Τα έργα που θα παρουσιαστούν στο MIRfestival 2018 αναλυτικά:

Η πρεμιέρα του MIRfestival 2018

22 Νοεμβρίου 2018, 20:30 | Κινηματογράφος Πάλας Παγκρατίου | είσοδος ελεύθερη

Το MIRfestival είναι γνωστό για την ιδιότητά του να φέρνει στην επιφάνεια τις καλλιτεχνικές δυνάμεις που ρέουν υπόγεια στην πόλη. Αυτό θα συμβεί και στην πρεμιέρα του. Μέσα σ’ έναν παλιό κινηματογράφο της Αθήνας, στο Πάλας Παγκρατίου, σ’ έναν χώρο συνδεδεμένο με το φαντασιακό πεδίο της πόλης από το 1925 –ιδανικό χώρο νοσταλγίας του μέλλοντος– το MIR προσκαλεί δύο Έλληνες καλλιτέχνες, τη Φωτεινή Σταματελοπούλου και τον Κώστα Τσιούκα, να εγκαινιάσουν το φεστιβάλ στις 22 Νοεμβρίου, σε ένα μοναδικό καλλιτεχνικό γεγονός. Το οποίο βέβαια θα το ακολουθήσει το παραδοσιακό πάρτι με το κρασί της πρεμιέρας του MIR.

• Φωτεινή Σταματελοπούλου / Fotini Stamatelopoulou (GR), Οδηγός για να είσαι τα πάντα / A guidebook on being anything

22 Νοεμβρίου 2018, 20:30 | 60’
Κινηματογράφος Πάλας Παγκρατίου

Το πρόγραμμα ανοίγει μια εκπρόσωπος της πολύ νέας γενιάς, η Φωτεινή Σταματελοπούλου, με ένα site-specific έργο επιστημονικής φαντασίας – και όχι μόνο. Κίνηση, κινούμενη εικόνα (των Tάσου Χατζή και Ευγένιου Χασιώτη) και ήχος συνθέτουν ένα ταξίδι στο μέλλον με τα μάτια μιας ομάδας εικοσάρηδων του σήμερα. Τι αναζητούν; Μια ιδανική συνθήκη επιβίωσης και συσχέτισης. Θα την βρουν άραγε;

Ο Οδηγός για να είσαι τα πάντα είναι μια περιπέτεια πιθανοτήτων, προσδοκιών και φόβων για το μέλλον. Τρεις παρατηρητές (και άλλοι τόσοι), σε ένα διαγαλαξιακό ταξίδι, παρατηρούν τρεις διαφορετικές (ή μήπως περισσότερες;) συνθήκες ύπαρξης και εκδοχές προσαρμογής. Ο οδηγός αυτός αντλεί στοιχεία από την περιέργεια, τον ενθουσιασμό και τον φόβο για το καινούργιο όπως τα βρίσκουμε στα σενάρια επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1960 και του 1970.

Η Φωτεινή Σταματελοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992. Είναι εξελισσόμενη χορεύτρια, χορογράφος και ψυχολόγος. Σπούδασε χορό και ψυχολογία, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στην Αθήνα. Ασχολείται ερευνητικά με την performance psychology και την ενδυνάμωση χορευτών. Η ενασχόλησή της με τη χορογραφία ξεκίνησε το 2014 στο σεμινάριο site-specific performance του Stephan Koplowitz (Calarts). Έκτοτε καταπιάνεται ενεργά με τον αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση. Έχει παρουσιάσει έργα της σε φεστιβάλ στον κινηματογράφο Τριανόν, στη Σχολή Καλών Τεχνών και στο θέατρο Βράχων.

Ο Ευγένιος Χασιώτης (Dqua) είναι εικαστικός και dj. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας και ασχολείται με την παραγωγή μουσικής, το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Ο Τάσος Χατζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993, σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Γλασκώβη και ασχολείται με τη σκηνοθεσία, το σενάριο και τη φωτογραφία.

• Κώστας Τσιούκας, Χοροί μας Χωρεί μας

22 Νοεμβρίου 2018, 22:00 | 60’

Κινηματογράφος Πάλας Παγκρατίου

Ο δεύτερος προσκεκλημένος καλλιτέχνης της πρεμιέρας του MIRfestival 2018 είναι ο Κώστας Τσιούκας.

Από τους πιο ιδιαίτερους χορογράφους της ελληνικής σκηνής, ο Κώστας Τσιούκας προσκαλεί στη σκηνή μια τεράστια ομάδα από μουσικούς, χορευτές, ηθοποιούς, βοηθούς σκηνοθέτη, ταλαντούχα παιδιά και κυρίες της διπλανής πόρτας για να γιορτάσουν την επιστροφή στην πιο καθαρή μορφή χορού: στον χορό που εκφράζει αυτό που συμβαίνει τώρα. Επί σκηνής μια ατέλειωτη σειρά ονομάτων του ελληνικού θεάτρου και χορού, εικαστικοί, μουσικοί, κινηματογραφιστές – με δυο λόγια όλη η Αθήνα.

Καθώς αυτές οι γραμμές γράφονται πριν ολοκληρωθεί το έργο, παραμένει ανοιχτή η πιθανότητα να δούμε στη σκηνή κάτι που θα μας εκπλήξει... Η ιδέα της παράστασης βασίζεται σε μια απλή δομή στην οποία χοροί, ατομικοί ή ομαδικοί, διαδέχονται ο ένας τον άλλον: μια παράταξη μη υπαρκτών έως τώρα χορευτικών συνθέσεων που εμπνέεται όμως από τις υπαρκτές και παίρνει ως δεδομένο ότι ο κάθε χορός, νέος ή παλιός, πρέπει να έχει ως λόγο ύπαρξης μια πραγματική ανθρώπινη ανάγκη, κατάσταση, συναίσθημα, στιγμή ή σκέψη.

