Το όνομα δεν σας είναι άγνωστο. Γι’ αυτό ευθύνεται το αριστούργημα του Steven Spielberg «Schindler’s List» που έκανε πρεμιέρα το 1993 και κέρδισε 7 Όσκαρ.

Ο Oskar Schindler ήταν ένας Γερμανός επιχειρηματίας. Ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος αλλά διέφερε από τα υπόλοιπα. Κι αυτό γιατί κατάφερε να σώσει 1.200 Εβραίους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι 1.200 Εβραίοι εργάζονταν στις επιχειρήσεις του στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Πολωνία, με τον Schindler να δωροδοκεί και να καταφέρνει να σώσει εκατοντάδες ζωές.

Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 28 Απριλίου του 1908, στο Τσβίταου της Μοραβίας. Τότε η περιοχή αυτή ανήκε στην Αυστροουγγαρία ενώ σήμερα αποτελεί τσεχικό έδαφος. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30, έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Δεν συμφωνούσε ιδεολογικά, αλλά το έκανε για επιχειρηματικούς λόγους.

Οι δωροδοκίες προς Γερμανούς αξιωματούχους έγιναν το ατού του. Με αυτόν τον τρόπο απέκτησε ένα εργοστάσιο οικιακών ειδών στην πολωνική αλλά κατεχόμενη Κρακοβία, με το οποίο έστελνε προμήθειες στον γερμανικό στρατό. Στο εργοστάσιο, η συντριπτική πλειονότητα των εργατών του ήταν Εβραίοι (1.200 από τους 1.700), με την Κρακοβία να έχει ένα από τα μεγαλύτερα γκέτο Εβραίων στη χώρα.

Το 1943 όμως οι κατοχικές δυνάμεις αποφάσισαν να διαλύσουν το γκέτο και να το μετατρέψουν σε στρατόπεδο εργασίας. Οι υγιείς Εβραίοι θα εργάζονταν εκεί, ενώ εκείνοι που δεν μπορούσαν να εργαστούν, θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου το πιθανότερο ήταν να έβρισκαν τον θάνατο. Το 1944, οι αρχές αποφάσισαν να κλείσουν και το στρατόπεδο και το εργοστάσιο του Schindler.

@artnet.com

O Schindler δεν το σκέφτηκε πολύ. Πήγε στον Γερμανό διοικητή και τον δωροδόκησε ώστε να μεταφέρει το εργοστάσιο στην Τσεχοσλοβακία, που επίσης βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή. Ζήτησε όμως να πάρει μαζί του όλους τους εργάτες του, γράφοντας ο ίδιος τα ονόματά τους σε μια λίστα. Τη γνωστή «λίστα του Schindler». Έτσι τους έσωσε από βέβαιο θάνατο.

Μετά τον πόλεμο, ήταν εξαντλημένος οικονομικά. Οι Εβραίοι τους οποίους βοήθησε του ανταπέδιδαν την καλή του πράξη δίνοντάς του χρήματα. Το 1949 έλαβε την πολεμική αποζημίωση και έφυγε με την σύζυγό του στην Αργεντινή. Εκεί άνοιξε μια φάρμα. Ωστόσο, οι σπατάλες τον οδήγησαν στη χρεοκοπία. Επέστρεψε στην Δυτική Γερμανία και ασχολήθηκε με το εμπόριο τσιμέντου, αλλά ούτε εκεί κατάφερε πολλά.

Πέθανε τον Οκτώβριο του 1974. Μέχρι τότε ζούσε με μια πενιχρή σύνταξη και με τις φιλανθρωπίες εβραϊκών οργανώσεων. Η ταφή του έγινε στη Σιών της Ιερουσαλήμ. Είναι το μόνο μέλος του ναζιστικού κόμματος που έχει ταφεί εκεί.