Η επιστροφή στην κανονικότητα είναι αρκετά κοντά, πως όμως θα είναι η επόμενη ημέρα μετά το lockdown; Τι θα γίνει το επόμενο διάστημα όταν τα μέτρα αρθούν και η ζωή θα τραβήξει την ανηφόρα της κανονικότητας; Μήπως η πανδημία χτύπησε τα καμπανάκια των ατελειών της δουλειάς και των πραγμάτων που έπρεπε να είχαμε ήδη σκεφτεί; Eχουμε ξεχάσει να υπολογίσουμε κάποιους παράγοντες στις δουλειές μας, και πόσο αλλιώς θα είναι όλα;
Αλέξανδρος Σαλαμές
Ιδιοκτήτης της εταιρείας παραγωγής και επικοινωνίας εκδηλώσεων “Art On The Road”
Η φράση “επόμενη μέρα”, σε ότι αφορά τους κλάδο των παραστάσεων, όποιες και αν είναι αυτές, είτε μιλάμε για μουσικές είτε για θεατρικές παραστάσεις, είναι ένα σχήμα μέχρι στιγμής εξαιρετικά αόριστο. Προβληματισμός όλων των συναδέλφων, είναι ότι ακόμη και αν δημιουργηθεί κάποια στιγμή ένα ευνοϊκό περιβάλλον, για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε ξανά εκδηλώσεις, ποιο θα είναι αυτό τελικά και κάτω από ποια πλαίσια και περιορισμούς θα υλοποιηθεί, προκειμένου να προστατευτεί η δημόσια υγεία.
Θεωρώ δεδομένο, ότι θα υπάρχει ένα πλαφόν ατόμων ανά παράσταση σε σχέση με τα τετραγωνικά του χώρου που τη φιλοξενεί. Το ερώτημα είναι αν αυτό το πλαφόν, θα μπορεί καλύψει τις ανάγκες της παραγωγής, τις αμοιβές των καλλιτεχνών και φυσικά το κέρδος του γραφείου που τις διοργανώνει.
Μία τελείως προσωπική πρόβλεψη είναι, ότι πρώτα θα ενεργοποιηθούν οι θεατρικές παραστάσεις, καθώς το κοινό είναι καθήμενοι και άρα τα μέτρα θα μπορούν να εφαρμοστούν ευκολότερα και στη συνέχεια οι μουσικές μιας και εκεί οι αποστάσεις μεταξύ θεατών, αν δεν μιλάμε για χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής, είναι δυσκολότερο να τηρηθούν.
Όλα αυτά βέβαια είναι εικασίες. Αυτή τη στιγμή προέχει η δημόσια υγεία. Από εκεί και πέρα και ο ίδιος ο καλλιτεχνικός κόσμος δίνει το παρών όλες αυτές τις ημέρες, προκειμένου να ανακουφίσει όλους τους πολίτες της χώρας, όπως ενδεικτικά έκανε η εταιρεία μου σε συνεργασία με την ΚΕΠΑ Δήμου Βεροίας, όπου πραγματοποιήσαμε μία σειρά από live videos και μάλιστα σε καθημερινή βάση με μερικούς από τους γνωστότερους Έλληνες κωμικούς.
Το μέλλον είναι αβέβαιο, καθώς μία καλλιτεχνική εκδήλωση, είναι αντάμωμα - κοινωνία ανθρώπων με αγκαλιές σε ένα όμορφο τραγούδι, γέλια σε ένα αστείο κωμικού ή mosh pit σε μία δυνατή συναυλία. Όλα αυτά είναι ανθρώπινες εκφράσεις συναισθημάτων που μας απαγορεύτηκαν για το καλό μας προς το παρόν. Ευχή μου είναι πρώτα να επιστρέψουν αυτά. Οι συναυλίες και οι παραστάσεις αναγκαστικά θα ακολουθήσουν.
Ελένη Μπόντη
Φιλόλογος
Ειδική Παιδαγωγος
Εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας
Σχολεία όλων των βαθμίδων έκλεισαν χωρίς να μπορεί να απαντήσει κανείς με ασφάλεια πότε θα επανέλθουν στην κανονικότητα. Εν μία νυκτί το Υπουργείο ενεργοποίησε το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο , εισήγαγε στην εκπαιδευτική διαδικασία τη σύγχρονη και ασύγχρονη εκπαίδευση και την εκπαιδευτική τηλεόραση.