Όπως στο παρελθόν δημιουργήθηκαν χοροί για τον γάμο, την πίστη, τη συγκομιδή ή τη βροχή, έτσι και τώρα δημιουργούνται καινούργιοι για άλλους λόγους, διαφορετικού βάρους και ποιότητας. Αυθεντικό συναίσθημα, ομαδική χαρά και λύπη, συμμετοχή σε μια κοινότητα – κι ίσως κάπου στο βάθος να υπάρχει κρυμμένο αυτό το κάτι που ψάχνουμε, οι άνθρωποι που έφυγαν και μας λείπουν και το καράβι που θα μας πάει πιο πέρα στη ζωή μας. Άραγε θα χωρέσουμε όλοι;

Ο Κώστας Τσιούκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και μεγάλωσε στους Σοφάδες Καρδίτσας. Είναι χορευτής και χορογράφος. Είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης και του τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παγκόσμια πρεμιέρα: 22 Νοεμβρίου 2018, MIRfestival 

• Massimo Furlan (CH), Travelling

24-30 Νοεμβρίου, 20:30 | 120’
Κάπου στην Αθήνα, σε μέρος μυστικό.
Αφετηρία και τέρμα: Rabbithole Art & Performance Space

Ο Ελβετός Massimo Furlan, με εμφανίσεις και διακρίσεις στις πιο μεγάλες ευρωπαϊκές σκηνές, φτιάχνει κόσμους από παράξενες εικόνες που ακόμα και στις πιο μελαγχολικές τους εκδοχές εμποτίζονται με το ιδιόμορφο και ανατρεπτικό χιούμορ του. Το MIR παρουσιάζει την αθηναϊκή εκδοχή του έργου του Travelling, ενός έργου-περιπέτειας και εμπειρίας. Το Travelling είναι ένα μαγικό και μυστικό ταξίδι που εκτυλίσσεται μέσα κι έξω από ένα λεωφορείο. Οι θεατές, σαν επισκέπτες σε ένα είδωλο της πόλης που γνωρίζουν, ανακαλύπτουν μια άγνωστη εικόνα της καθώς ταξιδεύουν μέσα στο λεωφορείο σε μέρη που συνήθως δεν επισκεπτόμαστε, ενώ έξω από τα παράθυρα εκτυλίσσονται μικρές σκηνές μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης. Μια αξέχαστη νυχτερινή περιπέτεια, ένα ταξίδι σε έναν κόσμο ονειρικό, μια εμπειρία μοναδική.

Είτε φορά τη φανέλα του Πλατινί (Numéro 10, Prolongation, Foot), είτε τρέχει στους δρόμους με τη στολή του Σούπερμαν (Slow Life), είτε οργανώνει μια βόλτα διανοουμένων σ’ ένα καρουζέλ (Après le fin, le congrès), η δουλειά του Massimo Furlan εμπεριέχει το στοιχείο του χιούμορ. Συχνά εμπνέεται από τις αναμνήσεις της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας, αρχής γενομένης από την εποχή που ήταν ένα παιδί μεταναστών από την Ιταλία στην Ελβετία της δεκαετίας του 1960, και διερευνά το συλλογικό υποσυνείδητο, τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς, συνδυάζοντας εικόνα και περφόρμανς, μπουρλέσκ και φιλοσοφία, εικόνες γεμάτες ποίηση και ποπ αισθητική.

Αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Λωζάνης, όπου διδάχθηκε τις κλασικές μορφές τέχνης, και συνεχίζει να εκθέτει ως εικαστικός σε γκαλερί και μουσεία στην Ελβετία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όμως το ενδιαφέρον του στράφηκε από νωρίς στην περφόρμανς και άρχισε να συνεργάζεται με ομάδες χορού και θεάτρου ως σκηνογράφος.

Το 2003 ίδρυσε τη δική του ομάδα, την Compagnie Numéro23Prod., με την οποία διερευνά τα όρια της περφόρμανς αρτ αντλώντας από κάθε μορφή τέχνης. Για τα σκηνικά του έργα προσκαλεί χορευτές και άλλους περφόρμερ να συμμετάσχουν σε αυτό που αποκαλεί «εικόνες μακράς διάρκειας», σαν να πρόκειται για κινηματογραφικά τράβελινγκ (απ’ όπου και ο τίτλος του έργου που παρουσιάζουμε στο MIR).

Χρήσιμη πληροφορία για τους θεατές:

Φορέστε παπούτσια για περπάτημα και ένα ζεστό μπουφάν, γιατί ένα μέρος του έργου συμβαίνει σε εξωτερικό χώρο.
Στο τέλος της παράστασης το λεωφορείο θα επιστρέψει τους επιβάτες στο Rabbithole.

• El Conde de Torrefiel (ES), Unir Todo

28 & 29 Νοεμβρίου, 22:00 | 60’
Rabbithole Art & Performance Space

ΧΧΧ

Από τη Βαρκελώνη που είναι η βάση της, η ισπανική ομάδα με το περίεργο όνομα El Conde de Torrefiel κατακτά τη μία μετά την άλλη τις ευρωπαϊκές σκηνές τα τελευταία χρόνια. Με τη χαρακτηριστική κι ολόδικη τους θεατρική γλώσσα λένε πάντα την τελευταία λέξη στη διαμόρφωση του σύγχρονου θεάτρου αποκαλύπτοντας το μέλλον του. Στην Ελλάδα τούς γνωρίσαμε στο MIRfestival 2016 με το GUERRILLA, μια παράσταση σαρωτική και αποκαλυπτική για τον πόλεμο που συμβαίνει ερήμην μας μέσα μας και γύρω μας.

