Το Ριτσάκι, ένα τετραετές κορίτσι, χάνεται από προσώπου γης μέρα-μεσημέρι ενώ έχει ξεκινήσει το ψάρεμα με τον πατέρα της. Κάπου εδώ ξεκινάει και το έργο. Ή και όχι. Μέσα στο σαλόνι μιας αστικής οικογένειας του 19ου αιώνα, ο Μποστ προσκαλεί τον θεατή να δει τις επιπτώσεις του «πολιτισμού» στον βίο και τα έργα του ανθρώπου.

«Κορίτσια βρίσκεις άφθονα. Η κόρη μεν γεννάται

 Αλλά χωρίς τον σύζυγον δυσκόλως αποκτάται.»

Μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια να βρουν το κοριτσάκι τους ο Γιάννης και η Φαύστα, οι γονείς του, επιστρέφουν σπίτι. Στέκουν ένας σύζυγος-πατέρας, φύλακας των αξιών και τροφοδότης του σπιτιού και μια σύζυγος-μητέρα, συμπαραστάτης και πάντα σε ετοιμότητα προς αναπαραγωγή. Άνθρωποι που επιστρέφουν πάντα στο νοικοκυριό τους. Αυτό το νοικοκυριό θα ταράξει και ο συγγραφέας συθέμελα προσγειώνοντας μέσα του ένα τεράστιο ψάρι. Μέσα από αυτό θα ξεπηδήσει και η απολεσθείσα κόρη. Η φύση εισβάλει μέσα στον πολιτισμό. Εισβάλει άγρια και μαζί της φέρει τα θηρία της. Επιστρέφοντας στους ζωικούς νόμους, γάτες πεινασμένες θα κατασπαράξουν το νέο-αφιχθέν μέλος της οικογένειας, που μυρίζει ψαρίλα και ωκεανό. Η οικογένεια θα βυθιστεί εκ νέου σε πένθος. Φτιάχνοντας ένα πλεκτό φωνών πάνω στους ομοιοκατάληκτους στίχους της «Φαύστας» σας προσκαλούμε σε ένα μουσικό αφιέρωμα για την «Οικογένεια» αλλά και σε ένα θέαμα μιας «τραγωδίας τρομεράς», γεμάτο δάκρυα και γέλια