Η έννοια του πολιτισμένου ανθρώπου έχει συζητηθεί πολύ από πρώτη στιγμή κιόλας που ο άνθρωπος ανέπτυξε πολιτισμό. Όμως όσο και να συζητήθηκε και όση επίκληση κι αν έκανε ο άνθρωπος στην πολιτισμένη ύπαρξή του για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ακόμα και σήμερα, η έννοια του πολιτισμού παραμένει θολή, όσο και εκείνη της εικόνας του πολιτισμένου ανθρώπου.

Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι ήταν εκείνοι που διάφορους τρόπους εξαφάνισαν σχεδόν εξ ολοκλήρου μια φυλή στην Καραϊβική. Η πολιτισμένη Δύση, έκανε το ίδιο 4 αιώνες αργότερα σε έναν πυγμαίο με το όνομα Ota Benga.

Ο Ota Benga, που δεν ξεπερνούσε σε ύψος το 1,5 μέτρο, γεννήθηκε στο Βελγικό Κογκό, κάπου μέσα στο 1883. Ζούσε μαζί με την φυλή των Mbuti στην περιοχή γύρω από τον ποταμό Κασάι. Όταν μεγάλωσε έκανε οικογένεια και απέκτησε δυο παιδιά. Όμως η φυλή του κάποια στιγμή δέχθηκε επίθεση από την βελγική πολιτοφυλακή. Η γυναίκα του και τα δυο παιδιά του σφαγιάστηκαν άγρια και ο ίδιος γλίτωσε μόνο και μόνο επειδή εκείνη την ημέρα έτυχε να βρίσκεται σε κυνήγι.

@wikipedia.org

Το 1904, ο Αμερικανός επιχειρηματίας και εξερευνητής Samuel Philips Verner, ταξίδεψε στην Αφρική με σκοπό να πάρει μαζί του μερικούς πυγμαίους, ώστε να τους χρησιμοποιήσει σε μια έκθεση στην πολιτεία της Λουϊζιάνα. Ο Benga τότε είχε μετατραπεί σε σκλάβο, με τον Verner να διαπραγματεύεται την αγορά του. Τον αγόρασε για λίγο αλάτι και μικρή ποσότητα υφάσματος.

@wikipedia.org

O Verner υποστήριξε αργότερα ότι του έσωσε την ζωή. Ο Benga πείστηκε. Και έπεισε άλλους τέσσερις άνδρες να ακολουθήσουν τον επιχειρηματία στην Αμερική. Την ίδια χρονιά λοιπον, ο Benga και οι υπόλοιποι Αφρικανοί, τράβηξαν την προσοχή του κοινού στην Λουϊζιάνα, ως εκθέματα. Για την ακρίβεια, ήταν φυλακισμένοι.

Δυο χρόνια αργότερα, ο Benga κατέληξε στον Ζωολογικό Κήπο του Μπρόνξ. Στην αρχή ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου τον ήθελε για να τον βοηθήσει με τα ζώα του κήπου. Αλλά παρατήρησε πως ο κόσμος έδειχνε περισσότερο ενδιαφέρον γι' αυτόν, παρά για εκείνα.

@wikipedia.org

Έγινε λοιπόν για άλλη μια φορά έκθεμα, μαζί με τους ουρακοτάγκους. Εκείνοι του φέρθηκαν πολύ καλύτερα από τους ανθρώπους. Οι τελευταίοι αποφάσισαν να ξυπνήσουν μετά από καιρό, όταν ο κόσμος είχε «χορτάσει» τον άγριο πυγμαίο με το τόξο και τα βέλη του, που ζούσε μαζί με τους πιθήκους. Και διαμαρτυρήθηκαν για την αντιμετώπισή του.

Βρέθηκε σε ορφανοτροφείο. Αργότερα έζησε με μια οικογένεια στην Βιρτζίνια, έβαλε ρούχα και έμαθε αγγλικά στο δημοτικό σχολείο. Όταν κατάλαβε πως μπορεί και συνεννοείται, παράτησε το σχολείο και άρχισε να εργάζεται σε εργοστάσιο καπνού. Μετά από λίγο καιρό, θέλησε να επιστρέψει στην Αφρική. Αλλά το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν του άφησε περιθώρια επιστροφής στην πατρίδα του. Έπεσε σε κατάθλιψη και δυο χρόνια αργότερα, άναψε μια φωτιά και πυροβόλησε την καρδιά του με ένα κλεμμένο πιστόλι. Ήταν μόλις 32. Ο Ota Benga είχε μια σύντομη και τραγική ζωή, χωρίς να το επιλέξει. Ήταν ακόμα ένα θύμα ενός υποτιθέμενου «ανώτερου πολιτισμού».