«Ζούμε στην εποχή που η χοντρή Δανάη Μπάρκα είναι παρουσιάστρια», έγραψε το βράδυ της Δευτέρας, στο Tik Tok, ο Τάσος Ξιαρχό. Η εν λόγω δήλωση ήρθε μόλις λίγες ώρες μετά το instastory του χορευτή που σχολίαζε αρνητικά το ντύσιμο και τα κιλά μιας νεαρής κοπέλας.
Το story προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και φαίνεται πως λίγο αργότερα, ο Τάσος Ξιαρχό προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή του, καταναλώνοντας 50 χάπια. Στη συνέχεια έδωσε σημεία ζωής και επικοινώνησε μέσω Tik Tok, περιγράφοντας το επεισόδιο του και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο με τον οποίo τα μέσα προβάλλουν τα λάθη του, αγνοώντας την προσφορά του.
Στο τέλος της δημοσίευσης του, ο γνωστός χορευτής έγραψε: «Θα ζητήσω από τα πρωινά που έβγαιναν με ριγέ μπλούζες και χαμογελούσαν και αυτούς που έβαλαν τα ριγέ σήμερα φωτογραφίζοντάς τα, να αναλογιστούν το τι είναι να χλευάζεις και να δημιουργείς μίσος και φόβο αντί να μιλήσουν και να πουν τι θα έπρεπε να κάνουμε. Ο κύριος Κοκλώνης σήμερα με έκραξε. Όπως και πολλοί διάσημοι. Χάρηκαν με το λάθος μου. Να είστε καλά φίλοι μου. Ζούμε στην εποχή που η χοντρή Δανάη Μπάρκα είναι παρουσιάστρια»
Δεν είναι άγνωστο το bullying στον Τάσο Ξιαρχό
Στο παρελθόν, ο διάσημος χορευτής σε συνέντευξή του, στο The 2night show και τον Γρηγόρη Αρναούτογλου είχε παραδεχθεί πως είχε πέσει αρκετές φορές θύμα εκφοβισμού και μάλιστα είχε κακοποιηθεί και σωματικά.
Συγκεκριμένα ανέφερε: «Πηγαίνοντας στην παλιά μου γειτονιά, μου ήρθε μια ανάμνηση σαν σφαλιάρα. Όταν ήμουν 6 ετών με βίασε ένα αγόρι της γειτονιάς. Ποτέ δε με βοήθησαν οι γονείς μου. Η μητέρα μου φοβόταν μήπως φάει ξύλο. Ένα παιδί 6 ετών μπορεί να θεωρήσει ότι είναι φυσιολογικό. Ποτέ δεν με ρώτησαν οι γονείς μου αν είμαι καλά».
Ο Ξιαρχός στη συνέχεια έκανε λόγο για ένα περιστατικό που συνέβη σε ένα μπαρ στα Πατήσια, όπου συνάντησε «βρώμικα μυαλά».
«Βιασμός δεν είναι μόνο σεξουαλικός. Είναι και να φυτέψεις ένα μικρό σπόρο σε έναν εγκέφαλο… Αυτό που είδαν τα μάτια μου εκείνο το βράδυ…. Κάποιος άλλο μπορεί να κυλούσε… Όταν σε δείχνουν με το δάχτυλο και σου λένε πόσο κάνεις…είναι πολύ άσχημο. Πήγα σε ένα χώρο με ένα άνθρωπο που ξέρετε… Είχα σοκαριστεί με αυτό που έβλεπα. Και ένας μεγάλος κύριος ρώτησε το μπάρμαν. Ο νεαρός πόσο κάνει; Βρέθηκα σε ένα χώρο σε ένα μπαρ. Το μπαρ που με πήγε ήταν ένα πολύ βρώμικο μέρος. Στην Πατησίων είναι. Ήμουν από τους λίγους ενήλικες…Αυτό έγινε 10 χρόνια πριν. Μου είπε πάμε μια βόλτα… Αυτός που με πήγε ήταν ένας άνθρωπος που θαυμάζω και τον θεωρώ αξιόλογο, μπορεί να σε μαγνητίσει εύκολα. Το μπαρ που με πήγε ήταν ένα πολύ βρώμικο μέρος. Τα υπόλοιπα αγόρια εκεί με είδαν σαν απειλή. Επειδή ήμουν λευκός. Υπάρχουν βρώμικα μυαλά. Είναι μια από τις 5 καταστάσεις με αυτόν τον άνθρωπο που έζησα δεν θα πω κάποια άλλη…», κατέληξε ο Τάσος Ξιαρχός.
