Το ποδόσφαιρό μας προσφέρει χαρές και λύπες. Αυτό είναι λογικό. Όμως όπως έχει αποδειχτεί γεννά και μίσος. Ένα μίσος που σιγά σιγά μετατρέπεται σε βία.

Αυτό το μίσος δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό. Ή τουλάχιστόν, δεν πηγάζει από αυτόν. Πολλές ομάδες συμβολίζουν κάποια πράγματα έξω από τον αθλητισμό και αυτοί οι συμβολισμοί εισβάλλουν πολλές φορές στον αγωνιστικό χώρο. Όπως στα πέντε παρακάτω ευρωπαϊκά ντέρμπι.

Ερυθρός Αστέρας – Παρτιζάν

@theculturetrip.com

Το μεγάλο ντέρμπι της Σερβίας, θεωρείται ένα από τα χειρότερα στον κόσμο. Η αντιπαλότητα είναι τόσο μεγάλη που μετατρέπεται σε μίσος. Η κοντινή απόσταση των δυο γηπέδων δεν βοηθάει καθόλου.

Οι δυο ομάδες ιδρύθηκαν με 7 μήνες διαφορά το 1945. Ο Ερυθρός Αστέρας ιδρύθηκε από από την κομμουνιστική νεολαία και την αστυνομία, την εποχή που στην Γιουγκοσλαβία επικράτησε ο Σοσιαλισμός. H Partizan από την άλλη, ιδρύθηκε από τον στρατό. Η προέλευση των δυο ομάδων ήταν μόνο η αρχή της αντιπαλότητας. Με τις δυο ομάδες να γίνονται σιγά σιγά οι μεγαλύτερες στη χώρα, κυριαρχώντας σε τίτλους, το μίσος μεγάλωνε. Οι φίλαθλοι άρχιζαν να ταυτίζονται και να αντιτίθενται σε ό,τι εκπροσωπεί ο αντίπαλος.

Μέχρι την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μαζί με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ και την Χάιντουκ Σπλιτ, ήταν οι «big 4». Το 1990, σε έναν αγώνα του Ερυθρού Αστέρα με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ, ξέσπασαν επεισόδια με το ματς να μένει στην ιστορία ως το «παιχνίδι που ξεκίνησε τον πόλεμο». Μετά την ανεξαρτησία της Κροατίας, στην Σερβία έμειναν μόνο δυο μεγάλες ομάδες, κάτι που ενέτεινε ακόμα περισσότερο την αντιπαλότητα των δυο πλευρών. Λέγεται μάλιστα πως το 95% των φιλάθλων στην χώρα, υποστηρίζουν είτε την μια, είτε την άλλη ομάδα.

Ρέιντζερς – Σέλτικ

@90min.com

Πρόκειται για το μεγαλύτερο ντέρμπι της Σκωτίας. Οι διαφορές των δυο ομάδων δεν πηγάζουν μόνο από τον αγωνιστικό χώρο. To «Old Firm» ξεκίνησε ως ένα άκρως φιλικό παιχνίδι. Αλλά συνέχισε ως ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι μίσους της Ευρώπης.

Το μίσος έχει να κάνει με την θρησκεία (Καθολικοί – Προστεστάντες), με πολιτικές ιδεολογίες (Συντηρητικοί – Σοσιαλιστές), με την εθνική ταυτότητα (Βρετανοί ή Ιρλανδοί Σκωτσέζοι) και με την πολιτική που ασκείται στην Βόρεια Ιρλανδία. Σε όλα τα παραπάνω, Σέλτικ και Ρέιντζερς είναι στα μαχαίρια. Και όταν δεν συμφωνείς πουθενά, τότε το μίσος περιμένει στην γωνία.

Μπαρτσελόνα – Ρεάλ

@wikipedia.org

Άλλο ένα ντέρμπι που η αντιπαλότητα βασίζεται σε καθαρά εξωγηπεδικούς παράγοντες. Και στην προκειμένη περίπτωση είναι πολιτικοί. Στο βιβλίο του «Η ιστορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου» ο Phil Ball γράφει πως «το μίσος τους είναι τέτοιο, που σοκάρει κάθε ξένο».

Η Ρεάλ ήταν πάντα το σύμβολο του ισπανικού εθνικισμού, ενώ η Μπαρτσελόνα του καταλανικού εθνικισμού, με κάποιες περιόδους να τείνει προς τα αριστερά, ειδικότερα κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου.

