Ήταν το 1977. Όπου ο Γάλλος μουσικός παραγωγός Jacques Morali έγραφε τραγούδια για το τρίτο άλμπουμ τον Village People, ένα σατιρικό γκρουπ που είχε δημιουργήσει στη Νέα Υόρκη.

Ενώ περπατούσε στην περιοχή του Chelsea, είδε κάτι που δεν είχε δει ποτέ στην Ευρώπη. Την Χριστιανική Αδελφότητα Νέων, γνωστή ως YMCA (Young Men’s Christian Association). Επισκέφθηκε το τεράστιο κτίριο της YMCA στην 23η οδό του Μανχάταν, η οποία πρόσφερε φθηνά δωμάτια σε νέους άνδρες που επισκέπτονταν την πόλη, με σκοπό να δώσει στους ευκολόπιστους νεαρούς ένα ηθικό καταφύγιο στην ανήθικη μεγαλούπολη. Στην πραγματικότητα ήταν ένα γνωστό μέρος για συνευρέσεις και ο Morali σκέφτηκε ότι μπορούσε να το κάνει τραγούδι, έναν ύμνο για την απελευθέρωση των gay.

Το έγραψε μέσα σε 20 λεπτά και το έδωσε στον τραγουδιστή του συγκροτήματος. Στο παρελθόν τα μέλη ήταν σκεπτικά αρχικά με άλλα hit τους, αλλά μόλις άκουσαν αυτό, ενθουσιάστηκαν γιατί έμοιαζε με διαφήμιση, και σε όλους αρέσουν οι διαφημίσεις.

Το τραγούδι έμεινε για 26 εβδομάδες στο Top 100 του Billboard, φτάνοντας μέχρι ναι το no.2 το 1979. Ήταν μια τεράστια επιτυχία για όλους, εκτός μάλλον από την YMCA. Όχι γιατί τους πείραξαν οι στίχοι και οι gay αναφορές τους, αλλά ήταν περισσότερο προβληματισμένοι για το αν υπήρχε παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.

Λίγο μετά την κυκλοφορία του single, η YMCA ανακοίνωσε ότι το εμπορικό σήμα της είχε χρησιμοποιηθεί χωρίς άδεια και άρχισε να επιδιώκει έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό. Το κέρδος δεν ήταν το ζητούμενο, αν και ένας δικηγόρος είπε, «σε κάθε διαπραγμάτευση, τα χρήματα είναι ένας παράγοντας».

Το τι συνέβη αργότερα δεν το ξέρουμε, αλλά απ’ ότι φαίνεται η YMCA αναγνώρισε τη δημοφιλία του τραγουδιού και οι δυο πλευρές φαίνεται να τα βρήκαν. Πρόσφατα μάλιστα ένας εκπρόσωπος της αναγνώρισε ότι χτίζει μια θετική εικόνα για τον οργανισμό και το τι προσφέρει, οπότε το τιμούν.