Σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια «έφυγε» πρόωρα από την ζωή η Anita Mui, η τραγουδίστρια της canto-pop από το Χονγκ Κονγκ που την αποκαλούσαν «Μαντόνα της Ασίας». Ήταν μόλις 40 ετών.
Γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1963 στο Βρετανικό Χονγκ Κονγκ. Ο πατέρας της πέθανε όταν ήταν σε μικρή ηλικία. Ξεκίνησε να τραγουδάει κινεζικές όπερες αλλά και pop τραγούδια στα 5 της. Παράτησε τον σχολείο στην Β’ Γυμνασίου και τραγούδησε σε μπαρ και νυχτερινά κλαμπ για αρκετά χρόνια.
Η μητέρα της ήταν ιδιοκτήτρια ενός μπαρ και με αυτόν τον τρόπο συντηρούσε την οικογένεια. Αλλά μετά από μια πυρκαγιά που ξέσπασε στην επιχείρηση η Anita χρειάστηκε να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά για να συντηρήσει και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της. Και να πληρώσει τα χρέη της. Για καλή της τύχη, δεν άργησε να φτιάξει όνομα στον χώρο του τραγουδιού.
Η χρονιά που την εκτόξευσε ήταν το 1982, όταν πλέον ήταν 19 ετών. Τότε κατάφερε να κερδίσει 3.000 διαγωνιζόμενους και να κερδίσει έναν διαγωνισμό ταλέντων. Η δόξα όμως που από εκεί και πέρα μεγάλωνε, δεν της έφερε ποτέ την ευτυχία. Αισθανόταν πάντα μόνη της κάτω από τις πιέσεις της showbiz, χωρίς να έχει την επιλογή να τα παρατήσει, αφού συνέχιζε να ,μην δουλεύει μόνο για τον εαυτό της.
Σιγά σιγά, ο κόσμος άρχισε να την φωνάζει «Μαντόνα της Ασίας», λόγω των εκκεντρικών εμφανίσεων της, των εξωφρενικών στιλιστικών της επιλογών, των τολμηρών παραστάσεων της αλλά και μια σειρά επιτυχιών που της απέφεραν πολλά βραβεία. Κάθε σόου της ήθελε να είναι τέλειο και κάθε φορά έθετε τις βάσεις για νέες τάσεις.
Ακολούθησε και η επιτυχία στην υποκριτική, όπου επίσης βραβεύτηκε. Η ίδια δεν μιλούσε πολύ για τις δυσκολίες της ζωής της. Παρολ’ αυτά κάποια στιγμή είχε δηλώσει «Πολλοί άνθρωποι με έχουν ρωτήσει τι ήθελα να γίνω. Ένας συνηθισμένος άνθρωπος ή μια σταρ. Αν μπορούσα, θα επέλεγα να γίνω ένας συνηθισμένος άνθρωπος».
Είχε όμως γεννηθεί για να ανέβει στην σκηνή. Το 1991 ανακοίνωσε πως αποχωρεί από τον χώρο, ωστόσο τρία χρόνια επέστρεψε δυναμικά. Αλλά ύστερα από αυτό δεν ασχολήθηκε με την ίδια όρεξη. «Η γρήγορη λάμψη δεν είναι για μια αιωνιότητα. Ο κόσμος του θεάματος είναι δύσκολος. Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι θα με θυμούνται αν τα αφήσω όλα πίσω μου για πάντα. Η ελπίδα είναι ότι όταν ο κόσμος βαριέται και κοιτάζει τα αστέρια στον ουρανό, θα θυμάται το όνομά μου».
Υπήρξε ιδιαίτερα γενναιόδωρη και είχε πολλούς φίλους. Θυσίαζε τα πάντα γι’ αυτούς και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα. Οι φίλοι ήταν τα πάντα για εκείνη. Έδωσε πολλά λεφτά για φιλανθρωπικούς σκοπούς ακόμα και μετά την διάγνωσή της με καρκίνο. Μετά το ξέσπασμα του SARS βοήθησε όσο μπορούσε τις οικογένειες που επηρεάστηκαν από τον ιό.
Πέθανε στις 30 Δεκεμβρίου του 2003 στo Χονγκ Κονγκ, από πνευμονική ανεπάρκεια η οποία προκλήθηκε από καρκίνο στον τράχηλο της μήτρας. Ο θρύλος της παρέμεινε ζωντανός και ίσως η ευχή της να πραγματοποιήθηκε. Γιατί μπορεί ακόμα να υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που την σκέφτονται όταν κοιτούν τον ουρανό...
@wikipedia.org