Στην αρχή της δικτατορίας του Φράνκο, ο τότε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα Josep Sunyol, συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους στρατιώτες του Φράνκο. Αν και η Ρεάλ, θεωρούνταν πάντα η ομάδα του καθεστώτος για τους Καταλανούς και ο δικός της πρόεδρος εκείνη την εποχή, Rafael Sánchez Guerra, συνελήφθη και φυλακίστηκε από τον Φράνκο, πριν καταφέρει να αποδράσει για το Παρίσι.

Η αρπαγή του Ντι Στέφανο από τη Ρεάλ, έκανε ακόμα μεγαλύτερη την κόντρα. Το μίσος των δυο πλευρών εντάθηκε την δεκαετία του 1980, όταν ιδρύθηκαν οι Ultras της Ρεάλ με ακροδεξιό προσανατολισμό και οι Boixos Nois της Μπαρτσελόνα, με αριστερό και αργότερα ακροδεξιό προσανατολισμό επίσης. Το El Clásico παραμένει μέχρι σήμερα ένα ντέρμπι μίσους, που ο νικητής τα παίρνει όλα.

Ρόμα – Λάτσιο

@welovebetting.co.uk

Το «Derby della Capitale» είναι ίσως το χειρότερο στην Ιταλία, αν και η κόντρα μεταξύ Ίντερ και Μίλαν δεν απέχει πολύ. Η αρχή των δυο ομάδων είναι μάλλον κοινή, αλλά ακόμα και αυτό δημιούργησε αντιπαλότητα. Με πρωτοβουλία του Μουσολίνι, που ήθελε μια δυνατή ομάδα στη Ρώμη για να δυσκολέψει τις ομάδες του Βορρά, προέκυψε η Ρόμα από την ένωση τριών ομάδων. Η Λάτσιο όμως με την βοήθεια του φασίστα στρατηγού, Giorgio Vaccaro, ήταν εκείνη που μπορούσε να αντισταθεί σε αυτή την ένωση. Η αντιπαλότητα μόλις είχε γεννηθεί.

Η Λάτσιο πρερχόταν από μια συνοικία όπου ζούσε η λεγόμενη ανώτερη τάξη, ενώ η Ρόμα από μια καθαρά εργατική συνοικία. Αργότερα, όταν και μοιράστηκαν το στάδιο Ολίμπικο, οι φίλαθλοι της Λάτσιο πήραν την βόρεια πλευρά, ενώ εκείνοι της Ρομά, την νότια. Πλευρές που δεν ήταν τυχαίες για την ιστορία και την προέλευσή τους.

Με τα χρόνια το ντέρμπι απέκτησε πολιτική χροιά, με τα επεισόδια να έχουν μέχρι και νεκρούς. Οι οπαδοί της Λάτσιο έχουν την φήμη ακροδεξιών, ενώ εκείνοι της Ρόμα φάινεται να ανήκουν στην κεντροαριστερά.

Γαλατασαράι – Φενέρμπαχτσε

@fourfourtwo.com

To «Διηπειρωτικό ντέρμπι», είναι το πιο μισητό στην Τουρκία. Μπορεί να υπάρχει αντιπαλότητα και με την Μπεσίκτας, αλλά το μίσος μεταξύ της «Γαλατά» και της «Φενέρ» είναι πιο βαθύ.

Η σχέση των δυο ομάδων ξεκίνησε φιλικά. Μάλιστα την δεκαετία του 1910, υπήρχαν έντονες σκέψεις ώστε οι δυο ομάδες να ενωθούν, κάτι που δεν συνέβη λόγω του Βαλκανικού Πολέμου. Η αντιπαλότητα ξεκίνησε το 1934. Οι δυο ομάδες συναντήθηκαν στο στάδιο Taksim, θέλοντας οπωσδήποτε τη νίκη. Τα συνεχή δυνατά μαρκαρίσματα διέκοπταν συνεχώς στο παιχνίδι. Οι φίλαθλοι εξοργίστηκαν και ο αγώνας τελείωσε με τους παίκτες να παίζουν ξύλο.

Η φιλία έπαψε να υπάρχει. Η Φενέρ έγινε η ομάδα της ασιατικής πλευράς της Κωνσταντινούπολης και η Γαλατα της Ευρωπαϊκής. Οι φίλαθλοι δημιουργούν επεισόδια μέσα κι έξω από το γήπεδο με τις διαφορές τους πλέον να είναι εκτός από γεωγραφικές και κοινωνικόπολιτικές.