Το έχουμε περάσει όλοι. Δυσκολευόμαστε να δούμε κάτι καλά και έτσι μισοκλείνουμε τα μάτια μας. Μπορεί να φαίνεται φυσικό, αλλά υπάρχει κάτι σε αυτό που φαίνεται αδιανόητο. Γιατί η χρήση λιγότερης επιφάνειας του ματιού μας βοηθά να δούμε κάτι πιο καθαρά;

Σε αντίθεση με την κοινή υπόθεση ότι «σφίγγεις τα μάτια σου» για να δουλέψουν καλύτερα, το μισόκλεισμα αυτό δεν κάνει τίποτα τέτοιο, που μάλλον είναι καλό πράγμα. Αλλά να γιατί είναι λογικό: Ο φακός σας, στο μπροστινό μέρος του ματιού σας, αλλάζει συνεχώς σχήμα προκειμένου να εστιάσει σε αντικείμενα τόσο κοντά όσο και μακριά. Αν μισοκλείσεις τα μάτια, τότε αυτό μπορεί να βοηθήσει λίγο σε αυτή τη διαδικασία, αναμορφώνοντας προσωρινά το σχήμα του φακού για να βοηθήσει στην εστίαση του φωτός εκεί που πρέπει να πάει. Αυτό που κάνει είναι να ρυθμίσει τη μείωση της ποσότητας φωτός που εισέρχεται στο μάτι μας.

Για να δούμε καλά, χρειαζόμαστε το φως για να εστιάσει εκεί ο φακός και να χτυπήσει τον αμφιβληστροειδή, που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού, ακριβέστερα. Υπάρχουν όρια στο πόσο καλά μπορούμε να το κάνουμε αυτό, ιδιαίτερα σε δύσκολες συνθήκες φωτός ή όταν οι φακοί μας δεν είναι σε εξαιρετική φόρμα. Αυτό ισχύει για πολλούς από εμάς, καθώς οι φακοί μας αλλάζουν καθώς γερνάμε.

Σύμφωνα με το Cornell Center for Materials Research, «Καθώς μεγαλώνουμε, ο φακός του ματιού γίνεται πιο σκληρός και δεν μπορεί να εστιάσει το φως όπως παλιά. Με το να μισοκλείνουν τα μάτια, οι άνθρωποι στην πραγματικότητα αλλάζουν το σχήμα του ματιού τους, πολύ λίγο, έτσι ώστε το φως να εστιάζει σωστά στον αμφιβληστροειδή χιτώνα».

Με άλλα λόγια, ένας όχι και τόσο τέλειος φακός μπορεί να αφήσει πολύ φως στο μάτι σας. Όπως η στένωση του διαφράγματος σε μια φωτογραφική μηχανή, έτσι και η στένωση των ματιών με τα βλέφαρά μας, μειώνει αυτή την παρεμβολή και επιτρέπει στο φως να έρθει πιο κοντά στο κέντρο του φακού, προκαλώντας μια πιο κεντραρισμένη συγκέντρωση φωτός στον αμφιβληστροειδή.

Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πολλοί, αυτό δεν βλάπτει την όρασή μας, αν και αν το κάνουμε πολύ μπορεί να είναι σύμπτωμα μειωμένης όρασης. Είναι άλλο πράγμα να μισοκλείνεις περιστασιακά τα μάτια για να διακρίνεις κάτι μακριά ή για να μπορείς να διαβάζεις τα μικρά γράμματα σε ένα μενού σε ένα εστιατόριο με χαμηλό φωτισμό, και άλλο αν πιάνεις τον εαυτό σου να το κάνει συνέχεια. Εκεί θα πρέπει να κάνεις έναν έλεγχο στα μάτια σου.