Bullying και Body shaming
Οι δηλώσεις του Ξιαρχό πυροδότησαν μια συζήτηση στα social media για τον εκφοβισμό (bullying) και για τους τρόπους με τους οποίους κάποιος κάνει έναν άνθρωπο να νιώσει άσχημα για το σώμα του (Body shaming).
Εκεί που στέκονται οι περισσότεροι χρήστες είναι στο πως ένα θύμα bullying μετατρέπεται σε θύτης και συνεχίζει την κακοποιητική αλυσίδα.
«Δεν θα τοποθετηθώ όπως πραγματικά θα ήθελα, γιατί όπως βλέπουμε ξεκάθαρα από την περίπτωση του #ξιαρχο, το bullying γεννάει πολλές φορές bullies. Θα πω μόνο πως εγώ μικρή έμαθα κυρίως να μην κάνω πράξεις σαν αυτή. Για τις ρίγες δεν έμαθα κάτι... Μαζί σου @missmeripopins», δήλωσε στο twitter η παρουσιάστρια Σίσσυ Χρηστίδου.
Δεν θα τοποθετηθώ όπως πραγματικά θα ήθελα, γιατί όπως βλέπουμε ξεκάθαρα από την περίπτωση του #ξιαρχο , το bullying γεννάει πολλές φορές bullies.
— Sissy Christidou (@SissyChristidou) October 31, 2021
Θα πω μόνο πως εγώ μικρή έμαθα κυρίως να μην κάνω πράξεις σαν αυτή. Για τις ρίγες δεν έμαθα κάτι... pic.twitter.com/DkzrSgEaMy
Σύμφωνα με έρευνα και δημοσίευση στο stopbullying.gov τρεις στους τέσσερις Αμερικανούς μαθητές έχουν δεχτεί bullying και παρόλο που τα τελευταία χρόνια η ενημέρωση έχει αυξηθεί τα περιστατικά εκφοβισμού δεν έχουν μειωθεί.
Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι οι άνθρωποι που βίωναν ή βιώνουν συστηματικά bullying είναι πιο επιρρεπής σε ψυχικές νόσους και σε αυτοκτονικές συμπεριφορές.
Το προφίλ του θύτη
Σύμφωνα με έρευνα των Χάντζη και Χουντουμάδη (2000), ο θύτης bullying χαρακτηρίζεται από:
- αυταρχικότητα
- παρορμητικότητα
- σωματική δύναμη, κυρίως όταν πρόκειται για αγόρια – θύτες.
Επιπλέον, σύμφωνα με τους ειδικούς ο θύτης είναι ελάχιστα αγχώδης και ανασφαλής, έχει χαμηλή ενσυναίσθηση, διακατέχεται από αυτοεκτίμηση και δεν δύναται να ελέγξει την παρορμητικότητά του, ενώ η δημοφιλικότητα του είναι αρκετά περιορισμένη.
Το βασικό εύρημα του ψυχολόγου Κακαβούλη Αλέξανδρου είναι ότι το θύμα ασφυκτιεί από την κακοποιητική κατάσταση στην οποία βρίσκεται και στην προσπάθειά του να ξεφύγει από αυτή, χάνεται και καταλήγει να γίνεται θύτης, χρησιμοποιώντας την βία ως αντεπίθεση.
Στα συγγράμματά τους, οι Suckling & Temple εξηγούν πως ο θύτης αποζητά ένα αίσθημα επιβεβαίωσης της δύναμής του και επιδιώκει την επιβολή, με αποτέλεσμα να ευχαριστιέται και να ικανοποιείται όταν κακομεταχειρίζεται άλλους.
Θ. Παπαμητούκα: Ο θύτης είναι ένα φοβισμένο παιδί που προσπαθεί να ξεπεράσει τον φόβο του
Μιλώντας στο e-daily η ψυχολόγος Θέμις Μαρία Παπαμητούκα εξηγεί πως το bullying δεν περιορίζεται μόνο στα παιδιά και στους εφήβους, στο πλαίσιο του σχολείου, αλλά υφίσταται και στους ενήλικες.
Η μορφή εκφοβισμού που επιλέγουν οι ενήλικες θύτες δεν αφορά κατά την πλειοψηφία σωματικό, αλλά ψυχολογικό bullying, συνεχίζει. «Αν συνεχίζουμε να βλέπουμε τις καταστάσεις μόνο μέσα από το δίπολο θύματος - θύτη δεν θα σταματήσει μάλλον ποτέ ο φαύλος κύκλος της ψυχολογικής και της σωματικής βίας. Απλά θα εναλλάσσονται συνέχεια οι ρόλοι. Το μεγαλύτερο ποσοστό των θυτών έχουν υπάρξει θύματα κάποια στιγμή στη ζωή τους και μέσα από το μηχανισμό της «ταύτισης με τον επιτιθέμενο» ανέπτυξαν με δυσλειτουργικό τρόπο την κυριαρχία, δύναμη και εξουσία που νομίζουν ότι έχουν.
