Σε ηλικία μόλις 26 ετών, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, διατύπωσε την εξίσωση που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό συνέβη στις 27 Σεπτεμβρίου του 1905, όταν στο επιστημονικό περιοδικό «Χρονικά της Φυσικής», δημοσίευσε ένα άρθρο του για τη Θεωρία της Σχετικότητας. Είχε τίτλο «Μήπως η αδράνεια ενός σώματος εξαρτάται από το ενεργειακό του περιεχόμενο;» και παρουσίασε για πρώτη φορά της διάσημη εξίσωση του E=mc².

Το συμπέρασμα στο οποίο έφτασε ήταν η ισοδυναμία της μάζας και της ενέργειας. Η θεωρία της σχετικότητας προβλέπει ότι κάθε σώμα έχει ενέργεια εξαιτίας της μάζας του. Όταν το σώμα είναι ακίνητο, αυτή ισούται με E=mc², η οποία ονομάστηκε από τον Αϊνστάιν ενέργεια μάζας ηρεμίας. Η ενέργεια που οφείλεται στη μάζα ενός σώματος είναι το άθροισμα της κινητικής ενέργειας και της ενέργειας μάζας ηρεμίας.

Στον νέο κόσμο της Σχετικότητας, η εξίσωση Ε=mc2 (η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο) ανέτρεπε τη Νευτώνεια προσέγγιση, γκρεμίζοντας ολόκληρο το νοητικό και λογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο είχαν βασιστεί οι τεχνικές μετρήσεις του χρόνου και του μήκους.

Αυτή η θεωρία του Αϊνστάιν, άλλαξε τον κόσμο της φυσικής και στο σύνολό του προς το καλύτερο αλλά οδήγησε και με κάποιο τρόπο στην κατασκευή της ατομικής βόμβας και αργότερα στη χρήση της. Ο ειρηνιστής Αϊνστάιν, δεν μπορούσε να πιστέψει πως μια θεωρία που βοήθησε στην εξέλιξη, είχε γυρίσει μπούμερανγκ. Είχε στείλει αμέτρητες επιστολές στον πρόεδρο Ρούσβελτ αλλά αγνοήθηκε.

Στον φίλο του Σίγκμουντ Φρόυντ, με τον οποίο διατηρούσε αλληλογραφία, έγραψε προφητικά: «ο κόσμος έχει επιθυμία για μίσος και καταστροφή». Η ανακάλυψη του, παρ’ όλη την κακή χρήση της, θεωρείται ως ένα τεράστιο κεφάλαιο στην επιστημονική γνώση, που είναι ανεκτίμητο. Ο Άλμπερτ Αϊνσταιν βραβεύτηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1921.