Η Δημοκρατία του Μπακλαβά ήταν ένα ψηφιακό μικρο έθνος, εγκατεστημένο αρχικά στην μαρτυρική πόλη του Μεσολογγίου.

Ιδρύθηκε από τον επιχειρηματία Fatih Demir και την μαθηματικό Σοφία Παπαδάκη. Οι δυό τους αναδείχθηκαν πρόεδρος και αντιπρόεδρος του νέου κράτους στην πρώτη διακήρυξη ανεξαρτησίας. Η Δημοκρατία του Μπακλαβά είχε τη δική της κυβέρνηση, νόμισμα και δημόσιες υπηρεσίες. Ωστόσο, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε επίσημα ως κυρίαρχο κράτος από καμία χώρα του κόσμου. Θεωρήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση τέχνασμα για να συγκεντρώσει χρήματα από τουρίστες, αποφεύγοντας την εθνική φορολογία και καταλήφθηκε από τις ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις στις 26 Ιουλίου της επόμενης χρονιάς της ίδρυσής της.

Από την πρώτη στιγμή της κατάλυσής της, η ιστορία της «Δημοκρατίας του μπακλαβά» έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας ντοκιμαντέρ. Σήμερα αποτελεί το ελντοράντο για τους φανατικούς μεταλλευτές κρυπτονομισμάτων,καθώς ένα μεγάλο πόσο βρίσκεται ακόμα θαμμένο στις στάχτες της. 

ΕΓΡΑΨΑΝ για  τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΚΛΑΒΑ

(…) κείμενο και παράσταση δεν αποτελούν μόνο ένα ευφυές δείγμα στοχασμού πάνω στη στρεβλή διαχείριση της εθνικής κληρονομιάς και στη νοοτροπία της σύγχρονης Ελλάδας αλλά και δείχνουν ενδεχομένως έναν δρόμο για το πού θα μπορούσε να κατευθυνθεί το κοινωνικοπολιτικό θέατρο, εγκαταλείποντας το εν πολλοίς εξαντλημένο είδος του ντοκιμαντέρ.

Tώνια Καράογλου | ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Αιχμηρό πολιτικό σχόλιο, ανηλεής κοινωνική σάτιρα και σπαρταριστή κωμωδία εμπλέκονται μέχρι να γίνουν αξεχώριστα και αλληλένδετα. Και φυσικά, ως όφειλε, «Η Δημοκρατία του Μπακλαβά» μας παγώνει το τελευταίο γέλιο στο στόμα. Για να αυτο-ανατραπεί ακόμα μια τελευταία φορά, συνδυάζοντας το τραγικό με το γελοίο.

Γιώργος Βουδικλάρης | ελculture

Αυτή είναι η ιστορία (σουρεαλιστική, με χιούμορ -συχνά πικρό-, με σάτιρα ανελέητη, με κριτική, με όραμα). Και η παράσταση που έστησε ο Ανέστης Αζάς (και πολύ καλά έκανε και την επανέλαβε για όσους δεν πρόλαβαν να τη δουν στη σύντομη φεστιβαλική της παρουσίαση) είχε έμπνευση, κέφι και μπρίο και από τους τέσσερις ηθοποιούς (Cem Yigit Üzümoglu, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Γιώργος Κατσής, Gary Salomon), χωρίς να ξεχωρίζω κανέναν, είχε συναρπαστική κίνηση (Ζωή Χατζηαντωνίου) και είχε εξαιρετικά εύστοχη μουσική (Παναγιώτης Μανουηλίδης), ισχυρό μέρος της παράστασης κι αυτή.

‘Ολγα Σελλα | Athens Voice

Το να καταπιάνεσαι με ένα θέμα ποτισμένο με τόσες προκαταλήψεις και να καταφέρνεις να απομακρυνθείς από αυτές με πάθος χωρίς να τραυματιστείς τόσο συγγραφικά όσο και σκηνικά είναι από μόνο του μια επιτυχία. Το να καταλήγεις και σε ένα ολοκληρωμένο αισθητικά, υποκριτικά και καλλιτεχνικά αποτέλεσμα οδηγεί σε μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε και που ευτυχώς επέζησε από το Φεστιβάλ και βρήκε ένα νέο χώρο για να ζήσει έστω και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Χρήστος Τζίφας | ΑΥΓΗ

Τελικά, παρά την ίσως απότομη αλλαγή ύφους ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο μέρος της παράστασης που ενδέχεται να ξενίσει κάποιους θεατές (αν όμως το σκεφτείς, εξυπηρετεί άψογα την εξέλιξη της ιστορίας) η Δημοκρατία του Μπακλαβά είναι μια παράσταση-θεατρική εμπειρία, από αυτές που πλουτίζουν με την φρεσκάδα τους το ελληνικό θέατρο.

