Για την ακρίβεια δεν υπάρχει κάποια διαφορά. Γιατί ο ιός δεν είναι ποτέ ζωντανός. Ένας ιός διασχίζει το ασαφές όριο μεταξύ ζωντανών και νεκρών. Γι' αυτό βιολόγοι και γιατροί μιλούν για «αδρανοποιημένους» ή «εξασθενημένους» ιούς και όχι για «νεκρούς» ιούς.

Θα βοηθήσει να σκεφτούμε τους ιούς σαν μηχανές. Με αρκετούς τρόπους, είναι μια μηχανή που είναι πιο απλή από εκείνη του αυτοκινήτου. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός ζωντανού και ενός νεκρού αυτοκινήτου; Καμία, γιατί το αυτοκίνητο δεν είναι ζωντανό.

Τα αυτοκίνητα είτε λειτουργούν, είτε όχι. Μπορείς να σπάσεις τα καλώδια, μπορείς να το στραγγίξεις από βενζίνη και το αυτοκίνητο που λειτουργεί, αυτομάτως δεν θα λειτουργεί, αν και θα είναι το ίδιο αυτοκίνητο.

Οι «αδρανοποιημένοι» ιοί μοιάζουν με τα αυτοκίνητα που δεν δουλεύουν. Κάποιο μέρος τους έχει αλλάξει η καταστραφεί, ώστε να μη λειτουργεί. Μπορείτε να απενεργοποιήσετε τους ιούς θερμαίνοντας τους έτσι ώστε να καταστραφεί η πρωτεϊνική επικάλυψη ή να καταστραφεί το γενετικό υλικό. Μπορείτε να τα χτυπήσετε με ακτινοβολία για να καταστρέψετε το γενετικό υλικό. Μπορείτε να σπάσετε τον ιό σε κομμάτια.

Το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει ολόκληρο τον ιό. Ψάχνει και αναγνωρίζει συγκεκριμένα μέρη του που ονομάζονται αντιγόνα ή υπομονάδες αντιγόνου. Εφόσον μόνο αυτό το τμήμα είναι άθικτο, δεν έχει σημασία πόσο σοβαρά έχει υποστεί ζημιά ο υπόλοιπος ιός.

Αν ανοίξεις το καπό του αυτοκινήτου και λιώσεις τη μηχανή και μετά κλείσεις το καπό, οι περαστικοί θα το βλέπουν ακόμα σαν ένα αυτοκίνητο. Θα σκέφτονται, ότι πρόκειται για αυτοκίνητο, αν και η μηχανή του έχει καταστραφεί.

Το ίδιο συμβαίνει και στο σώμα μας, το οποίο βλέπει τον ιό και θεωρεί πως αυτός είναι ιός, ακόμα και αν το γενετικό υλικό έχει καταστραφεί. Μπορείς να αφαιρέσεις μέρη του ιού από το σώμα σου, αλλά εκείνο θα συνεχίσει να τον αναγνωρίζει.

Πληροφορίες: mentalfloss.com