Αυστηρά μέτρα υγιεινής , αποστάσεις, ελάχιστος αριθμός ανά τάξη, κυλιόμενα διαλείμματα, όχι πάνω από πέντε στο διάλειμμα - δε χρειάζεται να πω πόσο δύσκολο είναι αυτό όταν ο μέγιστος αριθμός ανά τάξη είναι τα 25 παιδιά
Υπήρξε μία πρωτοφανής ανταπόκριση των εκπαιδευτικών, ο οποίοι χωρίς προηγούμενη επιμόρφωση και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες συντονισμού, έλλειψης απαραίτητου εξοπλισμού και συνδέσεων στο ίντερνετ κατάφεραν να προσαρμοστούν στις ανάγκες του καιρού, να διατηρήσουν την επαφή των μαθητών με την εκπαιδευτική διαδικασία και να αποκαταστήσουν κατά το μέτρο του δυνατού την επικοινωνία με τους μαθητές τους.
Όμως καθώς η εξ αποστάσεως διδασκαλία συνεχίζεται , η τεχνολογία υποκαθιστά την ανθρώπινη επικοινωνία και εμείς συνεχίζουμε να τηρούμε τις κοινωνικές αποστάσεις , τα ερωτήματα που τίθενται είναι : άραγε , όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα , το σχολείο θα έχει μάθει κάτι από αυτή την εμπειρία ; Το σχολείο θα μπορεί να τηρεί τους κανόνες υγιεινής; Θα άρει τις ανισότητες ; Θα μπορέσει να φέρει την επανάσταση των ΤΠΕ ; ή θα επανέλθει σε αυτά που ξέρει ;
Το σημαντικότερο πρόβλημα στην παρούσα φάση , είναι ότι με το άνοιγμα των σχολείων οι μαθητές θα πρέπει να τηρούν αυστηρά μέτρα υγιεινής, αποστάσεις, ελάχιστο αριθμό ανά τάξη, κυλιόμενα διαλείμματα, όχι πάνω από πέντε στο διάλειμμα …δε χρειάζεται να πω πόσο δύσκολο είναι αυτό, όταν ο μέγιστος αριθμός ανά τάξη είναι τα 25 παιδιά!
Ακόμη πιο δύσκολο θα είναι για τους εκπαιδευτικούς, η πλειοψηφία των οποίων είναι άνω των 50 χρόνων, με πιθανό κάποιο υποκείμενο νόσημα και δεν ξέρω αν είναι εφικτό να διδάσκουν με χρήση μάσκας και γαντιών. Τα παιδιά μικρότερων ηλικιών - μετά το σχολείο, τα φροντίζουν ο παππούς και η γιαγιά, μέχρι να επιστρέψουν οι γονείς από τη δουλειά.
Δεν υπάρχουν οι δομές , ούτε οι εκπαιδευτικοί , για να εξυπηρετηθούν όλα τα παιδιά στο ολοήμερο σχολείο. Επίσης, δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό για την καθαριότητα των σχολείων παρά μόνο μία συμβασιούχος μερικής απασχόλησης για κάθε σχολείο…που φυσικά δεν αρκεί. Όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη όχι μόνο για τις άμεσες αποφάσεις με το άνοιγμα των σχολείων, αλλά για την εν γένει λειτουργία του σχολείου στο μέλλον.
Ένα άλλο εξίσου σημαντικό θέμα που ανέκυψε με την τηλεκπαίδευση είναι ότι οδηγεί σε έναν νέο μετασχηματισμό εκπαιδευτικών ανισοτήτων, όχι μόνο στο ποιος έχει τις συσκευές και τη σύνδεση στο ίντερνετ ή ποιος έχει τις δεξιότητες να κατευθύνει αυτομάτως τη μάθησή του, αλλά και ποιος έχει γονείς που έχουν το υπόβαθρο και το επίπεδο ψηφιακής παιδείας που απαιτείται, το χρόνο ή ακόμα και την υπομονή , να ακολουθούν, το πρόγραμμα των μαθημάτων, την οργάνωση της ύλης , να τυπώνουν το υλικό που στέλνεται από το σχολείο, και γενικά να βοηθούν τα παιδιά τους να στραφούν στην ηλεκτρονική μάθηση και μάλιστα κάτω από συνθήκες ψυχολογικής πίεσης και ανασφάλειας για το μέλλον.
