Αν πιάσεις το νόημα της αγοράς και καταλάβεις τι χρειάζεται ο κόσμος, τότε μπορείς να κερδίσεις χρήματα προσφέροντας του οτιδήποτε. Οι ευκαιρίες δεν έχουν στερέψει, για όσους νομίζετε ότι όλα γίνονταν μόνο παλαιότερα. Ωστόσο, η παρακάτω ιστορία ανήκει στο 1975. Και είναι τόσο ακραία, που απορείς πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα σε άλλους και όχι σε εμένα.

Ο Gary Dahl καθόταν στο αγαπημένο του μπαρ στο Los Gatos της Καλιφόρνια. Άκουγε τους φίλους του και τη γενικότερη παρέα του μπαρ, να διαμαρτύρονται για τη φροντίδα των κατοικίδιων τους. Ο Dahl πετάχτηκε λέγοντας πως δεν έχει κανένα παράπονο.

«Κανένα πρόβλημα στο σπίτι μου. Έχω κατοικίδιο μια πέτρα. Δεν πληρώνω κτηνιάτρους, μόνο ξύνω καμιά φορά τα βρύα», είπε γελώντας. Το αστείο του προκάλεσε νευρικό γέλιο στους παρευρισκόμενους, οι οποίοι δεν πήραν φυσικά τα λεγόμενα του στα σοβαρά. Όμως ο Dahl κοίταξε για λίγο το κενό. Ήταν ο μόνος που το πήρε στα σοβαρά.

Λίγο καιρό αργότερα είχε μαζέψει πέτρες από μια παραλία του Μεξικού και τις είχε μεταφέρει στις ΗΠΑ. Οι συσκευασίες του «Pet Rock» βρίσκονταν στοιβαγμένες σε πυραμίδες σε κάθε είδους μαγαζιά στις ΗΠΑ, ακόμα και στο πολυτελές Bloomingdale’s της Νέας Υόρκης.

Ακολούθησε ένα πανδαιμόνιο. Κράτησε μόλις 4 μήνες, μέχρι τον Ιανουάριο του 1976. Κάθε συσκευασία κόστιζε μόλις 4 δολάρια. Πουλήθηκαν κάτι περισσότερο από ένα εκατομμύριο και ο Dahl από μια ιδέα που είπε για αστείο σε ένα μπαρ, είχε γίνει εκατομμυριούχος.

@inforum.com

Αυτό του επέτρεψε να γίνει ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ανοίγοντας ένα μπαρ στο Los Gatos και τη δική του εταιρεία διαφημίσεων. Η μόνη του επαγγελματική αποτυχία ήταν όταν είχε την ιδέα να μεταφέρει λαθραία άμμο από την ηπειρωτική Κίνα στις ΗΠΑ. Η διαφημιστική του καμπάνια ήταν ότι πρακτικά μετέφερε την ίδια την Κίνα. Αλλά δεν έπιασε.

Όταν τον ρώτησαν γιατί πέτυχε η ιδέα του να πουλάει πέτρες για κατοικίδια απάντησε πως «Αρχικά, ήταν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ. Επίσης, νομίζω ότι η χώρα τότε λυπόταν τον ίδιο της τον εαυτό. Υπήρχε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, το σκάνδαλο Watergate και η οικονομική ύφεση. Χρειαζόταν να γελάσει, οπότε έβαλα ένα γέλιο 4 δολαρίων σε ένα κουτί».