Μπιτ Παζάρ. Ψείρα και Αγορά οι δύο λέξεις στην τουρκική γλώσσα. «Η Αγορά της Ψείρας», δηλαδή, η κοινή ονομασία της γνωστής περιοχής στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μίας περιοχής σχεδόν αιωνόβιας, αφού χρονολογείται γύρω στο 1928...

Τότε, η άφιξη των προσφύγων από τα παράλια της Μικράς Ασίας, δημιούργησε την ανάγκη για στέγαση τους κι έτσι έγινε ανέγερση χαμηλών οικημάτων στην εν λόγω περιοχή. Για πάρα πολλά χρόνια, η γειτονιά του Μπιτ Παζάρ λειτούργησε ως περιοχή με μαγαζιά πάσης φύσεως και εκλεκτές αντίκες. Όσο για το όνομα; «Βαφτίστηκε» από τα ρούχα που πωλούσαν οι νεοφερθέντες πρόσφυγες και ήταν γεμάτα από ψείρες …

2023 και η ατμόσφαιρα της περιοχής την ημέρα, μοιάζει να μην έχει αλλάξει και πολύ. Περνάς τους δρόμους αυτούς –Τοσίτσα, Ολύμπου, Βενιζέλου- και νιώθεις σαν να γυρίζεις τον χρόνο πίσω δεκαετίες. Ανθρώπινες φιγούρες –ιδιοκτήτες των παλαιοπωλείων- κάθονται έξω από τα μαγαζιά και μιλάνε μεταξύ τους, καπνίζουν, παίζουν τάβλι ή χαρτιά. Το τι λένε μπορεί να μην το ακους, δεν είναι όμως δύσκολο να το μαντέψεις από τα σκυθρωπά και απογοητευμένα πρόσωπά τους.

Μέσα (και απ’ έξω) στα καταστήματα μπορείς να βρεις οτιδήποτε αναζητάς. Ακόμα και πράγματα που δε γνώριζες ή είχες ξεχάσει ότι υπάρχουν. Χαλιά, κιλίμια και κουρελούδες, πορσελάνινες κούκλες, Ευχούληδες, ραπτομηχανές του ’50, πορτοκαλί τηλέφωνα -βγαλμένα σίγουρα από κάποια ελληνική ταινία με τον Κώστα Βουτσά-, δίσκοι βινυλίου και κασέτες με πολλά «διαμάντια» ανάμεσά τους, γυαλιά ηλίου, περίεργα φωτιστικά, «Ρομάντζο» και «Γυναίκα», πικ- απ, κασετόφωνα, φακοί, σύνθετα για το σαλόνι, σετ από σκονισμένα πιατάκια-φλιτζανάκια του καφέ και εκατομμύρια άλλα πράγματα αυτόματα σε μεταφέρουν νοερά, πολλά χρόνια πίσω.

Όσο ακόμα υπάρχει το φως του ηλίου, κόσμος πολύς πηγαινοέρχεται στη γειτονιά. Περνάει, χαζεύει τις βιτρίνες, σκαλίζει τους ρετρό «θησαυρούς», χαιρετάει τους μαγαζάτορες , αλλά και αγοράζει … Γιατί, όσο τα χρόνια περνούν, η ποιότητα ζωής και η τεχνολογία εξελίσσονται, τόσο οι άνθρωποι νοσταλγούν και επιστρέφουν στο «παλιό». Άλλωστε, ο όρος vintage είναι πιο “in” από ποτέ. Τα στρόγγυλα –αλά Λένον- γυαλιά είναι πάλι της μόδας, οι νέοι βγάζουν στη φόρα τα σκονισμένα πικ-απ των γονιών και αγοράζουν δίσκους και η ρετρό διακόσμηση με σκουρόχρωμα, ογκώδη σύνθετα και χρωματιστά φωτιστικά είναι τακτική επιλογή για το σαλόνι…

Η αγορές από τα παλιατζίδικα είναι πλέον άποψη, κουλτούρα και τρόπος ζωής για μερικούς.

Τα βράδια στην περιοχή, βέβαια, το σκηνικό αλλάζει. Οι ιδιοκτήτες των παλαιοπωλείων μαζεύουν την πολύτιμη πραμάτια τους και κλειδώνουν τα μαγαζιά τους μόλις σουρουπώσει. Τα τελευταία αρκετά χρόνια το νυχτερινό Μπιτ Παζάρ σφύζει από ζωή και νιότη. Όλος ο φοιτητόκοσμος και όχι μόνο συγκεντρώνεται στην «πλατεία» της γειτονιάς, η οποία είναι γεμάτη από ουζερί και μεζεδοπωλεία για παρεΐστικες κρασοκατανύξεις. Γέλια, φωνές και φλερτ πάνω από τραπέζια γεμάτα ποικιλίες κρεατικών και φτηνού κρασιού, αποτελεί σταθερή προτίμηση για τους πρωτοετείς σπουδαστές και τις συναντήσεις γνωριμίας τους. Κι όταν, τις πρώτες πρωινές ώρες, κατεβάσει και η «πλατεία» ρολά, υπάρχουν πάντα τα μαγαζιά στους γύρω δρόμους, πρόθυμα να φιλοξενήσουν τα αναπόφευκτα νεανικά μεθύσια, μέχρι να ξημερώσει …

Μπιτ Παζάρ ... Μία «βουτία» στη λήθη του χρόνου για τους παρελθοντολάγνους; Μία λαϊκή αγορά πολυτελείας για τους ανθρώπους του καιρού τους; Ιδανική περιοχή νυχτερινής διασκέδασης για τους νέους; Όλα αυτά μαζί; Μπορεί και τίποτα …