Όποια μουσική και αν ακούς, αν τύχει να δεις live show, από την Grace Jones, θα μαγευτείς. Μπορεί να μετατρέψει μια άδεια σκηνή σε υπερθέαμα, μόνο με το κορμί της, και την ψυχεδελική ερμηνεία των τραγουδιών της.

Γεννήθηκε στην Τζαμάικα, και την κουβαλάει μαζί της, ακόμα και σήμερα που λείπει πολλές δεκαετίες από το πανέμορφο νησί. Όμως την έχει επηρεάσει καλλιτεχνικά, και φαίνεται σε κάθε την μουσική απόπειρα.

Μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό περιβάλλον, όπου οι ξυλοδαρμοί ήταν καθημερινό φαινόμενο. Με πατέρα πάστορα και πολιτικό, γνώρισε την βαναυσότητα, αφού σχεδόν τα πάντα απογορευόταν. Από το παιχνίδι, μέχρι τα βαμμένα νύχια, ήταν αφορμή για μαστίγωμα, ως εργαλείο σωφρονισμού.

Η ίδια έχει δηλώσει ότι αυτό το άγριο πρόσωπο που την έκανε γνωστή στον κινηματογραφό, είναι απλά η έκφραση του πατέρα της, κάθε φορά που την χτυπούσε. Στα 13 της πηγαίνει για να σπουδάσει στη Νέα Υόρκη. Η απίστευτη σιλούετα της όμως και τα πανύψηλα πόδια της, την ανεβάζουν κατευθείαν στις πασαρέλες των πιο γνωστών μόδιστρων. Αυτή ήταν απλά η αρχή. 

Η πρόταση από την πρωτεύουσα της μόδας, το Παρίσι, δεν αργεί να φθάσει, και η Grace Jones, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, γίνεται η μούσα του Ιβ Σεν Λοράν, του Τζόρτζιο Αρμάνι και του Καρλ Λάγκερφελντ.

Ο Άντι Γουόρχολ την ερωτευέται. Παθιάζεται μαζί της, και την μετατρέπει στο απόλυτο ποπ είδωλο της εποχής. Το ανδρόγυνο στυλ της, οδηγεί χιλιάδες γυναίκες στα κομμωτήρια, τα περιοδικά δεν κυκλοφορούν χωρίς θέμα για αυτήν. Πραγματική υστερία. Οι ομοφυλόφιλοι την θεοποιούν, οι ετεροφυλόφιλοι την ποθούν, και οι γυναίκες βλέπουν στο πρόσωπο της, τη γυναίκα που ισοπέδωσε την ανδρική κυριαρχία.

Ξεκίνησε σαν μοντέλο, αλλά η πασαρέλα ήταν απλά το εισιτήριο, για να κάνει αυτό που πραγματικά ήθελα. Λάτρευε την μουσική, ήξερα ότι μπορούσε να αφήσει εποχή με τον μοναδικό τρόπο ερμηνείας της. 

Οι δίσκοι γυρίζονται συνέχεια («Portfolio» το 1977, «Fame» το 1978 και «Muse» το 1999), η ίδια φιγουράρει ως ιέρεια της ντίσκο.

Μετά την πτώση της ντίσκο, πειραματίζεται και σχεδόν δημιουργεί καινούργιο ρεύμα. Για έξι χρόνια έβγαζε συνέχεια καινούργιους δίσκους. Τα show της φιλοξενούσαν τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Μέχρι που βαρέθηκε, και αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της στον κινηματογράφο.

Το 1984 θα παίξει τη Ζούλα στο πλευρό του Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ στον «Κόναν τον Βάρβαρο» και θα προκαλέσει ρίγη συγκίνησης στον ανδρικό πληθυσμό. Την επόμενη χρονιά θα γίνει η κακή May Day που θα σπάσει στο ξύλο τον Ρότζερ Μουρ στο 007 φιλμ «A View to a Kill».

Οι σκηνές που εμφανίζεται χωρίς πολλά ρούχα μένουν στο πάνθεον των ερωτικών σκηνών. Επανέρχεται στην μουσική, βγάζει δίσκους χωρίς την μεγάλη απήχηση των προηγούμενων.

Μέχρι και το 1992 βρίσκεται στο προσκήνιο, αλλά σιγά σιγά η λάμψη της σβήνει. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν οι άλλοι. Γιατί η Grace Jones δεν είναι από τις γυναίκες που μένουν στη σκιά. Για την ακρίβεια η σκιά της φθάνει να καλύψει πολύ κόσμο. 

Το 2008 βγάζει τον δίσκο «Hurricane», τον καλύτερο της καριέρας της και ξεκινάει περιοδεία, με το αποτέλεσμα να είναι καθηλωτικό. Πάνω στη σκηνή είναι performer, σκηνοθέτης, ερμηνεύτρια. Τα πάντα, γεμίζει την σκηνή και οι θεατές μένουν με το στόμα ανοιχτό. 

Ακόμα και σήμερα που έχει περάσει κατά πολύ τα 60, δηλώνει έτοιμη για εκπλήξεις και για καλλιτεχνικές αναταράξεις.