Φέτος θέμα του Pride είναι οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, με τις τρανς γυναίκες να δέχονται διαρκή και ασταμάτητη περιθωριοποίηση και βία. Το σύνθημα είναι #Παρούσα και η Βουλή των Ελλήνων πρόκειται να φωταγωγηθεί στα χρώματα της διοργάνωσης.

Η 28η Ιούνη καθιερώθηκε ως η ημέρα LGBTQ Υπερηφάνειας κι έτσι σταδιακά ο Ιούνιος έγινε μήνας Υπερηφάνειας σε όλο τον κόσμο (που διοργανώνει φεστιβάλ).

Στην Αθήνα ήρθε δειλά για πρώτη φορά -και με μικρή συμμετοχή- προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80 στο Ζάππειο, μεταφέρθηκε στον Λόφο του Στρέφη και σταδιακά έφτασε, εν μέσω διαμαρτυριών και αποδοχής παράλληλα, στους δρόμους της πόλης.

Τα Pride ανά τον κόσμο δεν έχουν πάντοτε τα ίδια χαρακτηριστικά και δεν θα μπορούσε να είναι έτσι, αφού από χώρα σε χώρα οι συνθήκες διαμορφώνονται ανάλογα με τον περίγυρο. Το Pride του Βερολίνου δεν είναι λιγότερο σημαντικό από εκείνο της Κωνσταντινούπολης, αλλά το δεύτερο φέρει διαφορετικό ιστορικό και κοινωνικό βάρος (προς το παρόν).

Ωστόσο, η πιο έντονη κριτική που δέχονται τα φεστιβάλ Υπερηφάνειας δεν έρχεται από τους πολέμιους, αυτοί ήταν πάντοτε δεδομένοι. Έρχεται από την πλευρά των κινημάτων και αφορά στην εμπορευματοποίηση της όλης υπόθεσης.

Πάντως, τις απαντήσεις τις δίνει η ίδια η ζωή: Η σεξιστική βία είναι ζωντανή παντού, από τις προοδευτικότερες κοινωνίες μέχρι και τις λιγότερο προοδευτικές. Όσο μέλη της κοινότητας αναγκάζονται να κρύβουν την ταυτότητά τους ή αποκλείονται από εκφάνσεις του κοινωνικού βίου λόγω της φύσης τους, τότε το Pride παραμένει δικαιωματικός πυλώνας.