Η γένεση. Το λίκνο της ζωής. Αρχαϊκές θεότητες, με το αγριότερο πρόσωπο της φύσης, κυβερνούν την γη προκαλώντας κοσμογονικές αλλαγές. Χτίζουν τον κόσμο από την αρχή. Θέτουν τα θεμέλια για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Μα ο άνθρωπος είναι πολύ μικρός ακόμα στα πόδια αυτών των συμπαντικών δυνάμεων. Απροστάτευτος μπροστά σε ανηλεείς θεούς, με την φλόγα του Προμηθέα να σιγοκαίει στα χέρια του. Τι συμβολίζει όμως αυτή η φλόγα; Την νόηση; Τον ορθό λόγο; Την απελευθέρωση από τα δεσμά του ενστίκτου;

Και τι έπραξε τελικά ο άνθρωπος με το δώρο του Προμηθέα; Μετά τον “ανθρωπισμό”, τις ιδέες του Βολταίρου, την αποκαθήλωση του θεού, την βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση, στην αυγή μιας αβέβαιης εποχής, ο άνθρωπος χάνει σταδιακά την πίστη στον εαυτό του. Στον καθρέφτη αντικρίζει την αιτία κάθε κακού. Είναι άραγε η “Βία” και το “Κράτος” οι μοναδικοί θεοί που αναγνωρίζει η σύγχρονη κοινωνία; Ο Προμηθέας ακόμα καρφωμένος στα βάθη του χρόνου, με ένα αρπακτικό να του κατασπαράζει τα σωθικά, αποτελεί ως εικόνα τον ακρογωνιαίο λίθο της συνείδησης μας. Ένα ατελείωτο μαρτύριο σφηνωμένο στην βάση του κρανίου μας.