Συνήθως τα χνούδια στα φρούτα είναι κακό σημάδι, αλλά στα ροδάκινα αυτό δεν ισχύει. Τα ροδάκινα είναι γνωστά για το στρώμα χνουδιού που έχει στο εξωτερικό του. Ακόμα κι αν σας αρέσει να το τρώτε ή αν το πετάτε, θα είστε περίεργοι γιατί υπάρχει.

Ενώ κάποια φυτά χρησιμοποιούν αγκάθια ή δηλητήριο για να διώχνουν τους θηρευτές, τα ροδάκινα το κάνουν με το χνούδι. Τα έντομα ενοχλούνται από αυτό το στρώμα και δεν κάθονται πάνω για πολύ. Αυτό τα αποτρέπει να αφήσουν εκεί τα αυγά τους ή να γευματίσουν.

Εκτός από το να διώχνει τα έντομα, το χνούδι στα ροδάκινα είναι ένα φυσικό συντηρητικό. Το ίδιο λεπτό δέρμα και σάρκα που κάνουν τα ροδάκινα ευπαθή στα πεινασμένα ζωύφια τα θέτει σε κίνδυνο σήψης υπό ορισμένες συνθήκες. Επειδή το νερό ενισχύει τα βακτήρια, η υπερβολική υγρασία στα τρόφιμα μπορεί να επιταχύνει την αποσύνθεση. Το χνούδι στα ροδάκινα το καθυστερούν συλλέγοντας σταγονίδια συμπύκνωσης και κρατώντας τα μακριά από το δέρμα του φρούτου.

Σε αντίθεση με πολλά προϊόντα που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ, τα σύγχρονα ροδάκινα δεν είναι αποτέλεσμα επιλεκτικής αναπαραγωγής. Απολιθωμένα κουκούτσια που βρέθηκαν στην Κίνα υποδηλώνουν ότι ροδάκινα παρόμοια με αυτά που τρώμε σήμερα, αυξάνονταν χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση στην ύστερη εποχή του Πλειόκαινου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ασχοληθεί με την καλλιέργεια στην πρόσφατη ιστορία. Τα νεκταρίνια είναι απλώς ένας τύπος ροδάκινου που έχουμε καλλιεργήσει για να είναι λεία και ως εκ τούτου είναι πιο ευάλωτα σε απειλές. Αλλά ακόμη και με τις άτριχες εκδόσεις στην αγορά, εξακολουθεί να υπάρχει ζήτηση για τα θολά ροδάκινα που ευδοκιμούν στη φύση εδώ και εκατομμύρια χρόνια.