Όταν, λοιπόν, γυρίσουμε στα θρανία θα πρέπει να ‘χουμε στο νου ότι κάποιοι μαθητές ήρθαν σε επαφή με τη μάθηση είτε σύχρονα είτε ασύχρονα , άλλοι ασχολήθηκαν πολύ κι άλλοι καθόλου, άλλοι παρακολουθούσαν μόνο τα προγράμματα της τηλεόρασης κι αυτοί όχι συστηματικά, κι άλλοι εδώ και 30 μέρες δεν έχουν καμία επαφή με τη σχολική γνώση, δεν έχουν δει ούτε τον εκπαιδευτικό ούτε τους συμμαθητές τους, μπορεί να μην έχουν αντιληφθεί ότι το σχολείο έκλεισε, αλλά η εκπαίδευση συνεχίζεται.
Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 21,5% των νοικοκυριών της χώρας δεν έχουν καθόλου πρόσβαση στο διαδίκτυο από την κατοικία τους! Η ανισότητα λοιπόν σε συνθήκες κρίσης μετασχηματίζεται, ανθίζει και κυριαρχεί κι αυτό πρέπει βαθιά να μας προβληματίσει.
Ένα τρίτο θέμα που θα απασχολεί τη μετά - κορωνοϊού εποχή θα είναι έντονη η συζήτηση για τον προσανατολισμό που θα πρέπει να πάρει το σχολείο. Σίγουρα το σχολείο θα αναγκαστεί να αποδεχτεί και να υιοθετήσει την τεχνολογία σε μεγαλύτερο βαθμό.
Το μεγάλο στοίχημα θα είναι να κάνει τη διδασκαλία πιο επικεντρωμένη στους μαθητές και να ενδυναμώσει τους εκπαιδευτικούς με συνεχή κατάρτιση με απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά την παροχή laptop και tablet σε κάθε μαθητή. Έτσι το κάθε παιδί θα μπορεί να μαθαίνει με το δικό του ρυθμό, με το δικό του τρόπο θα κατανοεί περισσότερα για το πώς θα μαθαίνει και θα αποκτήσει τις ψηφιακές δεξιότητες που η εποχή απαιτεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι η βασική αποστολή του σχολείου είναι να προσφέρει συνολική και ουσιαστική παιδεία στους νέους που είναι τόσο αναγκαία για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους κι αυτό θα αποτελέσει τη νέα πρόκληση για το σχολείο του 21ου αιώνα.
Η εκπαίδευση λοιπόν πρέπει να μάθει πολλά από αυτή την πανδημία και να προχωρήσει άμεσα σε λήψη μέτρων που θα εξασφαλίζουν την υγεία μαθητών και του εκπαιδευτικού προσωπικού, την απολύμανση και τον συνεχή καθαρισμό των χώρων του, την ανανέωση των υλικοτεχνικών υποδομών και την επίλυση χρόνιων κτιριακών προβλημάτων.
Οφείλει να μεριμνήσει για τη μεγάλη ετερογένεια του μαθητικού δυναμικού, να μειώσει τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα, να φροντίσει για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών του αλλά και για τη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης . Μέχρι τώρα κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί προς αυτή την κατεύθυνση και τώρα ο κορωνοϊός έθεσε νέα δεδομένα.
Αναστασία Μπούφτα
σχεδιάστρια μόδας MAnnequin
Η επόμενη μέρα τόσο για τον δικό μας τομέα, όσο και για πολλούς άλλους, φαντάζει σίγουρα δύσκολη και γεμάτη αβεβαιότητα. Για εμάς η ανοιξιάτικη/καλοκαιρινή σεζόν ήταν πάντα καλύτερη και δημιουργικά αλλά και οικονομικά, αλλά φέτος για πρώτη φορά δεν μπορούμε να κάνουμε καμία πρόβλεψη για το τι θα συμβεί στο υπόλοιπό της, μιας και όλα είναι ρευστά ακόμα.
Από τη δική μας πλευρά, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσαρμοστούμε όσο γίνεται στις νέες συνθήκες και να βρούμε έναν τρόπο να ξανακάνουμε σχέδια για το μέλλον. Το μόνο που γνωρίζουμε σίγουρα, είναι πως μπορεί τώρα και για λίγο καιρό να είμαστε όλοι μαζί στα βαθιά, αλλά όσο υπάρχουν δημιουργικά μυαλά και θετική διάθεση θα βρίσκουμε τον τρόπο να βγαίνουμε ξανά στα ρηχά.
