Η σημαία κυματίζει μεσίστια για να θρηνήσει τον θάνατο κάποιου ή κάποιων ανθρώπων. Αυτό έχει γίνει ένα ευρέως αναγνωρισμένο σύμβολο του εθνικού πένθους, αλλά από πού ξεκίνησε η παράδοση και πώς λειτουργεί η απόφαση για το κατέβασμα της σημαίας;

Είναι δύσκολο να το πούμε από που ακριβώς ξεκίνησε, αλλά η παλαιότερη κοινά αποδεκτή αναφορά σε μεσίστια σημαία χρονολογείται από το 1612, όταν ο καπετάνιος του βρετανικού πλοίου Heart's Ease πέθανε σε ένα ταξίδι στον Καναδά. Όταν το πλοίο επέστρεψε στο Λονδίνο, κυμάτιζε τη σημαία του μεσίστια για να τιμήσει τον καπετάνιο που είχε πεθάνει.

Σύμφωνα με μια γραμμή επιστημονικής σκέψης, με το να χαμηλώσουν τη σημαία, οι ναυτικοί έκαναν χώρο για την αόρατη σημαία του Θανάτου. Αυτή η εξήγηση συνάδει με τη βρετανική παράδοση να κυματίζει μια σημαία στη μέση ακριβώς ένα πλάτος σημαίας χαμηλότερη από την κανονική της θέση για να υπογραμμίσει ότι η σημαία του Θανάτου κυματίζει από πάνω της.

Ορισμένες σημαίες, όπως αυτές που εμφανίζονται συνήθως στις σχολικές τάξεις ή στα σπίτια, είναι στερεωμένες σε μια συγκεκριμένη θέση στους στύλους τους. Πώς χειρίζεται κανείς την κατάσταση μιας σημαίας που φυσικά δεν μπορεί να κυματίσει μεσίστια; Η Αμερικανική Λεγεώνα υποστηρίζει την προσθήκη μιας μαύρης κορδέλας στην κορυφή του στύλου της σημαίας για να υποδηλώνει πένθος.

Παραδόξως, για να κυματίσει μεσίστια μια σημαία δεν αρκεί να τη σηκώσεις μέχρι τη μέση του κονταριού της σημαίας. Για να κυματίζει σωστά μια σημαία μεσίστια στο πένθος, κάποιος σηκώνει γρήγορα τη σημαία στην κορυφή του κονταριού πριν τη χαμηλώσει ξανά αργά και πάλι στη μέση..