Ήταν 8 το πρωί της 23 Μαρτίου του 1992, όταν συνετελέσθη το απόλυτο φιάσκο της ΕΛ.ΑΣ. Η αστυνομία παρακολουθεί ένα ύποπτο βαν στην οδό Λουίζης Ριανκούρ., ύστερα από πληροφορία που δέχθηκε ότι η 17 Νοέμβρη ετοίμαζε κάποιο χτύπημα, ενώ το βαν βρέθηκε στο ίδιο σημείο για τρίτη φορά μέσα σε μια εβδομάδα.
Η πληροφορία είχε έρθει, όπως υποστήριξε αργότερα η αστυνομία, από μια γυναίκα που είχε πολυετή σχέση με μέλος της οργάνωσης και μόλις αντιλήφθηκε ότι την απατά, ζήλεψε και αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην αστυνομία. Τέσσερις αστυνομικοί των ΕΚΑΜ έσπευσαν στο σημείο και παρακολουθούσαν το βαν, όταν είδαν έναν τύπο με περούκα που τον θεωρήσαν ύποπτο. Αμέσως ένας από τους αστυνομικούς έτρεξε να τηλεφωνήσει στα κεντρικά για να δώσει τον αριθμό του βαν, ώστε να διαπιστωθεί αν ήταν κλεμμένο. Το θράσος των τρομοκρατών ήταν τέτοιο, που από άνθρωπος με την περούκα ακολούθησε τον αστυνομικό την ώρα που έκανε το τηλεφώνημα.
Η επιβεβαίωση ότι το βαν είχε κλαπεί δεν ωφέλησε σε τίποτα την αστυνομία. Το αυτοκίνητο της αστυνομίας κυνήγησε το βαν αλλά δεν πέτυχε και πολλά πράγματα. Στην στροφή προς τα Τουρκοβούνια, ο οδηγός του αστυνομικού οχήματος έχασε το βαν, αφού για κάποιον λόγο που ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί, έστριψε προς την Κηφισίας. Η αστυνομία μόλις είχε υποστεί ένα τεράστιο φιάσκο, αφού είχε την ευκαιρία να πιάσει τα μέλη της 17 Νοέμβρη την ώρα της πρόβας του χτυπήματος, που όπως είχε πληροφορήσει η γυναίκα στο τηλεφώνημα., θα γινόταν τέσσερις μέρες αργότερα.
Η αστυνομία απέκρυψε το γεγονός για έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι που αποκαλύφθηκε το χρονικό του φιάσκου, που έμεινε στην ιστορία ως «φιάσκο της Λουίζης Ριανκούρ». Ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξης, Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος, παραδέχθηκε πως «μονάδα των ΕΚΑΜ που πήρε μέρος στην επιχείρηση δεν έκανε καλά τη δουλειά της». Μάλιστα ο υπουργός δήλωσε τότε πως «από την Αστυνομία υπήρχαν διαρροές προς τις τρομοκρατικές οργανώσεις».
Το φιάσκο είχε ως αποτέλεσμα ο τότε επικεφαλής των ΕΚΑΜ, Μιχάλης Μαυρουλέας, να απομακρυνθεί από την θέση του.
Η 17 Νοέμβρη έβγαλε μια προκήρυξη στις 8 Μαΐου του 1992, όπου ανέφερε ότι τα μέλη έκαναν συχνά πρόβες πριν τα χτυπήματα και πως ο Μαυρουλέας ενήργησε συνετά, γιατί αν έδινε εντολή στους αστυνομικούς να πλησιάσουν στο βαν, τότε θα ακολουθούσε ανταλλαγή πυρών.
Αυτό ήταν το τρίτο φιάσκο για την αστυνομία, όσον αφορά στην σύλληψη της 17 Νοέμβρη,. Είχε προηγηθεί η ευκαιρία στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989, λίγο μετά την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, όταν ο αστυνομικός αντί να κυνηγήσει τους υπόπτους, προτίμησε να ανοίξει τον φάκελο που πέταξαν στο έδαφος. Ο φάκελος είχε μέσα μια προκήρυξη της οργάνωσης. Το ίδιο συνέβη και τον Νοέμβριο του 1991, όταν η αστυνομία έλαβε πληροφορία ότι τρείς άγνωστοι έκλεβαν ένα φορτηγάκι. Πράγματι, οι αστυνομικοί έφθασαν στο σημείο και ακινητοποιήσαν τους τρείς δράστες. Όμως υπήρχε και τέταρτος που είχε ήδη μπει στο φορτηγάκι και αιφνιδίασε τους αστυνομικούς. Το περιστατικό κατέληξε στον τραυματισμό των αστυνομικών, από τις σφαίρες και τις χειροβομβίδες των αγνώστων.
Και να το 1989 και το 1991, η αστυνομία αιφνιδιάστηκε, στην Λουίζης Ριανκούρ η αστυνομία είχε προετοιμαστεί κατάλληλα. Και παρόλο που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τους τρομοκράτες, έμεινε με άδεια χέρια. Τελικά, τα μέλη της 17 Νοέμβρη συνελήφθησαν και η οργάνωση εξαρθρώθηκε 10 χρόνια αργότερα, όταν στις 29 Ιουνίου του 1992, ύστερα από την πρόωρη έκρηξη της βόμβας που πήγαινε να τοποθετήσει ο Σάββας Ξηρός στα εκδοτήρια της εταιρίας Hellas Flying Dolphins στον Πειραιά.
