Το θέμα του έργου σχετίζεται με την απομόνωση του ανθρώπου σ' ένα άχρονο περιβάλλον.

Μέσα σε μία αχρονία, τρία κορίτσια από την παιδική ηλικία μέχρι και την ηλικία λίγο πριν των τριάντα, μέσα από τις τέσσερις φάσεις (παιδική, εφηβική, μεταεφηβική, ενήλικη)   ανακαλύπτουν τα θέλω τους και τις ανάγκες τους, εξαρτώμενες όμως πάντα από τον άλλο.

Πάντα χρειάζονται κάτι παραπάνω χωρίς όμως να ευχαριστιούνται πραγματικά, γιατί πάντα δεν δείχνουν τις πραγματικές τους ανάγκες. Τις αντιλαμβανόμαστε ως μοναχικές φιγούρες που εν τέλη ξεπερνούν και το στάδιο της εξάρτισης.

Τα δύο κορίτσια, η Φοίβη και η Βίλμα μεγαλώνουν σε οικοτροφείο, σε αντίθεση με την Χλόη που μεγαλώνει σ' ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον.

Το έργο είναι μια μαύρη κωμωδία. Με πολύ χιούμορ ,σαρκαστική διάθεση και αυθορμητισμό  διακρίνεται η τραγικότητα της κάθε κατάστασης. Ένας φόνος είναι το επισφράγισμα του έργου.

 Πρόκειται για ένα έργο που προέκυψε μετά από εκτενή έρευνα. Η σύλληψη και η ιδέα είναι της ομάδας CITRA, το κείμενο είναι γραμμένο από την Κατερίνα Λιόντη και την Γεωργία Σοφού και η  επιμέλεια κειμένου ανήκει στην Κατερίνα Λιόντη.

Επιρροές μας αποτέλεσαν ένα αμερικάνικο εγχειρίδιο με τίτλο «How to win friends and influence others», «το μυθιστόρημα  της κυρίας 'Ερσης» του Ν.Γ. Πεντζίκη, αλλά και  αληθινές βιωματικές εμπειρίες σε σχέση με μικρά παιδιά και  μαρτυρίες από ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει σε οικοτροφείο και άλλα ιδρύματα.