Με αφορμή το MIR και την παραμονή τους στην Αθήνα ξεκίνησαν το μεγάλο τους πρότζεκτ MC, «παράγωγα» του οποίου παρουσίασαν με διαφορετικές μορφές σε πολλές πόλεις, και ένα από αυτά ήταν και το LA PLAZA που είδαμε το καλοκαίρι στην Αθήνα. Επειδή το MC ξεκίνησε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2017 με αφορμή το MIR, η ομάδα επανέρχεται δυο χρόνια σχεδόν μετά για να κλείσει τον κύκλο με ένα έργο που θα γίνει ειδικά για το MIR, με τον τίτλο Unir Todo.

Σε αυτό, τρία κορίτσια γεννημένα τον 21ο αιώνα βουτούν σε μια δίνη από εικόνες επινοώντας μια πραγματικότητα που αναπόδραστα θα έρθει. Στα έργα των El Conde de Torrefiel ο χρόνος παραμένει αινιγματικός καθώς η δράση εκτυλίσσεται ταυτόχρονα στο παρελθόν και το μέλλον, όμως αυτός είναι ο τρόπος τους να προσεγγίζουν ένα παρόν που μας διαφεύγει, ακατανόητο και ζωτικό συνάμα.

«Φανταζόμαστε την Αθήνα σαν μια σκηνή, να χρησιμοποιούμε την πόλη σαν ένα σκηνικό ενός σύμπαντος από ταμπλώ-βιβάν, αντικείμενα και υπέρτιτλους όπου τρέχει ένα κείμενο απίστευτου βάθους και σαφήνειας, ώστε να βρούμε τον τόπο να μιλήσουμε για τις ζωές μας στο παρόν. Πίσω και μπρος στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, κι ο χρόνος να παραμένει αινιγματικός. Όμως όλα συγκλίνουν σ’ ένα παρόν που μας αφορά».

Έχοντας σπουδάσει θέατρο και φιλοσοφία, η Tanya Beyeler και ο Pablo Gisbert που δημιούργησαν το πρότζεκτ El Conde de Torrefiel επιχειρούν να κατανοήσουν τον τρόπο σύνδεσης της λογικής και του νοήματος των πραγμάτων όπως καθορίζεται από τη γλώσσα. Ο χρόνος, η διάρκεια, η στιγμή και οι δυνατότητες της εποχής μας να ζήσει ένα παρόν είναι η αφετηρία της αναζήτησής τους. Τα πιο πρόσφατα έργα τους επικεντρώνονται στον 21ο αιώνα και ιδιαίτερα στη σχέση ανάμεσα στο προσωπικό και στο πολιτικό· πιο συγκεκριμένα, ανάμεσα στις νέες μορφές ολοκληρωτισμού και στη διανοητική αποξένωση, ανάμεσα στην έννοια της ευθύνης και στην προσωπική ελευθερία.

Τα έργα των El Conde de Torrefiel χαρακτηρίζονται από έντονο καλλιτεχνικό στίγμα, τη δική τους θεατρική γλώσσα και ευφυή κείμενα και δραματουργία. Έργα τους έχουν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια σε μεγάλα ευρωπαϊκά θέατρα και σημαντικά φεστιβάλ.

• Rósa Ómarsdóttir (IS/BE), Traces

30 Νοεμβρίου, 19:00 | 60’
project8, Βοτανικός

Η Φύση πρωταγωνιστεί στην παράσταση Traces της Rósa Ómarsdóttir, νέας χορογράφου με καταγωγή από την Ισλανδία, που όμως δραστηριοποιείται στην αβανγκάρντ σκηνή των Βρυξελλών. Στο Traces οι θεατές γίνονται μέρος ενός ονειρικού τοπίου που αλλάζει συνεχώς γύρω τους, μέσα στο οποίο άνθρωποι και αντικείμενα ανταλλάσσουν ρόλους σε μια διαρκή ροή. Οι θεατές καταδύονται στην ανάμνηση ενός κόσμου που έχουν ζήσει στα όνειρά τους ή βαθιά στις απαρχές του χρόνου και παραμένει ζωντανός στο DNA τους. Τα όρια ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα θολώνουν και ο θεατής γίνεται μέρος αυτού του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου.

H Rósa Ómarsdóttir είναι Ισλανδή χορογράφος που ζει και δημιουργεί στις Βρυξέλλες. Σπούδασε χορό και χορογραφία στην Ισλανδική Ακαδημία Τεχνών και στην P.A.R.T.S. των Βρυξελλών απ’ όπου αποφοίτησε το 2014. Συνεργάστηκε με την Inga Huld Hákonardóttir σε διάφορα πρότζεκτ, και για την παράστασή τους The Valley (2015) βραβεύτηκαν με το Ισλανδικό Θεατρικό Βραβείο για τη Χορογραφία της Χρονιάς. Μαζί έκαναν επίσης και το Da Da Dans (2016) με ανάθεση από την Ομάδα Χορού της Ισλανδίας για τον εορτασμό των εκατό χρόνων του κινήματος dada. Στο έργο τους διερευνούν τη σχέση μεταξύ ήχου, κίνησης και αντικειμένων επικεντρώνοντας στην αμφισημία. Στο πρόσφατο έργο της
Traces (2017) συνεχίζει την έρευνά της πάνω στη σχέση σώματος και ήχου. Μαζί με τους

Magnúsdóttir και Alexander Roberts διευθύνουν το Secondhand Knowledge, ένα ερευνητικό πρότζεκτ για τις κοινότητες χορού της περιφέρειας και για τη σχέση τους με την ιστορία του χορού και την έννοια της γνώσης σε δεύτερη χρήση.

