Whataboutism ή αλλιώς η φιλοσοφία του «ναι αλλά»
Μια μανούβρα στις συζητήσεις που πάει την κουβέντα αλλού
Γράφει η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΟΥ Δημοσίευση 8/3/2022 | 00:02
Ο "Whataboutism" είναι ένας ρητορικός ελιγμός που χρησιμοποιείται συχνά από όσους επιδιώκουν να αποφύγουν το υπό εξέταση θέμα και μπορεί συχνά να το δει κανείς στην ενότητα σχολίων των άρθρων που δημοσιεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ένα παράδειγμα της τεχνικής είναι όπου ένα άρθρο με τίτλο «Τα θύματα των πλημμυρών στην Ινδία χρειάζονται βοήθεια» συναντάται με το σχόλιο, «Τι γίνεται με τα παιδιά στην Αφρική που δεν έχουν να φάνε;»
Αν και τα παιδιά που μένουν χωρίς φαγητό σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να είναι ανησυχητικά, δεν έχει καμία σχέση με τις πλημμύρες στην Ινδία. Όμως, η ανάδειξη του άσχετου θέματος χρησιμοποιείται για την αποφυγή του παρόντος και επιδιώκει να υπονομεύσει τη συνάφεια του θέματος.
Και ενώ η χρήση της βρεφικής τεχνικής είναι κοινή σε πλατφόρμες όπως το Facebook, χρησιμοποιείται επίσης παντού - και στην πολιτική - για να αποφευχθούν άβολα θέματα.
Το Whataboutism δίνει μια ένδειξη για τη σημασία του στο όνομά του. Δεν είναι απλώς η αλλαγή ενός θέματος για να απομακρυνθεί κανείς από ένα προηγούμενο θέμα ως στρατηγική. Είναι ουσιαστικά μια αντιστροφή της κατηγορίας, υποστηρίζοντας ότι ένας αντίπαλος είναι ένοχος για ένα αδίκημα εξίσου κραυγαλέο ή χειρότερο από αυτό για το οποίο κατηγορήθηκε το αρχικό μέρος, όσο ασύνδετα και να είναι τα αδικήματα.
Η τακτική πίσω από το whataboutism υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Οι ρήτορες γενικά θεωρούν ότι είναι μια μορφή tu quoque, που σημαίνει "κι εσύ" στα λατινικά και περιλαμβάνει να χρεώνεις τον κατήγορό σου με ό,τι μόλις κατηγορήθηκες αντί να αντικρούσεις την αλήθεια της κατηγορίας που σου έγινε.
Το Tu quoque θεωρείται λογική πλάνη, διότι το αν ο αρχικός κατήγορος είναι ομοίως ένοχος για ένα αδίκημα δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια της αρχικής κατηγορίας.