1894 – Πέθανε ο εφευρέτης του σαξόφωνου, Αντόλφ Σαξ

Ο Αντόλφ Σαξ ήταν μουσικός, γνωστός για την επινόηση και την κατασκευή οργάνων,. Το πιο γνωστό του δημιούργημα, ήταν το μελωδικότατο σαξόφωνο που έχει συνδυαστεί με τους ήχους της Jazz.

Γεννήθηκε ως Άντριαν-Τζόσεφ Σαξ, τον Νοέμβριο του 1814 στο Ντινάν. Η οικογένειά του είχε παράδοση στην οργανοποιία. Από μικρό τον φώναζαν Αντόλφ (πιθανότατα από την σύμπτυξη των δυο ονομάτων του Antoine - Joseph), όνομα που κράτησε σε όλη του την ζωή.

Άρχισε να δουλεύει μαζί με τον πατέρα του από πολύ μικρή ηλικία, ενώ έμαθε κλαρινέτο και φλάουτο. Σε ηλικία 24 ετών, έκανε κάποιες βελτιώσεις στο μπάσο κλαρινέτο ενώ καταχώρησε την πρώτη του πατέντα.

Το 1841, έφυγε για το Παρίσι, την πόλη που μεσουρανούσαν οι τέχνες εκείνη την εποχή. Ασχολήθηκε εντατικά με την κατασκευή καινούργιων οργάνων. Ύστερα από λίγα χρόνια, εμπνεύστηκε ένα πνευστό όργανο που συνδύαζε τα χαρακτηριστικά των πνευστών με μονό καλάμι όπως το κλαρινέτο αλλά και των χάλκινων πνευστών. Το 1846 καταχώρησε την νέα του δημιουργία. Το ονόμασε Σαξόφωνο, από το επώνυμό του και την ελληνική λέξη φωνή.

Όμως αρχικά το νέο του δημιούργημα δεν ‘έγινε αποδεκτό από τους μουσικούς εκείνης της εποχής. Οι ορχήστρες δεν το χρησιμοποιούσαν και συνήθως το έβρισκες μόνο σε στρατιωτικές μπάντες.

Όμως η εξέλιξη του ήταν ανοδική. Και 11 χρόνια αργότερα χάρισε μια θέση στο Ωδείο του Παρισίου στον δημιουργό του. Όταν βέβαια το σαξόφωνο άρχισε να γίνεται δημοφιλές, κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σαξ δεν βρισκόταν στην ζωή. Ήταν τότε που διάφοροι καλλιτέχνες το υιοθέτησαν και πρωταγωνίστησε στηνSwing και την Jazz.

Οι υπόλοιπες εφευρέσεις του δεν είχαν μεγάλη επιτυχία, αν και βοήθησαν ώστε αργότερα να κατασκευαστούν άλλα επιτυχημένα όργανα. Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου του 1894, λίγους μήνες πριν συμπληρώσει τα 80 του χρόνια. Ήταν παμφτωχός.

2008 – Ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος

Εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκλογή του Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμου στο αξίωμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδας. Επικράτησε στην δεύτερη ψηφοφορία του Μητροπολίτη Σπάρτης Ευστάθιου με ψήφους 45 έναντι 27. Στην πρώτη ψηφοφορία ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας είχε λάβει 33 ψήφους έναντι 26 του Μητροπολίτη Σπάρτης, ενώ ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος και ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος συγκέντρωσαν από 7 ψήφους.

Ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ιερώνυμος, γεννήθηκε το 1938 ως Ιωάννης Λιάπης στα Οινόφυτα Βοιωτίας και έχει αρβανίτικη καταγωγή. Από πολύ μικρός εντάχθηκε στα κατηχητικά σχολέια, όπου γνώρισε έναν άνθρωπο που τον επηρέασε, τον πνευματικό του Αρχιμανδρίτη και μετέπειτα Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας, Νικόδημο Γραικό.

Όταν τέλειωσε το σχολείο σπούδασε στο Τμήμα Αρχαιολογίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ αργότερα σπούδασε και στην Θεολογική Σχολή. Πήρε μάλιστα υποτροφία από το Ι.Κ.Υ., αφού ήταν 1ος σε πανελλαδική κλίμακα, στις βυζαντινές σπουδές που έκανε στο Γκράτς της Αυστρίας και στο Μόναχο της Γερμανίας.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα εργάσθηκε σαν πανεπιστημιακός βοηθός στην «Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία» δίπλα στον διάσημο αρχαιολόγο και αρχιτέκτονα, Αναστάσιο Ορλάνδο. Επίσης εργάσθηκε σαν φιλόλογος στο λεόντειο Λύκειο της Νέας Σμύρνης, στο Γυμνάσιο της Αυλώνας και στο 9ο Νυκτερινό Γυμνάσιο Αθηνών.

Σε ηλικία 29 ετών εγκατέλειψε το επάγγελμα του φιλολόγου και εντάχθηκε στον κλήρο. Τον πρώτο του βαθμό στην ιεροσύνη τον έλαβε στις 3 Δεκεμβρίου του 1967, όταν χειροτονήθηκε Διάκονος, λαμβάνοντας και το όνομα ιερώνυμος.

Για πολλά χρόνια υπηρέτησε ως πρωτοσύγκελος ενώ το από το 1978 μέχρι το 1981, ήταν Αρχιγραμματέας της ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ύστερα από την παραίτηση του πνευματικού του Νικόδημου, εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας. Η εις επίσκοπον χειροτονία του πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1981 στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Για 17 χρόνια, που βρισκόταν στην θέση του Μητροπολίτη, έκανε μεγάλο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο. Η φήμη του στους κύκλους της Εκκλησίας ήταν η καλύτερη και μέσω του φιλανθρωπικού του έργου μεγάλωνε διαρκώς. Έτσι έφτασε και η εκλογή του στις & Φεβρουαρίου του 2008, ύστερα από τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, από τον οποίον είχε ηττηθεί στην εκλογική διαδικασία του 1998. Από το 2010 κατέχει και την θέση του επίτιμου διδάκτορα στο τμήμα Θεολογίας και Κοινωνικής θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.