Ο επιστήμονας που δημιούργησε την Ντόλι δέχθηκε να γίνει πειραματόζωο
Τραγικό παιχνίδι έπαιξε η μοίρα στον σερ Ίαν Γουίλμουτ
Δημοσίευση 11/4/2018 | 16:12
Ο «πατέρας» της Ντόλι, του πρόβατου που κλωνοποιήθηκε το 1996, σερ Ίαν Γουίλμουτ, ανακοίνωσε ότι πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον και ότι προσφέρεται ως… πειραματόζωο για να δοκιμασθούν νέες θεραπείες.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας Πάρκινσον σήμερα, 11 Απριλίου, ο 73χρονος βιολόγος, επικεφαλής της βρετανικής επιστημονικής ομάδας που κλωνοποίησε την Ντόλι, δήλωσε ότι στηρίζει προσωπικά ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα που θα δοκιμάσει μια νέα γενιά θεραπειών, οι οποίες αποσκοπούν στο να επιβραδύνουν τουλάχιστον την προοδευτική επιδείνωση της συγκεκριμένης νευροεκφυλιστικής πάθησης.
Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου και όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο ίδιος τόνισε ότι «με ευχαρίστηση θα γίνει πειραματόζωο και είτε θα δωρίσει ιστό του, είτε θα δοκιμάσει ο ίδιος νέες θεραπείες».
Παραδέχθηκε όμως ότι, καθώς η διάγνωση της νόσου έγινε προ τετραμήνου, ακόμη πασχίζει να αποδεχθεί τη νέα κατάστασή του. Κατάλαβε για πρώτη φορά ότι κάτι έχει, όταν στη διάρκεια μιας βόλτας με τον σκύλο του, έπαθε μια κρίση και ξαφνικά δεν μπορούσε να κινηθεί.
Το ιστορικό επίτευγμα της ομάδας του Γουίλμουτ στο Ινστιτούτο Ρόσλιν του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου επέτρεψε σε άλλους επιστήμονες στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν ενήλικα κύτταρα για να τα επαναπρογραμματίσουν, ώστε να γίνουν πολυδύναμα βλαστικά. Τέτοια κύτταρα ήδη δοκιμάζονται σε θεραπείες για το Πάρκινσον, σε μια προσπάθεια να αντικατασταθούν τα κατεστραμμένα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου με άλλα υγιή.
Ο Γουίλμουτ υπήρξε ο πρώτος διευθυντής του νέου Κέντρου Αναγεννητικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, όπου τα βλαστοκύτταρα χρησιμοποιούνται σε πειραματικές θεραπείες για νευρολογικές παθήσεις όπως το Πάρκινσον και η πολλαπλή σκλήρυνση.
Ερωτηθείς για το εάν ελπίζει ότι θα υπάρξει θεραπεία για την πάθησή του, απάντησε φλεγματικά «πάντα ελπίζεις, αλλά όχι πολύ. Σας προτείνω να με ξαναρωτήσετε σε έξι ή επτά χρόνια».
Όπως είπε, ο γιατρός του τού έδωσε δέκα έως 15 χρόνια ζωής ακόμη. «Δεν είναι και άσχημα. Μπορείς να διασκεδάσεις αρκετά σε αυτά τα δέκα ή 15 χρόνια», ήταν η απάντηση του Γουίλμουτ.
Το Πάρκινσον προκαλεί σταδιακή απώλεια των νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, με συνέπεια να γίνεται ολοένα πιο δύσκολος ο έλεγχος των κινήσεων του ασθενούς, να έχει τρέμουλα, πόνους και κατάθλιψη. Η νόσος πλήττει περίπου έναν άνθρωπο στους 500, κυρίως μετά τα 50.