Τον Δεκέμβριο του 1990, θα διεξάγονταν στην Γερμανία οι πρώτες εκλογές μετά την ένωση. Ο αρχιτέκτονας της ένωσης, Χέλμουτ Κολ, ήλπιζε σε μια θριαμβευτική επικράτηση της κεντροδεξιάς κυβερνητικής συμμαχίας.
Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Κολ, ήταν τότε ο πασίγνωστος και στην Ελλάδα σήμερα, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Στα 48 του, πρώην εφοριακός, ήταν ένας φιλόδοξος πολιτικός, που εκλεγόταν βουλευτής από το 1972, δηλαδή σε ηλικία 30 ετών.
Πριν τις εκλογές, πραγματοποίησε μια περιοδεία στην εκλογική του περιφέρεια στο κρατίδιο Βάδης-Βυτεμβέργης. Στις 12 Οκτωβρίου, μίλησε σε μια μπυραρία σε ένα μεγάλο χωριό, το Όπεναου. Στην συγκέντρωση βρέθηκαν περίπου 300 άτομα. Μαζί και ο παρολίγον δολοφόνος του.
Μετά από την ομιλία, γύρω στις 10 το βράδυ, ο Σόιμπλε άνοιξε διάλογο με τους ψηφοφόρους του. Ο 31χρονος Ντίτερ Κάουφμαν, έβγαλε ένα περίστροφο και πυροβόλησε τρείς φορές προς την μεριά του Σόιμπλε. Μια σφαίρα τον χτύπησε στο δεξί μάγουλο και η άλλη στην σπονδυλική στήλη. Η τρίτη χτύπησε έναν από τους σωματοφύλακές του. Ο Σόιμπλε φώναξε: «Δεν αισθάνομαι το πόδι μου».
Μεταφέρθηκε αμέσως σε νοσοκομείο όπου οι γιατροί έδωσαν αγώνα για να τον κρατήσουν στην ζωή. Τα κατάφεραν όμως η σφαίρα στην σπονδυλική στήλη είχε κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά, με αποτέλεσμα ο Σόιμπλε να μείνει παράλυτος για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο δράστης της επίθεση ήταν γιος δημάρχου της περιοχής που παλαιότερα είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά και αντιμετώπιζε ψυχικές διαταραχές. Στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν δήλωσε ότι ήθελε να εκδικηθεί το γερμανικό κράτος για τον «ψυχολογικό και σωματικό τρόμο» που του ασκούσε. Την επόμενη χρονιά έγινε η δίκη του, αλλά κρίθηκε ανίκανος για τον καταλογισμό της πράξης του, λόγω της βαριάς μορφής σχιζοφρένειας από την οποία έπασχε. Έμεινε σε ψυχιατρικό ίδρυμα μέχρι το 2004, όταν και αφέθηκε ελεύθερος υπό όρους.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξελέγη με άνεση βουλευτής τον Δεκέμβρη, με την δημοτικότητά του να ανεβαίνει στα ύψη όταν στην 5η επέτειο από την απόπειρα δολοφονίας του, συγχωρέσε δημόσια τον δράστη.
Ο Σόιμπλε υπήρξε για οκτώ χρόνια υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας (το 2017 έγινε Πρόεδρος του Γερμανικού Κοινοβουλίου) και ασχολείται ενεργά με τα κινήματα και της οργανώσεις αναπήρων. Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Παραπληγικών Γερμανίας (DSQ) και του Διεθνούς Ερευνητικού Ινστιτούτου για τις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, που εδρεύει στη Ζυρίχη.
