5 θρίλερ που πρέπει να δεις... δυο φορές για να τα καταλάβεις
Για να πιάσεις το νόημα
Γράφει η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΟΥ Δημοσίευση 30/8/2022 | 10:31
Ταινίες που απαιτούν πολλαπλές προβολές για να αποκαλύψουν πραγματικά τα μυστικά, τις εξηγήσεις, τις συνδέσεις και το μεγαλύτερο νόημά τους.
Don't Look Now (1973)
Ο θάνατος ενός παιδιού είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να αντέξει ένας γονιός, όπως αποδεικνύεται από το τρομακτικά...αφηρημένο αριστούργημα του Nicolas Roeg το 1973, "Don't Look Now".
Επικεντρώνεται γύρω από ένα νεαρό ζευγάρι που φεύγει από την Αγγλία στην Ιταλία για να θεραπεύσει το μυαλό και τον γάμο τους μετά τον τυχαίο πνιγμό της μικρής τους κόρης. Στην πραγματικότητα, είναι γεμάτο από περίεργες συμπεριφορές και διαλόγους από πολλούς χαρακτήρες. Το πώς συνδέονται όλα αυτά τα γεγονότα – που αναπόφευκτα οδηγούν σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά φινάλε – γίνεται σαφές μόνο μετά από τουλάχιστον δύο προβολές.
Possession (1981)
Ο Andrzej Zulawski και η ιστορία του εξιστορούν τις διανοητικές και σωματικές καταστροφές της Anna (Isabelle Adjani) καθώς παλεύει με τους ταυτόχρονους ρόλους της ως μαμάς, μοιχαλίδας και ελεύθερης ψυχής. Στα διασταυρούμενα πυρά βρίσκονται ο σύζυγός της Mark (Sam Neill), το παιδί της και ο νέος εραστής της Heinrich (Heinz Bennent).
Προφανώς, αυτό απλώς ξύνει την επιφάνεια αυτού που επιφυλάσσει το Possession, με τον σκηνοθέτη να χειρίζεται θέματα με περίπλοκες έννοιες με τον πιο θεατρικά στρεβλό και έξυπνα παράλογο τρόπο. Ειδικά σε μια σκηνή η Isabelle Adjani βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού ανάμεσα στην τρέλα και την ιδιοφυΐα.
Jacob's Ladder (1990)
Αν και η δεκαετία του 1990 είχε πολλά καλά θρίλερ αυτό είναι αρκετά ιδιαίτερο. Η ταινία ακολουθεί τον πρωταγωνιστή (που στο παρελθόν υπηρέτησε στο Βιετνάμ) ο οποίος υποκύπτει σε μυστηριώδεις παραισθήσεις. Παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν αδυσώπητα εφιαλτικό και σουρεαλιστικό είναι επίσης ένα θεμελιωμένο και εκνευριστικό σχόλιο για τις απάτες και τις παρατεταμένες συνέπειες του πολέμου.
In The Mouth Of Madness (1994)
Ο Sam Neill επιστρέφει με μια δυναμική στροφή στην αυτοαναφορική παραφροσύνη του John Carpenter, In the Mouth of Madness. Ως εκ τούτου, η απόλυτη φρίκη και παράξενη πλοκή δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Στο «In The Mouth of Madness» ένας ιδιωτικός ερευνητής ασφαλιστικών απατών αναλαμβάνει να εντοπίσει τον εξαφανισμένο συγγραφέα τρόμου Sutter Cane. Κατά τη διάρκεια της έρευνας βυθίζεται σ’ έναν αλλόκοτο κόσμο κινδύνων, περίεργων θεάσεων και υπερφυσικών γεγονότων που θα στιγματίσουν τη ζωή του.
The Babadook (2014)
Πολλές από τις μεγαλύτερες ταινίες τρόμου – όπως το 28 Days Later, The Exorcist, The Shining και Pan’s Labyrinth – θάβουν βαθιά συναφή και καθολική θεματολογία κάτω από τους κραυγαλέους τρόμους τους. Επιφανειακά, εστιάζουν σε δυσοίωνες οντότητες, αλλά πάντα μιλούν για άλλα πράγματα - για υποκείμενα συναισθήματα, τραύματα κ.ο.κ
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Jennifer Kent, The Babadook, είναι ένα άλλο εξαιρετικό παράδειγμα αυτού. Φαινομενικά, πρόκειται για μια χήρα μητέρα, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τον ασταθή γιο της, μετά τον θάνατο του συζύγου της. Ομως ένα πλάσμα κυριευει τη ζωή τους, ένα πλάσμα που ξεπήδησε από ένα παιδικό βιβλίο.