Τι σημαίνει η «ταύτιση με τον επιτιθέμενο»;
Είναι ένας μηχανισμός αμυνας που περιέγραψε η Anna Freud: το υποκείμενο που βρίσκεται αντιμέτωπο με έναν εξωτερικό κίνδυνο, ταυτίζεται με τον επιτιθέμενο είτε υιοθετώντας την επίθεση αυτη καθαυτή, είτε μιμούμενος το παρουσιαστικό ή τη νοοτροπία του επιτιθέμενου είτε, υιοθετώντας ορισμένα σύμβολα δύναμης, τα εμβλήματα εξουσίας του επιτιθέμενου. Όταν υπάρχει το αίσθημα του φόβου πρός κάποιο πρόσωπο, ως απόρροια ψυχολογικής, λεκτικής ή σωματικής βίας (τόσο στην παιδική ηλικία όσο και στην ενήλικη ζωή) συχνά o δέκτης αυτης της κακοποιητικής συμπεριφοράς (θύμα) υιοθετεί την άποψη και θέση του θύτη. Αυτό μπορεί να συμβεί σε ένα ασυνείδητο επίπεδο, όπου το άτομο δεν έχει ξεκάθαρη αντίληψη αυτού, αλλά και πιο συνειδητά.
Με αυτό τον τρόπο φυσικά και προδίδει τον εαυτό του, αλλά προσωρινά σταθεροποιεί την αυτοεκτίμησή του γιατί συμφωνεί με την άποψη του «δυνατού». Πιο συγκεκριμένα, είναι ένας τρόπος για να πάψει να φοβάται. Εδώ είναι ένα κλασικό παράδειγμα, του παιδιού που κακοποιείται λεκτικά και σωματικά από τους γονείς τους. Φυσικά και φοβάται πάρα πολύ, γιατί η ζωή του εξαρτάται από αυτούς, και μετά πηγαίνει και κακοποιεί τις κούκλες του ή κάποια πιο αδύναμα παιδάκια στο νηπιαγωγείο. Τη στιγμή που κακοποιείται από τους γονείς, ενεργοποιούνται εσωτερικά και υποσυνείδητα όλες οι φαντασιώσεις μεγαλείου, «θα μεγαλώσω και θα γίνω δυνατός και θα σου δείξω εγώ...». Αλλά μέχρι να γίνει δυνατός και μεγάλος, «δείχνει» στους άλλους αδύναμους.
Δεν είναι ένα κακό παιδί, φυσικά. Αλλά είναι ένα πολύ φοβισμένο παιδί, που για να ξεπεράσει το φόβο του γίνεται θύτης. Φυσικά υπάρχουν και οι φαντασιώσεις καταστροφής του ίδιου του εαυτού του και όχι του άλλου. Σαν μία εκδίκηση, με επιθετικότητα που στρέφεται εναντίον του ίδιου, «θα κάνω κακό στον εαυτό μου και θα σου δείξω εγώ». Όπου, σε αυτή την περίπτωση, το θύμα γίνεται θύτης εναντίον του ίδιου του του εαυτού.
Τις περισσότερες φορές οι θύτες βλέπουν στο πρόσωπο του υποψήφιου θύματος δικά τους προβλήματα που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση, όπως ομοφοβισμός, αδυναμία ένταξης στο κοινωνικό σύνολο, ασχήμια, φτώχεια και άλλα, και (αντι)δρούν επιθετικά, ξορκίζοντας στην πραγματικότητα, το δικό τους πρόβλημα».
Το θύμα γίνεται θύτης και το απολαμβάνει
Ίσως ο ρόλος των ψυχολόγων στην σημερινή εποχή να είναι πιο κρίσιμος από ποτέ, ώστε να περιοριστούν ανάλογα περιστατικά. Με αφορμή τις δηλώσεις του Τάσου Ξιαρχό καταλαβαίνουμε πως οι άνθρωποι που έχουν ζήσει για πολλά χρόνια σε κακοποιητικά περιβάλλοντα, όσο και αν δεν το επιθυμούν, πολλές φορές υιοθετούν και οι ίδιοι τις συμπεριφορές που εξαρχής τους πλήγωσαν.
Το θύμα καταλήγει να είναι ο θύτης και η βίαιη συμπεριφορά πλέον του προσφέρει ένα αίσθημα υπεροχής και ικανοποίησης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε σύγχρονη πολιτεία και κοινωνία έχει χρέος να σπάσει αυτή την αέναη αλυσίδα και ο σεβασμός προς τους αλλήλους να θεωρηθεί πλέον δεδομένος.
