Ήταν 5 Μαρτίου του 1956, όταν ο Νίκος Κούνδουρος παρουσίασε στο ελληνικό κοινό μια από τις πιο σημαντικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. «Ο Δράκος» είναι μια ταινία διαχρονική, ένα αριστούργημα που στην εποχή του δεν βρήκε την αναγνώριση και την επιτυχία που είχε τις δεκαετίες που ακολούθησαν.

Η υπόθεση της διαδραματίζεται την παραμονή των Χριστουγέννων. Ο Θωμάς, ένας ασήμαντος υπάλληλος ανακαλύπτει ότι μοιάζει πολύ με έναν αδίστακτο κακοποιό που τον αποκαλούν «ο Δράκος της Αθήνας». Στην αρχή φαίνεται να τα έχει χαμένα, αλλά αργότερα δέχεται να παίξει τον ρόλο του δράκου και να εισχωρήσει σε μια συμμορία του υποκόσμου.

Η συμμορία ετοιμάζει μια μεγάλη «δουλειά». Την ληστεία ενός στύλου από τον ναό του Ολυμπίου Διός, τον οποίο και θα πουλήσει αργότερα σε ξένους. Όταν καταλαβαίνουν ότι ο Θωμάς δεν είναι αυτός που πίστευαν, η κατάσταση αλλάζει δραματικά.

Όπως είπε ο ίδιος ο Κούνδουρος, όταν πρωτοπροβλήθηκε η ταινία, λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο, το ελληνικό κοινό δεν ήταν έτοιμο να καταλάβει τους συμβολισμούς και τα υπονοούμενα της ταινίας. Πράγματι, η ταινία ήταν μια εμπορική αποτυχία και αντιμετωπίστηκε με εχθρότητα από μεγάλη μερίδα του τύπου και του κόσμου. Μάλιστα κατηγορήθηκε έως και ανθελληνική.

Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να αναγνωριστεί και συγκεκριμένα μετά την δικτατορία. Σήμερα, συγκαταλέγεται στις 10 καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά και είναι αδιαμφησβήτητα μια από τις πιο σημαντικές του.

Το 1956 εκπροσώπησε επίσης την Ελλάδα στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρισκόταν ο πάντα εξαιρετικός Ντίνος Ηλιόπουλος, ενώ το καστ συμπληρωνόταν από τους Ανέστη Βλάχο, Θανάση Βέγγο, Μαρίκα Λεκάκη, Γιάννη Αργύρη και Μαργαρίτα Παπαγεωργίου. Ανάμεσα στα αμέτρητα προτερήματά της είναι πως τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο Μάνος Χατζιδάκις.