Ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, Αλέξανδρος Υψηλάντης, πιεζόταν ασφυκτικά τον Φεβρουάριο του 1821 για να επιλέξει πότε και που θα ξεκινούσε η Επανάσταση για την ανεξαρτησία των Ελλήνων.

Τον Μάιο του 1820 είχε ξεκινήσει ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον Σουλτάνο Μαχμουτ Β’ και τον Αλή Πασά, κάτι που αποτελούσε μια μεγάλη ευκαιρία για την επανάσταση, αφού μεγάλος όγκος των οθωμανικών δυνάμεων απασχολούνταν σε αυτό.

Από την άλλη, μια σειρά από απρόσεκτες κινήσεις και προδοτικών ενεργειών στη Φιλική Εταιρεία, είχε κάνει γνωστό το μυστικό της προετοιμασίας των Ελλήνων για εξέγερση. Ο Υψηλάντης προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει συμμαχία με Σέρβους και Μαυροβουνίους, ενώ η πυρπόληση του οθωμανικού στόλου στον ναύσταθμο του Βοσπόρου δεν έδειχνε να προχωρά.

Όλα αυτά και σε συνδυασμό με την δυσπιστία των προκρίτων της Πελοποννήσου ώστε να να συμμετάσχουν στην εξέγερση, μετέτρεπε το σενάριο έναρξης της επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες ως το επικρατέστερο σενάριο.

Έτσι, στις 16 Φεβρουαρίου του 1821, η απόφαση για οριστική έναρξη της επανάστασης πάρθηκε στο Κισνόβιο της Βεσσαραβίας (σημερινό Κισινάου της Μολδαβίας)  μετά από σύσκεψη που συγκάλεσε ο Υψηλάντης.

Στη σύσκεψη έγινε μια ανασκόπηση της κατάστασης. Η ειδοποίηση όλων των Φιλικών σε Ελλάδα και Βαλκάνια ήταν αδύνατη, αλλά αποφασίστηκε να επισπευθούν όλα. Έτσι, αποφασίστηκε η επανάσταση να ξεκινήσει στις 27 Φεβρουαρίου στη Μολδαβία, την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Τελικά, κηρύχθηκε στις 24 Φεβρουαρίου. Έναν μήνα αργότερα, η επανάσταση κηρύχθηκε και στην Πελοπόννησο και ο αγώνας των Ελλήνων κατά των Οθωμανών έγινε πράξη, μετά από σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς.