Ήταν 10 Απριλίου του 1924. Παρόλο που σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή άλλες, οι ληστείες τρένου ήταν καθημερινό φαινόμενο για δεκαετίες, στην Ελλάδα δεν είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Όμως οι ληστές το είχαν πάρει απόφαση. Θα λήστευαν το τρένο που κατευθυνόταν από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη. Και την προηγούμενη ημέρα το βράδυ, κατέλαβαν τον σταθμό του Δοξαρά, που βρισκόταν μεταξύ Λάρισας και Δομοκού.

Στις 11 η ώρα έβαλαν στην ράγες ένα κόκκινο φως, διακόπτοντας με αυτόν τον τρόπο τα δρομολόγια. Το τρένο που είχε φύγει από την Αθήνα στις 9.30, θα έφτανε εκεί γύρω στη μια μετά τα μεσάνυχτα. Οι ληστές είχαν εφοδιαστεί με μάσκες, περούκες και γένια. Όταν το τρένο σταμάτησε, ανέβηκαν πάνω με τα τουφέκια στο χέρι και διέταξαν τον οδηγό να κατέβει.

Πήραν από τους επιβάτες λεφτά και κοσμήματα. Όμως, τα 2 εκατομμύρια που μετέφερε τραπεζικός υπάλληλος δεν τα πήραν, κάτι που προκάλεσε εντύπωση. Τελικά, το συνολικό πόσο που απέσπασαν έφτανε τις 400.000 δραχμές. Το περιστατικό πήρε μεγάλη δημοσιότητα από την πρώτη ημέρα. Η κυβέρνηση αποζημίωσε αργότερα τους επιβάτες. Έδωσε στους ξένους ολόκληρο το ποσό, ενώ στους Έλληνες το μισό. 

Δεν ήταν μόνο το ότι επρόκειτο για την πρώτη ένοπλη ληστεία σε τρένο στην Ελλάδα, αλλά και το ότι οι ληστές παραλίγο να ληστέψουν το τρένο όπου επέβαινε ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Το τρένο ήταν να περάσει από τον σταθμό στις 12.20, αλλά καθυστέρησε, αφού ο πρωθυπουργός βρισκόταν στο Βόλο για να κατευνάσει την απεργία των καπνεργατών και καθυστέρησε.

Βέβαια στο τρένο που τελικά σταμάτησαν βρίσκονταν ο υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας Δημήτριος Πάζης και ο διοικητής Μακεδονίας Ιωάννης Βαλαλάς. Επειδή οι ληστές μόλις κατέλαβαν τον σταθμό ρωτούσαν τα ονόματα των επιβατών, το μυαλό πολλών πήγε στο επικείμενο δημοψήφισμα τρεις ημέρες αργότερα και πείστηκαν ότι οι ληστές έψαχναν πολιτικά πρόσωπα. 

Οι αρχές σκέφτηκαν πως οι ληστές μπορεί να ήταν η συμμορία του Γιαγκούλα. Αλλά πάντα υπήρχε η σκέψη ότι στο στόχαστρο ήταν κάποιος πολιτικός, ακόμα και ο πρωθυπουργός. Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου είχε νωρίτερα κηρύξει δημοψήφισμα για τις 13 Απριλίου, με το οποίο θα ζητούσε την επικύρωση της συμφωνίας για την κατάργηση της Μοναρχίας. Οι βασιλόφρονες αντέδρασαν ενώ το πολιτικό κλίμα ήταν τεταμένο.

Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης πίστεψαν πως ο στόχος ήταν η απαγωγή του πρωθυπουργού. Την επόμενη ημέρα το πρωί, η χωροφυλακή έστησε ένα πρωτοφανές κυνηγητό, με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Θεόδωρο Πάγκαλο να μεταβαίνει στην Θεσσαλία για να συμμετέχει στις ανακρίσεις.

Στις 14 Απριλίου, μετά το δημοψήφισμα όπου υπερψηφίστηκε η πρόταση για αβασίλευτη δημοκρατία, η αρχές ανακοίνωσαν πως συνέλαβαν έναν από τους ληστές του τρένου, πιου ονομαζόταν Αθανάσιος Πέτρου. Ακολούθησαν άλλες τρει συλλήψεις, με τους τέσσερις άνδρες να συνδέονται και με την πολύκροτη υπόθεση απαγωγής της εποχής, του γιου του μυλωνά Μαλαμάκη, που είχε λήξει με την καταβολή λύτρων ύψους 350.000 δραχμών. Και οι τέσσερις καταδικάστηκαν σε θάνατο.