H ιστορία του έργου είναι τοποθετημένη στα χρόνια της κατοχής, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Η οικογένεια Περδικάρη είναι μια τυπική εικόνα της μεγαλοαστικής επαρχίας. Ο συντηρητισμός , η απληστία, η απάτη, η συνενοχή, η αμοιβαιότητα στην κοινωνική πρόσοψη και η δυσπιστία στο «εσωτερικό», τη χαρακτηρίζουν.΄Εχει διαβρωθεί από τα ίδια τα λάθη της, την αυτοϋπονόμευση της.

Αυτό το σπίτι-θεσμός θα καταρρεύσει χτυπημένο από μέσα. Η νεαρή δασκάλα, το στερνοπαίδι της οικογένειας, η Μαργαρίτα, θα πυροδοτήσει τα εκρηκτικά... Όταν η Μαργαρίτα μυείται στην αντίσταση κατά των Γερμανών, είναι ώριμη να δεχτεί την έξοδο, τη διαφυγή από το περιβάλλον της. Τα επιχειρήματά της τα βρίσκει μέσα στο ίδιο της το σπίτι.

Ο θάνατός της, είναι η νίκη της ζωής πάνω στη σήψη και το θάνατο της κοινωνίας που τη γέννησε και η οποία συνειδητά την πρόδωσε. Το βιολογικό της τέλος σηματοδοτεί την αρχή του νέου κόσμου που θ’ αντικαταστήσει τον κόσμο του παρελθόντος. Η τελευταία σκέψη της Μαργαρίτας εκφράζει τον πόθο της και την ελπίδα ότι ο καλύτερος κόσμος για τον οποίο πεθαίνει είναι εφικτός… ή μήπως όχι;...