Ένας πόλεμος είναι από μόνος του σκληρός. Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, το μίσος που καταβάλλει κάποιον στο πεδίο μάχης, είναι από μόνα τους, η σκληρή πλευρά μια μάχης. Όμως είναι άλλο πράγμα η βαναυσότητα την ώρα που μαίνεται ο πόλεμος, και άλλο ο βασανισμός κρατουμένων.

Το 2010 είχαν διαρρεύσει φωτογραφίες από τις φυλακές Αμπού Γκράιμπ της Βαγδάτης, όπου κρατούνταν ιρακινοί πολίτες, με τη κατηγορία της συμμετοχής τρομοκρατικές οργανώσεις.

Οι εικόνες που έκαναν το γύρο του κόσμου, ήταν η κορυφή του παγόβουνου, μπροστά σε όσα πραγματικά εξελίσσονταν μέσα στη φυλακή. 7.000 Ιρακινοί, ξυλοκοπήθηκαν ανελέητα, βασανίστηκαν με ηλεκτροφόρα καλώδια, με το μαρτύριο της πολύωρης ορθοστασίας, πάνω σε ψηλά αντικείμενα, που δύσκολα μπορείς να κρατήσεις την ισορροπία σου, με σοδομισμό, με πνιγμούς. 

Ο εξευτελισμός ήταν μια καθημερινότητα για χιλιάδες Ιρακινούς, που στερούνταν βασικών δικαιωμάτων μέσα σε αυτό το κολαστήριο. Μόλις δέκα στρατιώτες καταδικάστηκαν από τις Αμερικανικές Αρχές, μετά την δημοσιοποίηση φωτογραφιών, από το εσωτερικό της φυλακής.