Ο Ντόριαν Γκρέυ (Dorian Gray) είναι ένας νεαρός του οποίου το πορτραίτο ζωγραφίζει ο Μπάζιλ Χόλγουορντ (Basil Hallward). Ο Μπάζιλ γοητεύεται από την ομορφιά του νέου και σύντομα ξελογιάζεται μαζί του, θεωρώντας τον Ντόριαν υπεύθυνο για μια νέα κατεύθυνση στην τέχνη του. Τότε όμως, ο Ντόριαν συναντά τον Λόρδο Χένρυ Γουότον (Lord Henry Wotton), φίλο του ζωγράφου, και σαγηνεύεται από την φανταχτερή προσωπικότητά του και την κοσμοθεωρία του. Πιστός στις ιδέες του περί νέου ηδονισμού, ο Λόρδος Χένρυ θεωρεί ότι το μόνο πράγμα στην ζωή άξιο αναζήτησης είναι η Ομορφιά και η ολοκλήρωση των αισθήσεων. Συνειδητοποιώντας ότι μια μέρα η ομορφιά του θα χαθεί, ο Ντόριαν εκφράζει, περιπαικτικά, την επιθυμία του να πουλήσει την ψυχή του με αντάλλαγμα το πορτραίτο που φιλοτέχνησε ο Μπάζιλ να γεράσει αντί εκείνου. Η ευχή του Ντόριαν εκπληρώνεται, και καθώς ο νεαρός βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μία έκλυτη ζωή ακολασίας στο κυνήγι των αισθήσεων, το πορτραίτο εξυπηρετεί ως μία διαρκής υπενθύμιση του αντίκτυπου που έχει κάθε πράξη στην ψυχή, με το κάθε αμάρτημα να παρουσιάζεται είτε ως παραμόρφωση της σιλουέτας του είτε ως σημάδι γήρανσης.

Η εμπνευσμένη διασκευή του κειμένου και η τέχνη της εικόνας του Γιάννη Βολιώτη έρχονται να κλέψουν για δεύτερη φορά τις εντυπώσεις μετά τη “Σμύρνη μου αγαπημένη” και να μας ταξιδέψουν με ταχύτητα φωτός στις προβολές του Βικτωριανού Λονδίνου, που ζωντανεύει επί σκηνής στο ιστορικό Θέατρο Βέμπο, σε μια ατμοσφαιρική υπερπαραγωγή εικόνας και ήχου με την συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον Φώτη Λάμαρη ο οποίος υπογράφει την πρωτότυπη μουσική του έργου.