• Παναγιώτα Καλλιμάνη (GR), Ζενερίκ

24 & 25 Νοεμβρίου, 18:00, 19:00, 20:00 & 21:00 | 30’
Κέντρο Μελέτης Χορού Ντάνκαν, Βύρωνας

Το 2016 αγαπήσαμε όλο το πρόγραμμα του MIR, όμως μια παράσταση έκλεψε τις καρδιές κριτικών και θεατών: η Παγωμένη εικόνα της Παναγιώτας Καλλιμάνη, με 15 παιδιά από το Φυτώριο της ΚΣΟΤ να κινούνται αργά μέσα στο σχολείο του Δημήτρη Πικιώνη στον Λυκαβηττό. Ο Τύπος τη χαρακτήρισε μια από τις κορυφαίες θεατρικές στιγμές της χρονιάς. Τότε πολύς κόσμος ευχήθηκε να είχε συνέχεια αυτό το πρότζεκτ. Το MIR άκουσε αυτές τις ευχές αφού γιορτάζει τα δέκα χρόνια του, και έτσι η Παναγιώτα Καλλιμάνη συνεργάζεται και πάλι με τα παιδιά, που τώρα είναι πια στην εφηβεία, για να κάνουν την παράσταση Ζενερίκ.

Όπου εμείς, περίεργοι και γοητευμένοι, κρυφοκοιτάζουμε τον ακατανόητο κόσμο των κοριτσιών στην εφηβεία... Η παράσταση θα γίνει στο Κέντρο Μελέτης Χορού Ντάνκαν στον Βύρωνα, στο σπίτι όπου έζησαν στη νεότητά τους, στις αρχές του 20ού αιώνα, η Ισιδώρα Ντάνκαν και ο αδελφός της Ραϋμόνδος. Όπως και το 2016, τα παιδιά στο φως του φεγγαριού θα καταφέρουν να ανοίξουν τις καρδιές μας για να φέρουν στην επιφάνεια τον πιο ευάλωτο, τον πιο ωραίο εαυτό μας.

Η Παναγιώτα Καλλιμάνη είναι χορεύτρια και χορογράφος. Ζει στο Παρίσι και στην Αθήνα. Σπούδασε χορό στο Παρίσι, στις Κάννες και στην Ανζέ και έχει συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς χορογράφους, όπως με τους Bouvier-Obadia, τον Josef Nadj, τον Nasser Martin-Gousset, την Carlotta Ikeda κ.ά. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται περισσότερο με τη χορογραφία. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στο εξωτερικό αλλά και στην Αθήνα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. 

• Nyamnyam: Iñaki Alvarez & Ariadna Rodríguez (ES),Comida, 8.000 años después/Comida, 8.000 χρόνια μετά

28, 29 & 30 Νοεμβρίου, 20:30 | 60’
Απαράμιλλον | Παράσχου 87, Γκύζη

Η πλατφόρμα Nyamnyam έρχεται από τη Βαρκελώνη. Με το πρότζεκτ τους Comida, 8000 χρόνια μετά οι Iñaki Alvarez και Ariadna Rodríguez προτείνουν μια διαδραστική περφόρμανς μέσα σε μια εγκατάσταση περιδιαβαίνοντας την ιστορία, τη φιλοσοφία και την ανθρωπολογία του φαγητού (comida) και διερευνώντας τις απαρχές της γεωργίας ως καθοριστικής αφετηρίας για τον σύγχρονο πολιτισμό.

Μαθαίνοντας από το τοπικό, χρησιμοποιούν την τέχνη ως όχημα για να πυροδοτήσουν το παγκόσμιο ενεργοποιώντας ή αποκαθιστώντας τρόπους συσχέτισης μέσα σ’ έναν ιδιόμορφο συνδυασμό από παραστατικές τέχνες, παραγωγή σκέψης, κοινωνική διάδραση και διατροφή. Δημιουργώντας επιστημονική φαντασία με βάση τα ιστορικά δεδομένα, μοιράζονται με τους θεατές ιστορίες, εμπειρίες, μαγειρέματα, μουσικές και φαγητό, ψάχνοντας να βρουν έναν άλλο δρόμο στη σχέση μας με τη Φύση. Μια πραγματική πρόταση από μια από τις πιο πρωτοποριακές κολεκτίβες της σύγχρονης σκηνής της Βαρκελώνης.

H Nyamnyam είναι μια πλατφόρμα που δημιουργήθηκε το 2012 από τους καλλιτέχνες Iñaki Alvarez και Ariadna Rodríguez. Το έργο τους ενώνει τις γνώσεις που απέκτησαν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα που τους διαμόρφωσαν (ή τους παραμόρφωσαν) σε διάφορους τομείς και προωθεί τη δημιουργία, τον αναστοχασμό, την ανταλλαγή γνώσης και τον πολιτισμό μέσω συμμετοχικών πρακτικών που στόχο έχουν να προκαλέσουν διάλογο. Χρησιμοποιούν δυναμικές και εργαλεία της καλλιτεχνικής παραγωγής για να προτείνουν παρεμβάσεις σε κάθε γεωτοπικό πλαίσιο όπου δημιουργούν.