Ηρώ Κουνάδη | in2life

Με αφηγηματική δυναμική και σκηνική ενορχήστρωση πρωτοποριακή, ο Ανέστης Αζάς μεγαλουργεί πολιτικοποιώντας την συνύπαρξη των ανθρώπινων υποστάσεων. Όταν δε αυτές προέρχονται από τις τεχνητές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις γειτονικών λαών και μύθων, τότε η επιλογή του πολιτικού λόγου ως κεντρικής θεματικής αποτελεί την διελκυστίνδα μέσα από την οποία αποτυπώνεται η ακτινογραφία της σύγχρονης πραγματικότητας.

Aντώνης Χαριστός | τετράγωνο

Το χιούμορ των κειμένων των Γεράσιμου Μπέκα, Μιχάλη Πητίδη και Ανέστη Αζά είναι άμεσο και ακαριαίο, όπως και η συνθήκη μέσα στην οποία εκτυλίσσονται τα σουρεαλιστικά γεγονότα. Έτσι, οι πολύ καλοί ηθοποιοί Κατερίνα Μαυρογεώργη, Γιώργος Κατσής, Gary Salomon και ο Τούρκος συνάδελφός τους Cem Yigit Üzümoglu, που βρέθηκε στην Ελλάδα αποκλειστικά για την παράσταση, μπόρεσαν να αναπτύξουν τη σκηνική τους ετοιμότητα και το κωμικό τους ένστικτο και να παίξουν ένα ζωντανό και ουσιαστικό θέατρο.

Διονύσης Χριστόπουλος | musicity

Μία από τις πιο φρέσκες, ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές παραστάσεις της φετινής θεατρικής σεζόν. Είναι πραγματικό ευτύχημα που μετά το Φεστιβάλ Αθηνών ανεβαίνει τώρα για 15 μόνο παραστάσεις στο Αμφι-θέατρο.

Γεωργία Οικονόμου | news247

Η «Δημοκρατία του Μπακλαβά» καθηλώνει τις αισθήσεις του θεατή, από το πρώτο κιόλας λεπτό, που ο θίασος ανεβαίνει στο σανίδι. 

Παναγιώτης Μπάρας | Popaganda

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια πρωτότυπη, έξυπνη και αστεία παράσταση που διακωμωδεί την έννοια της εθνικής ταυτότητας και τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας μας συντηρεί μια προβληματική κοινωνία.  

Ιωάννα Βαρδαχαλάκη | click@life

Συμπερασματικά, τέσσερα μαστόρια κι ένας αρχιμάστορας φτιάχνουν τον καλύτερο και νοστιμότερο μπακλαβά για τους baklava-lovers. Η συνταγή του είναι μυστική, αλλά οι πρώτες ύλες άριστες. «Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΚΛΑΒΑ», κάπου στην Πλάκα, πασπαλισμένη με δημιουργική τρέλα, πάθος και έμπνευση, συγκαταλέγεται σε εκείνες τις παραστάσεις που πατούν γερά, με ολοκληρωμένη πρόταση. Κι επειδή το γλυκό έχει δέσει, γυρεύεις και δεύτερο κομμάτι σίγουρα. Προσωπικά, μόλις έφαγα και ξετρελάθηκα.

Nτίνα Καρρά | Onlytheater

Τελειώνοντας η παράσταση και εν μέσω του θυελλώδους χειροκροτήματος ενός ενθουσιασμένου κοινού, δεν μπορείς να μην αφήσεις το βλέμμα σου να πλανηθεί στη σκηνή και να διαπιστώσεις με συγκίνηση, ενόσω βγαίνεις από την αίθουσα, πως αυτό που έμοιαζε με απομεινάρι μιας ατέλειωτης γιορτής, τώρα ξαφνικά μοιάζει με τα συντρίμμια ενός ονείρου. Υπέροχο.

Mάνος Θηραίος | Urbanlife

Η Δημοκρατία του Μπακλαβά αυτό το κάνει υπέροχα σε σημείο να είναι μια νέα πρόταση ως το πώς πρέπει να κινηθεί το ελληνικό θέατρο από εδώ και πέρα στο τι προτείνει.

Χρήστος Βασιλακόπουλος | pastaflora

«Η Δημοκρατία του Μπακλαβά» είναι ένα κορυφαίο κοινωνικοπολιτικό έργο βασισμένο στην λαϊκή αριστοφανική τεχνική με ψεγάδια ιλαροτραγωδίας.

Eυγενία Σάλτα | Artic

Πιστεύω πως είναι η πιο ευρηματική και "έξυπνη" παράσταση που έχω δει την τελευταία δεκαετία και με ασφάλεια μπορώ να πω πως δεν θυμάμαι κάποια άλλη φορά να έχω γελάσει και κλάψει (από μέσα μου) ταυτόχρονα, με τις αλήθειες που παρακολουθώ επί σκηνής. Είναι ό,τι πιο ιερόσυλα όμορφο έχω δει ποτέ σε θεατρική σκηνή και χαίρομαι που δεν έχασα την ευκαιρία, έστω και στο παρά ένα. Θα ήταν ευτυχία, αν μπορούσαν να ξαναγίνουν κάποιες παραστάσεις ακόμη, για όσους δεν την πρόλαβανε, αλλά και για μας που είμαστε λάτρεις των "γλυκών", ειδικά αυτών που έχουν μια μυστική συνταγή που ο δημιουργός τους δεν αποκαλύπτει ποτέ! 

