Ο Βλάντιμιρ Πούτιν πάντα μπορούσε να τραβήξει πάνω του όλα τα βλέμματα. Όχι μόνο με την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά και για όσα χρόνια είναι είτε πρόεδρος, είτε πρωθυπουργός της Ρωσίας.
Ένα από τα πράγματα που έχουν ακουστεί ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια για τον Πούτιν, είναι το βάδισμά του. Για εκείνους που δεν έχουν προσέξει ακριβώς πως περπατάει, ο Πούτιν ποτέ δεν κουνάει το δεξί του χέρι και το κάνει μόνο όταν χρειάζεται να κάνει μια χειραψία. Είναι λοιπόν σχεδόν πάντα κολλημένο πάνω στο σώμα του και όσο περπατάει, κουνάει μόνο το αριστερό.
Μια έρευνα του «British Medical Journal» αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα και δημοσίευσε μια έρευνα το 2015. Οι επιστήμονες μελέτησαν λεπτομερώς το βάδισμά του και αρχικά έφτασαν στο συμπέρασμα πως οφείλεται στη νόσο του Πάρκινσον. Αλλά αργότερα παρατήρησαν ότι ο Πούτιν συνέχισε να σηκώνει βάρη, να κολυμπά και να προπονείται στο τζούντο, οπότε απέρριψαν την αρχική τους υπόθεση. Τελικά γιατί έχει το συγκεκριμένο βάδισμα;
Οι επιστήμονες έδωσαν έναν τίτλο στα αποτελέσματα της έρευνας: «Το βάδισμα του πιστολέρο». Ο Πούτιν έχει υιοθετήσει αυτό το βάδισμα από την εποχή της εκπαίδευσης του ως πράκτορας της KGB. Ο Ρώσος πρόεδρος λοιπόν, όπως και οι υπόλοιποι πράκτορες της υπηρεσίας, εκπαιδεύονταν για να κρατούν το δεξί χέρι όσο πιο κοντά γινόταν στη θήκη του πιστολιού. Οπότε να ήταν σε ετοιμότητα αν προέκυπτε ανάγκη.
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, υπάρχουν και άλλοι υψηλόβαθμοι Ρώσοι αξιωματούχοι που περπατούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Την έρευνα την είχε ξεκινήσει ο Bastiaan Bloem, νευρολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ναϊμέχεν στην Ολλανδία. Και αυτό γιατί κάποια στιγμή ένας φίλος του τού ζήτησε να σχολιάσει το βάδισμα του Πούτιν ο οποίος κουνούσε μόνο το αριστερό χέρι, δείχνοντάς του ένα βίντεο στο YouTube.
Το ένα βίντεο ακολούθησαν πολλά ακόμα και ο Bloem σιγά σιγά κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για πάθηση ή έναν απλό πόνο στο χέρι, αλλά για ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο στο βάδισμα του Ρώσου προέδρου. Τη λύση βέβαια στο μυστήριο έδωσε το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο της KGB, μέσα στο οποίο μπορεί κάποιος να βρει πληροφορίες για το πως έπρεπε να κινούνται οι πράκτορες, οι οποίοι έπρεπε να έχουν πάντα σε ετοιμότητα το δεξί τους χέρι.