Έχουν μοιραστεί τα έργα τους με το κοινό στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελβετία, τη Νορβηγία, τις ΗΠΑ και την Κολομβία. Στην Ελλάδα έρχονται για πρώτη φορά.
www.nyamnyam.net

MIRnight 2

• Ofelia Jarl Ortega & Patrik Patsy Lassbo (SE), Forever

27 Νοεμβρίου, 22:00 | 45’

• FlökosH (GR)

27 Νοεμβρίου, 23:00 | 45’
TRES club, Εξάρχεια

Το Forever, μια περφόρμανς ανάμεσα σε συναυλία ηλεκτρονικής μουσικής και παράσταση χορού, των Ofelia Jarl Ortega και Patrik Patsy Lassbo, είναι μέρος της έρευνας που οδήγησε την Ofelia Jarl Ortega με το Β.Β. στο βραβείο Νέου Χορογράφου στο ImPulsΤanz της Βιέννης. Το έχουν παρουσιάσει σε διάφορες εκδοχές, σε συμβατικούς ή λιγότερο συμβατικούς χώρους. Στην Αθήνα θα παιχτεί σε ένα σύγχρονο κλαμπ, σε μια ακόμα αξέχαστη βραδιά MIR, με προεκτάσεις συναυλίας electro, αφού θα ακολουθήσει ένα live set από τον/την FlökosH.

• Ofelia Jarl Ortega & Patrik Patsy Lassbo (SE), Forever

27 Νοεμβρίου, 22:00 | 45’
TRES club, Εξάρχεια

Βραβευμένη με το Βραβείο Νέου Χορογράφου στο διάσημο ImPulsTanz της Βιέννης φέτος το καλοκαίρι, η Σουηδή Ofelia Jarl Ortega έχει ήδη αρχίσει να κατακτά τις ευρωπαϊκές σκηνές με βάση της τη Στοκχόλμη. Στα έργα της επανέρχεται στην ευαλωτότητα και τη θηλυκότητα, μερικές φορές χρησιμοποιώντας την υποβλητική και γεμάτη υπονοούμενα αισθητική του ερωτισμού όπως τη βρίσκουμε σε άλλα πλαίσια. Τον τελευταίο καιρό ο πυρήνας της έρευνάς της είναι η έννοια της «εθελούσιας υποταγής και αντικειμενοποίησης».

Στο Forever το παιχνίδι της γοητείας γίνεται παιχνίδι εξουσίας. Υπερσεξουαλικοποίηση, αργό twerking, όλο νόημα ματιές, beat τραγούδια με βαριά auto-tuned φωνή και το παιχνίδι του βλέμματος ανάμεσα σε αυτόν που πουλάει την εικόνα του κι αυτόν που του αποδίδει έναν ρόλο... Το Forever, μια περφόρμανς ανάμεσα σε συναυλία ηλεκτρονικής μουσικής και παράσταση χορού, το συνέλαβαν μαζί με τον/την μουσικό Patrik Patsy Lassbo και το παρουσίασαν σε διάφορες εκδοχές, σε συμβατικούς ή λιγότερο συμβατικούς χώρους. Στην Αθήνα έχουν προσκαλέσει στη σκηνή και τη χορεύτρια Alexandra Tveit. Η παράσταση θα παιχτεί σε ένα σύγχρονο κλαμπ σε μια ακόμα αξέχαστη βραδιά MIR με προεκτάσεις συναυλίας electro, αφού τη μοιράζεται με τον/την FlökosH.

H Ofelia Jarl Ortega είναι χορογράφος και περφόρμερ με έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.

https://ofeliajarlortega.com/

Ο/Η Patrik Patsy Lassbo είναι συνθέτης και σχεδιαστής/τρια φωτισμών με έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας/

• FlökosH (GR)

27 Νοεμβρίου, 23:00 | 45’
TRES club, Εξάρχεια

Τη σκυτάλη στη βραδιά του MIR στο club TRES μετά τους Ofelia Jarl Ortega και Patrik Patsy Lassbo παίρνει ο/η FlökosH.

Ταυτόχρονα με τους αγώνες του/της να επιβιώσει αντιμετωπίζοντας τον πλανήτη και το ανθρώπινο είδος, ο/η FlökosH καταφέρνει να δομήσει ένα εντελώς δικό του ηχητικό οικοσύστημα μέσω της αινιγματικής, αντιθετικής και αμφιπρόσωπης φύσης του και του τρόπου ζωής του. Αυτό το ηχητικό οικοσύστημα κατοικείται από διαστημόπλοια, τέρατα που συναντάς στα video games και συγκρουόμενους πλανήτες. Όλα αυτά ενσωματώνονται σε ένα πείραμα, σαν μέσα σε ένα μπλέντερ μουσικής, όπου αναμειγνύονται τα διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα είδη, τέμπο, στιλ και διαθέσεις.

Ο ήχος του συνδυάζει αβίαστα Grime, Jungle, Trance, Hardcore και Electronica μαζί με ένα απόκοσμο μετα-κυβερνοπάνκ / technoir ρομαντικό στιλ. Στη μουσική του βάζει τα πάντα, ό,τι προκύπτει στο μονοπάτι της ζωής του στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον: από μουσικά είδη και BPMS μέχρι την αντίθεση φύσης και την τεχνολογία, μέχρι τις αμφιλεγόμενες και κοσμογονικές αποφάσεις της ζωής ή τα ανθρώπινα συναισθήματα, τα αισθήματα και τη συνειδητοποίησή τους που καθημερινά συγκρούονται αναδεικνύοντας τις αντιθέσεις που μας κάνουν αυτό που είμαστε.

