Ήταν 4 Μαρτίου του 1944, όταν η ιστορική συνοικία της Νίκαιας έζησε μια από τις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας της. Γερμανοί Ναζί, μαζί με ντόπιους συνεργάτες τους, έδωσαν μάχες σώμα με σώμα με δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΠΟΝ αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κοκκινιάς. Η μάχη κράτησε μέχρι τις 8 Μαρτίου, όταν και οι Γερμανοί κατακτητές τράπηκαν σε υποχώρηση.
Στις 4 Μαρτίου, η συνοικία δέχεται επίθεση από δυο κατευθύνσεις, με χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες. Την εισβολή απέκρουσαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς με τις μάχες να εξαπλώνονται από το Γ' Νεκροταφείο μέχρι τις εργατικές κατοικίες. Το ίδιο βράδυ, συγκαλείται κοινή σύσκεψη στην Κοκκινιά από στελέχη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και αποφασίζουν γενική επιφυλακή και ενημέρωση του λαού της πόλης.
Στις 5 Μαρτίου, οι κάτοικοι της Κοκκινιάς απάντησαν με συλλαλητήριο στην πλατεία του Αγίου Νικολάου. Κατά το τέλος της διαδήλωσης, η Κοκκινιά δέχθηκε ξανά επίθεση από δυο κατευθύνσεις και ύστερα από αιματηρές μάχες και συλλήψεις, οι Γερμανοί υποχώρησαν για ακόμα μια φορά.
Στις 6 Μαρτίου, ο Πειραιάς πραγματοποιεί πανεργατική απεργία συμπαράστασης στον λαό της Κοκκινιάς. Η πόλη θα δεχθεί άλλη μια επίθεση, σε δυο κύματα, τα οποία θα αναχαιτιστούν με επιτυχία. Την τέταρτη ημέρα, στις 7 Μαρτίου, οι επιθέσεις εντάθηκαν. Οι μάχες ξεκίνησαν από τις 6 το πρωί και έπειτα από σφοδρές μάχες γύρω από το Περιβολάκι (πλατεία Δαβάκη), οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ υποχωρούν, λόγω έλλειψης πυρομαχικών και οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το μέρος. Τότε παίρνεται απόφαση για γενική αντεπίθεση με όσα πυρομαχικά έχουν απομείνει.
Οι Γερμανοί υποχώρησαν και διανυκτέρευσαν στο σχολείο που είναι μεταξύ της οδού Γρεβενών και Ραιδεστού. Το επόμενο πρωί εκτέλεσαν τους συλληφθέντες της 5ης Μαρτίου και το απόγευμα αποχώρησαν από την Κοκκινιά, μεταφέροντας περίπου 300 αιχμαλώτους στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Την επομένη μέρα εκτελέστηκαν 37 από αυτούς, ενώ οι υπόλοιποι βασανίστηκαν από άντρες της Γκεστάπο.
Για πέντε μήνες, η Κοκκινιά βρήκε λίγη ηρεμία. Όμως τον Αύγουστο του 1944, ακολούθησαν οι μαζικές εκτελέσεις στο Μπλόκο της Κοκκινιάς, ως αντίποινα της αντίστασης.