Σοφία Ξανθοπούλου
δημοσιογράφος Fm100, blogger
Νομίζω ότι περάσαμε πια σε μια νέα εποχή που ενδεχομένως να μην έχουμε ακόμη αντιληφθεί. Εκτός από το ότι η καθημερινότητά μας θα μπει σε μια ακόμη πιο πειθαρχημένη λειτουργία (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, πιστή τήρηση των κανόνων υγιεινής και σαφώς η τήρηση των αποστάσεων μεταξύ μας) δεν βλέπω να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, κάτι που πολύ συζητείται σε εκπομπές και social media. Κάτι που πολλοί λαχταρούν πολύ.
Μπορεί να γίνονται θυσίες και πολλοί άνθρωποι να ξεπερνούν ενδεχομένως τα όριά τους σε επίπεδο προσφοράς και αλληλεγγύης αλλά παρατηρώ και βλέπω ότι θα γινουμε ακόμη πιο εγωιστές, ακόμη πιο καχύποπτοι, "αυτιστικοί" με την ευρύτερη έννοια του όρου. Θα αποφεύγουμε ανθρώπους και καταστάσεις που θα μας βάλουν σε κίνδυνο.
Ναι, πειθαρχήσαμε. Για τον εαυτό μας και τους διπλανούς μας σε συνθήκες γενικευμένου φόβου. Όταν σιγά σιγά αρχίσει να κοπάζει ο κίνδυνος του ιού τότε πιστεύω ότι ενστικτωδώς θα επικρατήσει το αίσθημα της επιβίωσης. Δεν είναι απόλυτο δηλαδή ότι σε συνθήκες κρίσης παίρνουμε μαθήματα. Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος της συναισθηματικής νοημοσύνης που έχουμε γενικά, και όχι με αφορμή μια κρίση υγείας.
Σε ευρύτερο επίπεδο, σαφώς η οικονομική ύφεση θα είναι βαθειά. Θεωρώ ωστόσο, πολύ σωστή τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης να σώσει τους ανθρώπους πρώτα.
Δεν ειναι απόλυτο ότι σε συνθήκες κρίσης παίρνουμε μαθήματα. Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος της συναισθηματικής νοημοσύνης που έχουμε γενικά, και όχι με αφορμή μια κρίση υγείας.
Την οικονομία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μπορείς να τη στρώσεις. Με πόνο μεν, αλλά μπορείς να τη στρώσεις. Τις ανθρώπινες ζωές όμως δεν μπορείς να τις φέρεις πίσω και σε αυτό το ζήτημα νιώθω περήφανη που η χώρα μου έδωσε το καλύτερο παράδειγμα. Η αγοραστική κίνηση νομίζω ότι για ένα ακόμη διάστημα θα επηρεαστεί από το διαδικτυακό εμπόριο. Ενδεχομένως ο κόσμος να νιώθει ανασφαλής και μουδιασμένος να κάνει αμέριμνος και μέσα σε πλήθος μια βόλτα στα μαγαζιά, όπως έκανε παλαιότερα.
Στον εργασιακό μας χώρο, ειδικά σε επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία και την επαφή με άλλους ανθρώπους θα είναι σίγουρα περίεργα τα πράγματα. Οι αποστάσεις ασφαλείας σε μια κουβέντα θα πρέπει να γίνουν καθημερινή συνήθεια...κάποιοι από εμάς ήδη αναπτύξαμε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές...
Τα social media και γενικά η τεχνολογία από τη μια θα δώσουν την ευκαιρία για συχνότερη επικοινωνία αλλά πλέον μετά από το βίωμα που έχουμε όλοι, ενδεχομένως να απομονωθούμε περισσότερο, όπως έτσι κι αλλιως αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό αυτού του ιού. Απομόνωση είτε ζεις, είτε πεθάνεις.
Η τηλεργασία ενδεχομένως να γίνει πιο συχνή σε κάποια επαγγέλματα αλλά και οι καλές ψηφιακές πρακτικές που είδαμε ότι μπορεί να έχει τελικά και το ελληνικό κράτος μπορεί να μειώσουν τη γραφειοκρατία, ένα από τα μελανότερα χαρακτηριστικά της χώρας επί χρόνια.