MIRnight 1

• David Weber Krebs (ΒΕ), The actual event

25 Νοεμβρίου, 20:00 | 45’

• Sébastien Roux, Séance d’écoute

25 Νοεμβρίου, 21:00 | 45’

Χώρος της Εταιρίας Θεάτρου ΧΩΡΟΣ
Πραβίου 6, Βοτανικός

Ο David Weber Krebs, από τους πιο ιδιαίτερους δημιουργούς περφόρμανς της βελγικής σκηνής, και ο Sébastien Roux, από τους πιο διακεκριμένους σύγχρονους μουσικούς της Γαλλίας, είναι παλιοί γνώριμοι του φεστιβάλ. Ο David Weber Krebs, που εξέπληξε το κοινό της Αθήνας στο MIRfestival 2014 με το καταπληκτικό συμμετοχικό του πρότζεκτ Tonight, lights out!, επανέρχεται στο εορταστικό MIR 2018 με τη διάλεξη-περφόρμανς The actual event. Την ίδια βραδιά και στον ίδιο χώρο ο Sébastien Roux, που δημιούργησε τη μουσική μιας ταινίας του Βέλγου Kurt d’Haesseleer ειδικά φτιαγμένης για το MIR 2010, θα παρουσιάσει ένα «live αποκλειστικής ακουστικής διαδικασίας» (séance d’écoute) με μουσικές δημιουργίες του.

• David Weber Krebs (ΒΕ), The actual event

25 Νοεμβρίου, 20:00 | 45’

Aπό τους πιο ιδιαίτερους δημιουργούς περφόρμανς της βελγικής σκηνής, o David Weber Krebs, διερευνά διάφορα πλαίσια στα οποία ανατρέπει την παραδοσιακή σχέση ανάμεσα στο έργο τέχνης και το κοινό του.

Στο The actual event, αναμειγνύοντας πραγματικότητα και μυθοπλασία, μετατοπίζει το καλλιτεχνικό γεγονός σε κάτι άλλο που μάλλον δεν είναι αυτό για το οποίο έχουμε όλοι μας συναντηθεί σε αυτή την αίθουσα. Οι θεατές έχουν φτάσει για να ακούσουν κάποιον να μιλά. Αλλά σύντομα θα καταλάβουν πως τα πράγματα δεν είναι όπως νόμιζαν.

Η συγκέντρωση μετατρέπεται σταδιακά σε ένα γεγονός που δεν μπορούν ούτε να καταλάβουν ούτε βέβαια να ελέγξουν. Πώς θα αντιδράσουν οι θεατές απέναντι στο άγνωστο; Λίγα πράγματα γνωρίζουμε ακόμα γι’ αυτή την περφόρμανς που δημιουργείται αυτή την περίοδο και που το MIR θα είναι ο πρώτος της σταθμός, είναι όμως βέβαιο πως ο David Weber Krebs θα μας γοητεύσει και πάλι.

O David Weber-Krebs είναι καλλιτέχνης και ερευνητής και ζει στις Βρυξέλλες. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Φριμπούρ στην Ελβετία και στο Amsterdam School of the Arts στην Ολλανδία. Κάνει έργα για τη θεατρική σκηνή, όπως οι πρόσφατες περφόρμανς Tonight, lights out! (2011-2013, το οποίο είδαμε στο MIRfestival 2014), Balthazar (2011-2015) καιThe Guardians of Sleep (2017), αλλά και εγκαταστάσεις όπως το Immersion (2014) για το Weltkulturen Museum της Φρανκφούρτης και το The Earthly Paradise (2017) για το Museum für Neue Kunst του Φράιμπουργκ.

Συνεργάζεται σε μόνιμη βάση με καλλιτέχνες και θεωρητικούς και συχνά διευθύνει πρότζεκτ ή συνεργάζεται ως μέντορας με σχολές εικαστικών ή παραστατικών τεχνών – σε αυτές συγκαταλέγονται οι Das Graduate School, the Dutch Art institute (DAI) και το τμήμα περφόρμανς της KASK. Είναι επίσης μέλος του THIRD!, της ομάδας έρευνας τρίτου κύκλου του Das Graduate School.
Είναι διδακτορικός ερευνητής στο KASK & Conservatory / School of Arts. Το ερευνητικό του πρότζεκτ χρηματοδοτείται από το Arts Research Fund του University College της Γάνδης.

• Sébastien Roux (FR), Séance d’écoute: Αλγορυθμικά κομμάτια

25 Νοεμβρίου, 21:00 | 45’

O Sébastien Roux (γενν. το 1977) συνθέτει και παρουσιάζει ηλεκτρονική μουσική σε διάφορα φορμά, από CD και δίσκους μέχρι δημόσιες συνθήκες ακουστικής απόλαυσης, ηχητικές εγκαταστάσεις, ηχητικούς περιπάτους και έργα ραδιοφώνου. Πειραματίζεται με τις συνθήκες στις οποίες ακούμε, με την ιδέα του ηχοτοπίου και με τη σύνθεση που χρησιμοποιεί διάφορους μορφολογικούς περιορισμούς.

Το 2011 άρχισε να αναπτύσσει μια σειρά ερευνητικών έργων με βάση τις αρχές της «μετάφρασης» αναλύοντας τη δομή έργων τέχνης που ήδη υπήρχαν (εικαστικών, μουσικών ή λογοτεχνικών) και μεταγράφοντάς την σε μουσικές παρτιτούρες νέων έργων. Αυτή η διαδικασία οδήγησε στη δημιουργία των έργων Quatuor (2011) και Nouvelle (2012).

Η πιο πρόσφατη εκδοχή αυτής της «μεταφραστικής» διαδικασίας είναι το Inevitable Music, μια μακρόπνοη έρευνα και ανάπτυξη μεθοδολογίας για τη μεταγραφή σε ήχο των αρχών και των μέσων που χρησιμοποιούσε στα επιτοίχια έργα του ο Sol Lewitt.

