Ήταν στις 25 Μαΐου του 1834, όταν δυο ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης, και μάλιστα λίγα χρόνια μετά το τέλος της, καταδικάστηκαν σε θάνατο από τη βαυαρική αντιβασιλεία, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε μια από τις εμβληματικές μορφές της επανάστασης του 1821 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο «Γέρος του Μοριά», όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν, γεννήθηκε στο Λιμποβίσι της Αρκαδίας και έγινε σε μικρή ηλικία αρματολός. Η δράση του θορύβησε τους Τούρκους, οι οποίοι εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό για να τον συλλάβουν. Ο Κολοκοτρώνης κρυβόταν σε διάφορα χωριά της Πελοποννήσου, μέχρι που κατάφερε να διαφύγει στη Ζάκυνθο.

Τα Επτάνησα, υπό βρετανική κατοχή, ήταν πιο ασφαλή. Υπηρέτησε και εκπαιδεύτηκε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού και λόγω των διακρίσεων του εναντίον των Γάλλων, έφτασε στον βαθμό του ταγματάρχη.

Το 1818 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και 3 χρόνια αργότερα, επέστρεψε στη Μάνη. Εκεί ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα. Με τις γνώσεις που είχε σε κλεφτοπόλεμο αλλά και την πολεμική τακτική, ξεχώρισε γρήγορα και έγινε οπλαρχηγός. Ένας αληθινός ηγέτης.

Στον εμφύλιο που ξέσπασε μεταξύ των Ελλήνων μεταξύ 1823 και 1825, φυλακίστηκε με τον γιό του στο Ναύπλιο. Αλλά όταν ο Ιμπραήμ, έφτασε στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, οι αντίπαλοι του αποφάσισαν πως τον χρειάζονταν και τον ελευθέρωσαν. Ο Κολοκοτρώνης, συμμετείχε σε διάφορες νίκες των Ελλήνων. Ποτέ δεν αντέδρασε όταν κλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα του, παρόλο που φυλακίστηκε από αυτήν (ή μάλλον τους πολιτικούς της).

Ο Δημήτριος Πλαπούτας

Ο Δημήτριος Πλαπούτας ήταν ένας σημαντικός αρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης. Γεννήθηκε στο χωριό Παλούμπα της Γορτυνίας και ήταν γιος του κλέφτη Νικόλα-Κόλια Πλαπούτα. Είχε σχεδόν κοινή πορεία με τον Κολοκοτρώνη. 

Το 1811 κατέφυγε στη Ζάκυνθο, όπου υπηρέτησε ως εκατόνταρχος στα ελληνικά σώματα του βρετανικού στρατού. Το 1816 βρέθηκε στην Πελοπόννησο με τις τουρκικές να τον καταδιώκουν για έναν φόνο Τούρκου στην Αλωνίσταινα. Κατέφυγε και πάλι στη Ζάκυνθο όπου το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.

Με την έκρηξη της Επανάστασης βρέθηκε στην επαναστατημένη Ελλάδα. Ήταν πάντα πιστός οπαδός του Κολοκοτρώνη. Συγκρότησε δικό του στρατό που έφτανε σε μέγεθος τους 1.000 άνδρες και διακρίθηκε στη μάχη του Βαλτετσίου αλλά και στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Ήταν υπαρχηγός στην αποτυχημένη μάχη της Πέτρας, ενώ με την έλευση του Ιμπραήμ στην Ελλάδα, πολέμησε στο πλάι του Κολοκοτρώνη, τον οποίο στήριξε και στα χρόνια της Αντιβασιλείας. 

Η δίκη

Με τη συνδρομή των Μεγάλων Δυνάμεων, η επανάσταση είχε αντίκρυσμα. Ο Κολοκοτρώνης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της. Ένθερμος υποστηρικτής του Καποδίστρια, τέθηκε από την αρχή στο πλευρό του. Όμως λίγο μετά ήρθε η δολοφονία του Έλληνα Κυβερνήτη, ο Κολοκοτρώνης υποστήριξε τη βασιλεία του Όθωνα.

Όμως μέχρι να ενηλικιωθεί, τη χώρα κυβερνούσαν οι Αντιβασιλείς. Η πίστη του στον Καποδίστρια, έκανε τους πολιτικούς του αντιπάλους να τον κατηγορούν πως είναι φιλορώσος. Τις ίδιες κατηγορίες αντιμετώπισε και ο Δημήτριος Πλαπούτας που βρισκόταν πάντα στο πλευρό του.

Οι Αντιβασιλείς δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι το γεγονός. Οι διαφωνίες που εξέφρασαν, τους οδήγησαν στις φυλακές του Ιτς – Καλέ με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, το 1833.

Το κελί του Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο

Στις 25 Μαΐου του 1834, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας, δικάζονται στο δικαστήριο του Ναυπλίου. Ψευδομάρτυρες τους κατηγορούν για συνωμοσία και εσχάτη προδοσία. Οι μάρτυρες υπερασπίσεως τους ήταν περισσότεροι από 100. Στην απολογία του ο Κολοκοτρώνης, όταν ρωτήθηκε τι επάγγελμα κάνει, απάντησε αφοπλιστικά:

«Στρατιωτικός. Στρατιώτης ήμουνα. Κράταγα επί 49 χρόνια στο χέρι το ντουφέκι και πολεμούσα νύχτα μέρα για την πατρίδα. Πείνασα, δίψασα, δεν κοιμήθηκα μια ζωή. Είδα τους συγγενείς μου να πεθαίνουν, τ΄ αδέρφια μου να τυραννιούνται και τα παιδιά μου να ξεψυχάνε μπροστά μου. Μα δε δείλιασα. Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για τη λευτεριά μας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω.»

Παρά τις αντιδράσεις δυο εκ των δικαστών, του Γεώργιου Τσερτσέτη και του Αναστάσιου Πολυζωίδη, οι δυο κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Όταν άκουσε το ακροατήριο την ποινή, κάποιος από το πλήθος είπε στον Κολοκοτρώνη: «άδικα σε σκοτώνουν, στρατηγέ». Και ο Κολοκοτρώνης απάντησε: «Γι’ αυτό λυπάσαι; Καλύτερα που με σκοτώνουν άδικα, παρά δίκαια»...

Ο λαός αντέδρασε έντονα. Υπό τον φόβο κοινωνικών αναταραχών, οι Αντιβασιλείς μετέτρεψαν την ποινή σε 20ετη κάθειρξη. Ένα χρόνο αργότερα, όταν ο Όθωνας ενηλικιώθηκε, ο Κολοκοτρώνης πήρε χάρη και έγινε «Σύμβουλος της Επικρατείας». Το ίδο συνέβη και με τον Πλαπούτα.