Τουριστικά, μην περιμένετε να κάνουμε τις διακοπές που κάναμε παλιά. Έχουμε όμως ως καλό χαρτί λένε οι τουριστικοί κύκλο το 2021 για την Ελλάδα αλλά και πάλι σκέφτομαι ότι μετά από μια τέτοια υγειονομική κρίση πόσο άνετοι θα είμαστε στο να "χαλαρώσουμε" χωρίς κανόνες.
Προσωπικά, ο κορωνοϊός με ξάφνιασε μόνο ως προς τη δυναμική του. Δεν τον είδα ως ανατροπή μεγάλη στη ζωή μου γιατί βίωσα πολλές ανατροπές, αρκετές κρίσεις υγείας και απώλειες προσωπικές. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω πλήρως να ζήσω σε ένα νέο μοτίβο καθημερινότητας αλλά θα προσπαθήσω. Όπως το προσπάθησα και παλιότερα όταν χρειάστηκε.
Χάρης Ρουμελιώτης
Ιδιοκτήτης Convenience Store 4All
Σε εμας δεν βλέπω προβλήματα στην επόμενη μέρα. Τα ψιλικά άλλωστε επιβίωσαν ανά τα χρόνια με κάποιον περίεργο τρόπο και νομίζω το ίδιο γίνεται και τώρα. Όμως αυτό που με προβληματίζει είναι η επόμενη μέρα για τον καθένα μας στην καθημερινότητα - και πόσο καιρό θα μας πάρει να επανέλθουμε και να επιστρέψουμε εκεί που είμασταν.
Πιστεύω πως θα βγαίνουμε έξω για καιρο και θα κοιτάμε περίεργα τους γύρω μας. Τωρα για εμάς πάντα υπάρχει ο φόβος της πτώσης της κατανάλωσης όπως και συνέβη αυτό το διάστημα, αλλά η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο είναι πάντα το μεγάλο μας άγχος και μπορεί να συμβεί λόγω ανταγωνισμού ή κακής λειτουργίας. Θέλω να ειμαι στην αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων για να μη με πάρει από κάτω.
Μαρία Παυλίδου
Ιδιοκτήτρια καταστήματος, Έπιπλο Παυλίδης
Απο 18 Μαρτίου και εμείς όπως και όλα τα καταστήματα λιανικής είμαστε κλειστά σύμφωνα με τα μέτρα του κράτους για την αποφυγή διασποράς του covid-19 . Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μαζί με την μεγάλη πτώση στην κίνηση της αγοράς την προηγούμενη εβδομάδα της ισχύος των μέτρων να μειωθούν πάρα πολύ τα έσοδα, μέχρι να φτάσουν να είναι αναπόφευκτα μηδενικά, καθώς πέρα από το φυσικό κατάστημα δεν υπαρχει δυστυχώς ακόμη ηλεκτρονική διάθεση των προϊόντων μέσω e-shop.
Η επόμενη μέρα έρχεται, και ενώ υπάρχει σίγουρα η αβεβαιότητα, γιατί δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί ολο αυτό που ζούμε, υπάρχει σίγουρα μια πρωτόγνωρη και μαζική - παγκόσμια "οικονομική καταστροφή" γιατι η καραντινα μας έχει επηρεάσει σε όλους τους τομείς, όλα τα επαγγέλματα και μας έχει βάλει στο ίδιο επίπεδο και σε μια νέα αφετηρία και υπάρχουν σίγουρα σκέψεις απόγνωσης για το πως ξεκινάει μια ακόμη κρίση (ειδικά για όσους ανήκουμε στη "γενιά της κρίσης") .
Ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι όπως και η ζωή έτσι και η δουλειά συνεχίζεται!
Πλέον το ηλεκτρονικό εμπόριο δεν είναι απλά μια επιλογή αλλα όπως διαπιστώσαμε είναι πλέον απαραίτητη προϋπόθεση
Εχοντας άφθονο χρόνο λοιπόν αυτές τις μέρες της καραντίνας, είχα την πολυτέλεια να ξεκουραστώ ψυχικά και σωματικά. Και αφού πάλεψα με το πρώτο σοκ, με όλες τις αρνητικές σκέψεις και με όλο το αίσθημα αδικίας του ‘γιατί τώρα’, ‘γιατί πάλι’ , ‘αντε παλι απο την αρχή’ ,να κοιτάξω και να καταστρώσω το ‘πλανο της επόμενης ημέρας’ σε ρεαλιστική και αισιοδοξη όσο γίνεται βάση.