Ταυτόχρονα με τη σόλο καριέρα του, ο Sébastien Roux διατηρεί σημαντικές συνεργασίες. Συχνά συνεργάζεται με τη συγγραφέα Célia Houdart και το σκηνογράφο Olivier Vadrot σε πολυμεσικά in-situ πρότζεκτ. Έχει επίσης δημιουργήσει το ηχητικό περιβάλλον για χορογραφικά έργα των DD Dorvillier, Sylvain Prunenec και Rémy Héritier.

Έχει εργαστεί στο IRCAM, στο Παρίσι, ως βοηθός των Γιώργου Απέργη, Bruno Mantovani και Gérard Pesson, και υπήρξε βοηθός του Morton Subotnick στο Parades and Changes, replays των Anne Collod και Anna Halprin.
Του έχουν ανατεθεί έργα και έχει προσκληθεί σε residencies από τους οργανισμούς Westdeutscher Rundfunk, Groupe de Recherches Musicales, Muse en Circuit, National Centre of Music Creation, Paris, CESARE, National Centre of Music Creation, Reims, Groupe de Musique Expérimental de Marseille, και Issue Project Room. Έχει βραβευτεί με την επιχορήγηση Villa Médicis hors-les-murs του Institut Français (USA 2012). Υπήρξε νικητής του Rome Prize και φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στη Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης για το 2015-2016.

• Μαριέλα Νέστορα (GR), Διαβρώσεις / Erosions

23, 24 Νοεμβρίου 20:30 & 22:00 - 25 Νοεμβρίου, 22:00 | 45’
Rabbithole Art & Performance Space
μόνο για 40 άτομα κάθε φορά

Aνατρεπτική και στοχαστική, η Μαριέλα Νέστορα είχε ταράξει τα νερά των site-specific περφόρμανς στην Αθήνα με την παρέμβασή της everybodies στην Πλατεία Εξαρχείων στο MIRfestival 2010, στο πλαίσιο των δράσεων εδώ/τώρα. Επανέρχεται στο φεστιβάλ με τη Διάβρωση, μια περφόρμανς-εμπειρία που αλλάζει τα δεδομένα των βεβαιοτήτων μας ενεργοποιώντας τις άλλες μας αισθήσεις (εκτός από την όραση). Πώς αντιλαμβανόμαστε τα διαφορετικά σώματα – το δικό μας, ενός αντικειμένου, ενός φυτού; Έχουμε άλλον τρόπο να γνωρίσουμε και να γνωριστούμε με ένα σύμπαν πέρα από τη δεδομένη λειτουργία της γλώσσας; Η διάβρωση της βεβαιότητας είναι ίσως ένα σημείο εκκίνησης.

Η σκηνή παραδοσιακά απευθύνεται κυρίως στην όραση, αλλά στην περφόρμανς αυτή το φως περιορίζεται και ο θεατής αναθεωρεί τις απόψεις του για τον χορό ως αντικείμενο θέασης ανακαλύπτοντας την κίνηση και τη χορογραφία της σκέψης. Παράλληλα η συνύπαρξη στο σκοτάδι ανοίγει το πεδίο των δυνατοτήτων προς μια διαφορετική αντίληψη του χρόνου, του προσανατολισμού και της ιεράρχησης του ίδιου του χώρου.

H Μαριέλα Νέστορα γεννήθηκε στην Αθήνα. Πριν από την ενασχόλησή της με το χορό σπούδασε Βιολογία (B.Sc., Queen Mary and Westfield, Λονδίνο) και Μοριακή γενετική (M.Sc. St.Mary’s Medical School, Imperial College, Λονδίνο). Σπούδασε σύγχρονο χορό και χορογραφία στο London Contemporary Dance School καθώς και εικαστική σύνθεση για τον χορό στο Laban Centre, στο Λονδίνο. Εργάζεται ως χορογράφος και περφόρμερ, επιμελείται την κίνηση σε θεατρικές παραστάσεις και διδάσκει χορογραφία. Διδάσκει επίσης κίνηση με το σύστημα Feldenkreis. Αυτό το διάστημα κάνει έρευνα σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο τμήμα Masters in Media, Art & performance στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.

• David Helbich (DE/BE), drag and drop - hit and run - making love - just for fun

 27 & 29 Νοεμβρίου, 23:00 | 60’

σε φανταστικές διαδρομές μέσα στην πόλη
σημείο εκκίνησης: Πλατεία Καρύτση, μπροστά από το Θέατρο Μουσούρη

Σε πνεύμα και διάθεση εντελώς MIR, ο David Helbich (ο οποίος είχε ενσαρκώσει το βιβλίο Τρόμος και Παράνοια στο Λας Βέγκας στο πρότζεκτ της Μette Edvardsen μέσα στο αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο MIR 2012), μας προτείνει μια νυχτερινή περιήγηση στην πόλη της Αθήνας – όχι βέβαια μια απλή περιήγηση...

Τα έργα του David Helbich παρουσιάζονται σε σκηνές, στο χαρτί, στο διαδίκτυο και στον δημόσιο χώρο. Κινείται ταυτόχρονα ανάμεσα στην αναπαράσταση και τη διάδραση, σε ολόκληρα έργα και απλές παρεμβάσεις, σε εννοιολογικά έργα και δράσεις.

Πολλά από τα έργα του απευθύνονται στο κοινό ως συγκεκριμένες σωματικές και κοινωνικές εμπειρίες. Συχνά επανέρχεται στην άμεση συμμετοχική περφόρμανς με κοινό που είναι το ίδιο ο ερμηνευτής. Τα έργα του συχνά εμφανίζονται και τυπωμένα, σε βιβλία με φωτογραφίες και σχέδια που είναι σαν παρτιτούρες με χορογραφημένες πορείες, ή σαν audio guides.

