρχών. Τα σαμποτάζ σταμάτησαν και ξεκίνησε η λεγόμενη «Επιχείρηση Υπόκοσμος», με τις ΗΠΑ να χρησιμοποιούν τις διασυνδέσεις των μαφιόζων στην Σικελία, ώστε να γίνει πιο εύκολη η απόβαση στο νησί. Η μαφία δέχτηκε ευχαρίστως, αφού μισούσε τον Μουσολίνι.

Ο Λουτσιάνο αποδείχτηκε κάτι περισσότερο από αρχιμαφιόζος. Απέσπασε πληροφορίες για κατασκόπους αλλά και για τις κινήσεις φασιστικών στρατευμάτων στην Ιταλία. Μετά τον πόλεμο, αποφυλακίστηκε και απελάθηκε στην γενέτειρά του. Στην Σικελία κινούσε τα νήματα με ασφάλεια κι από απόσταση. Διατήρησε πολλές από τις δουλειές του και τις εξουσίες του και έκανε συμφωνίες για εμπόριο ναρκωτικών με την μαφία της Κορσικής, το γνωστό “French Connection». Το όνειρό του όμως να επιστρέψει στις ΗΠΑ, δεν έγινε ποτέ.

Στις 26 Ιανουαρίου του 1962, ο Λάκι Λουτσιάνο υπέστη καρδιακή προσβολή στο αεροδρόμιο της Νάπολης, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Οι φήμες για έγκλημα δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Ήταν 65 ετών. Μεταφέρθηκε ύστερα από ειδική άδεια στην νέα Υόρκη για να ταφεί σε ένα μεγαλοπρεπές μαυσωλείο που είχε χτίσει ο ίδιος για την οικογένειά του. Το οργανωμένο έγκλημα που άφησε πίσω του, είχε πλέον άλλο πρόσωπο.

1977 – Πέθανε ο άνθρωπος πίσω από την «Φίνος Φιλμς», Φιλοποίμην Φίνος

Γεννήθηκε στην Κάτω Τιθορέα της Λοκρίδας το 1907. Ο πατέρας του ήταν γιατρός. Ο ίδιος σπούδασε Νομικά, αλλά ποτέ δεν άσκησε το επάγγελμά του δικηγόρου. Είχε από μικρός το όνειρο να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο.

Όταν έγινε 32 χρονών, πούλησε όλα τα υπάρχοντά του και ίδρυσε στο Καλαμάκι τα «Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο». Το 1940, έκανε και τη πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, με την ταινία «Το τραγούδι του χωρισμού» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Σε λίγο καιρό όμως έρχεται η κατοχή. Ο Φιλοποίμην Φίνος, πέρασε πολύ δύσκολές στιγμές. Οι Γερμανοί σκοτώνουν τον πατέρα του, συλλαμβάνουν τον ίδιο και ο εξοπλισμός του κατάσχεται. Όμως δεν πτοήθηκε.

Το 1943 θα ιδρύσει την εταιρεία που έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Την «Φίνος Φιλμς». Ξεκινά λοιπόν να παράγει τις ελληνικές ταινίες που αγαπήθηκαν από το ελληνικό κοινό. Συνολικά έφτασαν τις 175.

Πολλοί ήταν οι ηθοποιοί που συνεργάστηκαν μαζί του και έγραψαν ιστορία. Γεωργία Βασιλειάδου, Ορέστης Μακρής, Ντίνος Ηλιόπουλος, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη, Βασίλης Αυλωνίτης, Αλέκος Αλεξανδράκης, Μίμης Φωτόπουλος και πολλοί άλλοι. Επιπλέον, έδωσε μια μεγάλη ώθηση στις διεθνούς καριέρας της Ειρήνης Παπά. Ένα λάθος που του καταλογίζεται, είναι ότι ποτέ δεν πίστεψε ότι η Μελίνα Μερκούρη θα κάνει καριέρα εκτός συνόρων, λόγω του μεγάλου στόματός της. Έχασε έτσι την ευκαιρία να αναλάβει την παραγωγή του «Ποτέ την Κυριακή» και να αναδείξει την εταιρεία του και εκτός Ελλάδας.

Μερικές από τις ταινίες που είχε στο ενεργητικό του ήταν οι «Γκόλφω» (1955), «Η Καφετζού» (1956), «Η θεία απ’ το Σικάγο» (1957), «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Μανταλένα» (1960), «Η Αλίκη στο Ναυτικό» (1961), «Λόλα» (1964), «Οι κυρίες της αυλής» (1966), «Η Στεφανία» (1967), «Γοργόνες και μάγκες» 1968, «Ο Αστραπόγιαννός» (1970) κ.α. Το 1964, με την ταινία «Κορίτσια για Φίλημα», έκανε την πρώτη ταινία με στερεοφωνικό ήχο, που θα προβληθεί μόνο στον κινηματογράφο «Αττικόν». Η τελευταία του ταινία ήταν το 1977, με το «Ο κυρ-Γιώργης εκπαιδεύεται», με την εταιρεία να είναι πλέον χρεωκοπημένη.

Ο Φιλοποίμην Φίνος, ο άνθρωπος πίσω από τις κάμερες του ελληνικού σινεμά, πέθανε στις 26 Ιανουαρίου του 1977, σε ηλικία 70 ετών.