Για παράδειγμα με βάση την παρούσα κατάσταση προκύπτει ότι πλέον το ηλεκτρονικό εμπόριο δεν είναι απλά μια επιλογή αλλα όπως διαπιστώσαμε είναι πλέον απαραίτητη προϋπόθεση. Όπως και το ότι πρέπει να είμαστε όλοι σε εγρήγορση και σε διαρκή αναζήτηση για να εμπλουτίζουμε τις υπηρεσίες, τα προϊόντα μας και εν τέλει την επιχείρηση μας. Φυσικά και δεν περιμένω οτι οι επόμενοι μήνες θα είναι εύκολοι, ούτε οτι θα επιστρέψουμε στην κατασταση προ κορονοϊού. Προσπαθώ όμως με βάση τα υπαρχοντα δεδομένα να σκεφτώ και να κάνω ότι καλύτερο μπορώ.
Γιώργος Χατζηπάντσιος
Α.Manager στη βιομηχανία τεντών και συστημάτων σκίασης
Multiplast ΑΦΟΙ Γ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΑΒΕΕ
Η επόμενη ημέρα στον κλάδο της σκίασης (δηλαδή τέντες, πέργκολες, υπόστεγα, σκίαστρα κλπ) πιστεύω, όπως και φαίνεται, πως θα είναι δύσκολη. Ποιος κλάδος άλλωστε θα βγει αλώβητος από όλο αυτό; Ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος την έντονη εποχικότητα του κλάδου, όπου η ζήτηση για τέντες είναι σχεδόν αποκλειστικότητα των θερινών μηνών, εύλογα καταλαβαίνει ότι η σεζόν θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει προ πολλού…
Τις απαισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον έρχεται να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο η στενή σχέση του κλάδου μας με τον αντίστοιχο τουριστικό - ξενοδοχειακό
Αντ’ αυτού, το γεγονός ότι οι τέντες δεν αποτελούν είδος πρώτης ανάγκης, οδήγησε να κλείσει ο κλάδος από την Κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας. Τις απαισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον έρχεται να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο η στενή σχέση του κλάδου με τον αντίστοιχο τουριστικό - ξενοδοχειακό, αφού η ικανοποίηση των αναγκών των πολυπληθών τουριστικών καταλυμάτων για σκίαση στις εγκαταστάσεις τους αποτελεί ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των ετήσιων τζίρων των εταιριών σκίασης.
Το αδιαμφισβήτητο πλήγμα λοιπόν στον ελληνικό τουρισμό, μοιραία θα συμπαρασύρει μαζί του και άλλους κλάδους. Το πλέον ανησυχητικό για τις ηγέτιδες ελληνικές εταιρίες τον κλάδο των τεντών όμως είναι άλλο: Στην πρόσφατη παρατεταμένη οικονομική ύφεση και με δεδομένες τις δυσκολίες στην εγχώρια αγορά, οι εταιρίες βρήκαν διέξοδο στις εξαγωγές και στην εξυπηρέτηση των Ευρωπαίων -και όχι μόνο- πελατών, κυρίως προμηθεύοντάς τους πρώτες ύλες.
Έτσι, κατάφεραν να επιβιώσουν και μερικές εξ αυτών ακόμη και να γιγαντωθούν. Στο σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται στην μετά-κορωνοϊού εποχή όμως, κάτι τέτοιο φαίνεται δύσκολο, καθώς πολλές από τις χώρες ήταν προορισμός εξαγωγών, και ήδη πλήττονται σφόδρα και οι προβλέψεις για ζήτηση πρώτων υλών σκίασης είναι χαμηλές, έως και μηδενικές (πχ Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία κλπ).
Το γεγονός αυτό αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση των τζίρων των εταιριών, αλλά και σε σαφή επηρεασμό του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας (ισοζύγιο εξαγωγών). Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα μάλλον ζοφερό κλίμα, το οποίο καλούνται οι εταιρίες και οι εργαζόμενοί τους να ανατρέψουν με αισιοδοξία, πείσμα, εργατικότητα και υψηλή κατάρτιση, προκειμένου να διατηρήσουν τη βιωσιμότητα τους. Η γενιά μας έχει μάθει άλλωστε στα δύσκολα… Τα καταφέραμε στο παρελθόν, θα τα καταφέρουμε και αυτή τη φορά!