Ήδη ο τίτλος Drag and drop - hit and run - making love - just for fun μας προετοιμάζει γι’ αυτή την ασυνήθιστη χορογραφική και συμμετοχική περιπλάνηση στη νυχτερινή Αθήνα, στην οποία ο καθένας είναι, σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, ο περφόρμερ και ο θεατής του εαυτού του. Ένα βίωμα πρωτόγνωρο, σε μια πόλη που δεν αφουγκραστήκαμε και ίσως δεν αγγίξαμε ποτέ αρκετά. Αλλά και μια εμπειρία σε σχέση με την ελευθερία: πού να κρύβεται άραγε, στην ανωνυμία του πλήθους ή στην μοναχική έκθεση του καθενός;

O David Helbich (γενν. στο Βερολίνο το 1973) ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες από το 2002. Σπούδασε σύνθεση στο Άμστερνταμ και στο Φράιμπουργκ.
Τα έργα του παρουσιάζονται σε σκηνές, στο χαρτί, στο διαδίκτυο και στον δημόσιο χώρο. Μετακινείται ανάμεσα σε αναπαραστατικά και διαδραστικά έργα, σε ολόκληρα έργα και απλές παρεμβάσεις, σε εννοιολογικά έργα και δράσεις. Έργα του έχουν πρόσφατα παρουσιαστεί στο Martin-Gropius-Bau (Βερολίνο), στο Palais de Tokyo (Παρίσι), στο Oude Kerk (Άμστερνταμ), στο Queens Museum και στο UnionDocs (Νέα Υόρκη).

Διδάσκει στα Διεθνή Θερινά Μαθήματα για τη Νέα Μουσική στο Ντάρμσταντ. Eίναι συγγραφέας δύο πολύ δημοφιλών βιβλίων με φωτογραφίες, των Belgian solutions, τόμος 1 και 2 (Luster, Αμβέρσα).

Χρήσιμες πληροφορίες για τους θεατές:
Φορέστε παπούτσια για περπάτημα και ζεστά ρούχα που σας επιτρέπουν να κινείστε ελεύθερα.

• Εύα Πυρνοκόκη (GR), Και ξαφνικά...

26 & 27 Νοεμβρίου 19:00-22:00
Rabbithole Art & Performance Space
Εγκατάσταση-περφόρμανς μέσα στην οποία ο θεατής μπορεί να μείνει όσο χρόνο θέλει και μπορεί να βγει και να ξαναμπεί.

Με σπουδές και καριέρα στο Άμστερνταμ, η Εύα Πυρνοκόκη είναι μια Ελληνίδα περφόρμερ που σπάνια το Αθηναϊκό κοινό βλέπει τη δουλειά της. Για το MIR 2018 θα δημιουργήσει μια εγκατάσταση-περφόρμανς μακράς διάρκειας με τον τίτλο ...και ξαφνικά... στην οποία οι θεατές θα έχουν δικαίωμα να μείνουν όσην ώρα επιθυμούν. Μέσα στο σκοτεινό κουτί, με την παρουσία των άλλων θεατών και των ερμηνευτών, θα βιώσουν συνθήκες που θα φέρουν στην επιφάνεια την ευθραυστότητα της ανθρώπινης φύσης μπροστά στο ξαφνικό γεγονός – μια κατάσταση απόλυτης ευαλωτότητας αλλά και απόλυτου ανοίγματος στην ποίηση της στιγμής.

«Το έργο … και ξαφνικά… είναι μια εγκατάσταση/περφόρμανς για το απροσδόκητο. Ξεκινώντας από τη θεωρία ότι αναπτύσσουμε το προσωπικό μας εννοιολογικό σχήμα και μέσα από αυτό αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε τον κόσμο, η παράσταση θέτει ερωτήματα για το ποιοι είμαστε όταν συναντιόμαστε με το αναπάντεχο, το ασταθές, το ξένο, το απροσδόκητο, το ασυντόνιστο, το ποιητικό, το ακαθόριστο, το σκοτεινό, το διπλανό, το μακρινό, το άλλο από εμάς. Αυτό που με ενδιαφέρει στο συγκεκριμένο έργο δεν είναι να ερευνήσω πώς είναι τα πράγματα γύρω μας αλλά κυρίως πώς αλληλεπιδρούν.»
Εύα Πυρνοκόκη

Η Εύα Πυρνοκόκη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Είναι απόφοιτος της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Γρήγορα δημιουργεί δικές της παραγωγές και πειραματίζεται μεταξύ χορού, θεάτρου και σκηνικής εγκατάστασης. Το 2014 πηγαίνει στο Άμστερνταμ για να σπουδάσει στο ερευνητικό Cure Master of Fine Arts τoυ Sandberg Instituut. Ακολουθούν συνεργασίες με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Δουλειές της έχουν παρουσιαστεί στην Αθήνα, στο Άμστερνταμ, στο Βερολίνο, στο Ντίσελντορφ, στη Βενετία και στο Λβιβ. Το 2017 ιδρύει την ομάδα Eva Pyrnokoki Arts με σκοπό να συνεργαστεί και να κάνει συμπαραγωγές με διάφορους φορείς. Η τελευταία της δουλειά Observatorium παρουσιάστηκε στη Βενετία και στο Άμστερνταμ με την υποστήριξη του Amsterdams Fonds voor de Kunst. To έργο ...και ξαφνικά… δημιουργήθηκε ειδικά για το MIRfestival.