Ήταν μια από τις τρεις πιο σημαντικές πολιτικές δολοφονίες μέσα στον Εμφύλιο, μαζί με εκείνη του Χρήστου Λαδά και του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ. Ο Γιάννης Ζέβγος ήταν κορυφαίο στέλεχος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ και ανήκε στους μετριοπαθείς. Είχε διατελέσει υπουργός Γεωργίας με την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Στις 20 Μαρτίου του 1947, κι ενώ επέστρεφε στο ξενοδοχείο «Αστόρια» στην Θεσσαλονίκη, ένας νεαρός άντρας, ο Χρήστος Βλάχος, τον πυροβόλησε από κοντινή απόσταση τρείς φορές. Ο Ζέβγος έπεσε και προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ο δολοφόνος (πρώην κομμουνιστής που βασανίστηκε στο στρατόπεδο του Μπούλκες από κομμουνιστές), τον πυροβόλησε άλλη μια φορά εξ επαφής. Ο Ζέβγος έπεσε νεκρός και ο δολοφόνος συνελήφθη λίγο αργότερα.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο Βλάχος είχε δυο συνεργούς. Είπε ότι έδρασε εν βρασμώ ψυχής και από αγανάκτηση για όλα τα βασανιστήρια που είχε υποστεί στην Γιουγκοσλαβία, στο στρατόπεδο για απείθαρχους κομμουνιστές. Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες έκαναν λόγο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ στελεχών της Αριστεράς, ενώ ο Ριζοσπάστης ισχυρίστηκε πως επρόκειτο για έγκλημα.

Σύμφωνα με δημοσίευμά του στις 3 Απριλίου του 1947, η δολοφονία ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου του Στρατού και του υπουργού Δημοσίας Τάξης, Ναπολέοντα Ζέρβα. Το δημοσίευμα βασίστηκε στην γραπτή μαρτυρία του Νίκου Σιδηρόπουλου, πρώην κομμουνιστή και τρόφιμου του Μπούλκες, που συμμετείχε στην δολοφονία. Ο Χρηστός Βλάχος καταδικάστηκε το 1948 σε 2 χρόνια φυλάκιση αλλά δραπέτευσε και διέφυγε στην Αργεντινή.

Επέστρεψε στην Ελλάδα πολλά χρόνια αργότερα και σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1981, υποστήριξε πως δούλευε για την ελληνική και τη συμμαχική αντικατασκοπεία και σκότωσε το Ζέβγο εκτελώντας σχετική εντολή των ανωτέρων του.