Κάθε χρόνο στις πόλεις της Βολιβίας, στους πρόποδες ή στα ψηλά των Άνδεων, ξεσπάει ένα κύμα βίας πέρα από κάθε λογική. Ντόπιοι ξεκινούν καυγά μεταξύ τους, με γυμνά χέρια, χωρίς κανόνες, με τα τα χτυπήματα να είναι πολλές φορές μοιραία. Η αστυνομία δεν επεμβαίνει, παρά μόνό μετά τη λήξη του φεστιβάλ βίας, όπως το αποκαλούνε οι ξένοι που έχουν παρακολουθήσει από κόντα, τα όσα συμβαίνουν στη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Η παράδοση κρατάει αιώνες. Η φύση και η Γη διψάει για αίμα, και με αυτόν τον τρόπο, οι ντόπιοι προσφέρουν στη φύση όσα τους ζητάει. Η βία είναι τόσο ανεξέλεγκτη που η Γη, μετά τις 3 ημέρες, μοιάζει με πεδίο μάχης μιας άλλης εποχής.

Το Tinku είναι μια αρχαία τελετή που υμνεί τη φύση. Μια παράκληση προς την «Pachamama», τη Μητέρα-Γη, για να δείξει έλεος και να μην ζητήσει εκδίκηση για όσα υπομένει από τους ανθρώπους. Καλύτερη σοδειά, μικρότερες καταστροφές από τον καιρό την επόμενη χρονιά, με αντάλλαγμα λίγο από το αίμα των χωρικών.

Το τρομακτικό είναι το συγκεκριμένο έθιμο, έχει γίνει τουριστική ατραξιόν, με τους χιλιάδες επισκέπτες με προστατευτικά, να πηγαίνουν στη Βολιβία, για να δουν τους ντόπιους να τραυματίζουν ο ένας τον άλλο.

Η σειρά είναι η εξής. Γείτονες εναντίον γειτόνων. Ακολοθούν αυτοί που επιβίωσαν, και παλεύουν γειτονικά χωριά μεταξύ τους. Παλεύουν και γυναίκες μεταξύ τους, ποτέ όμως γυναίκα με άνδρα. Γίνεται μια δίωρη διακοπή, ανά ημέρα για φαγητό και κατανάλωση αλκοόλ, που αυτές τις 3 ημέρες υπάρχει σε τεράστιες ποσότητες. 

Και όλα αυτά γίνονται υπό τις ευλογίες του κράτους, που βλέπει τα έσοδα από τον τουρισμό να αυξάνονται.