To 1995, ένας μεγαλόσωμος, μεσήλικας άνδρας, λήστεψε δυο τράπεζες στο Πίτσμπουργκ, μέρα - μεσημέρι. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει συνήθως, δεν φορούσε ούτε μάσκα, ούτε κάποιου άλλου είδους μεταμφίεση. Και μάλιστα χαμογέλασε στις κάμερες παρακολούθησης πριν βγει από τις τράπεζες.

Αργότερα το ίδιο βράδυ, η αστυνομία τον συνέλαβε. Εκείνος ήταν έκπληκτος, αφού δεν κατάλαβε πως τον βρήκαν. Όταν του έδειξαν τις κασέτες από τις κάμερες, εκείνος κοιτούσε απορημένος χωρίς να μπορεί να το πιστέψει. «Μα φορούσα τον χυμό λεμόνι» ψιθύρισε.

Κι αυτό γιατί όπως αποδείχτηκε, πίστευε ότι με το να τρίψει χυμό λεμονιού στο πρόσωπό του, θα τον έκανε αόρατο για τις κάμερες. Εξάλλου, ο χυμός λεμονιού χρησιμοποιείται ως αόρατο μελάνι, οπότε, εφόσον δεν πλησίαζε σε πηγή θερμότητας, θα έπρεπε να ήταν εντελώς αόρατος.

Η αστυνομία έβγαλε το πόρισμα ότι δεν ήταν τρελός ή υπό την επήρεια ουσιών, απλά έκανε ένα τρομερό λάθος. Ο McArthur Wheeler, όπως ήταν το όνομά του, έγινε αντικείμενο έρευνας του τμήματος κοινωνικής ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο του Cornel, του οποίου το συμπέρασμα ήταν πως «όταν οι άνθρωποι είναι ανίκανοι στις στρατηγικές που υιοθετούν για να έχουν επιτυχία και ικανοποίηση, υφίστανται ένα διπλό βάρος: Όχι μόνο καταλήγουν σε λανθασμένα συμπεράσματα και κάνουν ατυχείς επιλογές, αλλά η ανικανότητά τους τούς στερεί τη δυνατότητα να το συνειδητοποιήσουν. Αντίθετα, όπως στην περίπτωση του Wheeler, έχουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι τα πάνε μια χαρά».

Επίσης, ο Wheeler καταδικάστηκε σε 24,5 χρόνια κάθειρξης. Τρομερή ιδέα…