Θοδωρής Κ | sinwebradio

Ξεκαρδιστική η ερμηνεία όλων των επιμέρους ρόλων του Γιώργου Κατσή, δυναμική η παρουσία επί σκηνής και υπέροχη η φωνή του Cem Yigit Üzümoglu, καθηλωτική η Κατερίνα Μαυρογεώργη, απολαυστικός ο Gary Salomon (που διαδραματίζει και ρόλο μουσικού επί σκηνής), εξαιρετικές οι χορογραφικές παρεμβάσεις της Ζωής Χατζηαντωνίου και, βέβαια, οι μουσικές επιλογές και συνθέσεις του Παναγιώτη Μανουηλίδη. Μια έξοχη παράσταση, από κάθε άποψη.

Nίκος Ξένιος | Bookpress

Η «Δημοκρατία του Μπακλαβά» ανάμεσα σε άλλες προτάσεις δείχνει την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί τα επόμενα χρόνια το ελληνικό νεανικό θέατρο. (…)Πρόκειται για μια πρόταση γεμάτη χαρά και δημιουργικότητα, με ηθοποιούς που φανερά διασκεδάζουν και παράλληλα νιώθουν την αίσθηση της αποστολής αλλά και το θέατρο ως χώρο συνάντησης και ανταλλαγής (Κατερίνα Μαυρογεώργη, Cem Yigit Üzümoglu, Γιώργος Κατσής, Gary Salomon). Εχει μαζί ρυθμό, ενέργεια (η χορογραφία της Ζωής Χατζηαντωνίου, η μουσική του Παναγιώτη Μανουηλίδη) και μερικές πολύ κωμικές όσο και στοχαστικές στιγμές. 

Γρηγόρης Ιωαννίδης | ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ |30.08.2021

Τελευταία ευκαιρία αύριο να απολαύσετε τη Δημοκρατία του Μπακλαβά - ό,τι καλύτερο είδα ως τώρα στο Φεστιβάλ Αθηνών. Έσκισε ο Aνέστης Αζάς- αλλα δεν θα τα κατάφερνε χωρίς μια τόσο εκπληκτική ομάδα, εμφανώς αφοσιωμένη στο εγχείρημα. Μπράβο σε όλους. Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και προλάβετε...

Γιώργος Βουδικλάρης

Το έργο σε κερδίζει με την αφηγηματικότητα του και ακόμη περισσότερο χάρη στη σκηνική δύναμη των περφόρμερ. Οι αλλαγές των ρόλων και των εικόνων από τους τέσσερις ηθοποιούς εντυπωσιάζουν και το εγχείρημα του «ντοκιμαντέρ» πετυχαίνει χάρη στην λαμπερή τους παρουσία.

Ingo Starz | Theater der Zeit | Τεύχος Νοεμβρίου 2021

(…) Η Δημοκρατία του Μπακλαβά δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση παράστασης, αλλά κάτι που δεν με πειράζει να συνηθίσω είναι η έκπληξη του μια παράσταση να ξεπερνάει τις προσδοκίες σου και τελικά να ξεχνιέσαι και να μπαίνεις σ’ ένα άλλο σύμπαν. Η παράσταση του Ανέστη Αζά ήταν πασπαλισμένη από αγάπη και … φιστίκι.

Αναστάσης Πινακουλάκης | texnes – plus | 28.07.2021

Ο Ανέστης Αζάς επιδίδεται στο αμιγώς πολιτικό θέατρο. Κι έτσι να συνεχίσει. Το χιούμορ είναι το κλειδί που του έλειπε μέχρι τώρα. Ας το αξιοποιήσει στο έπακρο. Δεν υπάρχει λαϊκό θέατρο χωρίς διονυσιασμό και αντικαταθλιπτική Τέχνη χωρίς βακχεία (έστω κι επί σκηνής – ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον και θεραπεύεται κυρίως δια της ομοιοπαθητικής)

Κωνσταντίνος Μπούρας | γράφειν | 27.07.2021

«Η Δημοκρατία του Μπακλαβά», μια ψηφιακή Νεφελοκοκκυγία με πολύ δόση χιούμορ και πικρής αλήθειας για τους δαίμονες που κατατρώνε τις σάρκες του νεόκοπου κράτους της Ελλάδας, είναι μια ιδανική αφορμή για καλό θέατρο και με πολλές επερωτήσεις για την πραγματικότητα που βιώνουμε και το μέλλον που θέλουμε να κατασκευάσουμε, ως πολίτες του κόσμου. 

Nάγια Παπαπάνου | Boem radio