Η Παγκόσμια Έκθεση του 1962, μια έκθεση σύγχρονης τεχνολογίας και επιτευγμάτων και γενικής ψυχαγωγίας, είχε θέμα «Ο άνθρωπος στον 21ο αιώνα», εστιάζοντας στην επιστήμη και το μέλλον. Αυτό το θέμα δεν αποφασίστηκε αυθαίρετα. Αντίθετα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ διαβεβαίωσε το Σιάτλ ότι θα μπορούσε να λάβει ομοσπονδιακή χρηματοδότηση, εν τέλει 9 εκατομμύρια δολάρια, εάν εστίαζαν την εκδήλωση στην τεχνολογική καινοτομία. Η Παγκόσμια Έκθεση ήταν ένας τρόπος για τη χώρα να αποκαταστήσει την αίσθηση εθνικής αισιοδοξίας και το Space Needle επρόκειτο να γίνει το επιστέγασμα αυτής της επίδειξης αμερικανικής ισχύος και καινοτομίας.
Οι διοργανωτές της έκθεσης ήθελαν η αρχιτεκτονική των εκθεσιακών χώρων να μεταφέρει ένα σύγχρονο και συνάμα φουτουριστικό ιδανικό. Ήξεραν ότι χρειάζονταν ένα μεγάλο κεντρικό αξιοθέατο, και όταν ο Edward Carlson, πρόεδρος και ξενοδόχος της έκθεσης, επισκέφτηκε τη Στουτγάρδη της Γερμανίας, εμπνεύστηκε από έναν τοπικό πύργο εκπομπής με ένα εστιατόριο στην κορυφή. Μετά από αυτή την επίσκεψη, σκιαγράφησε την κατασκευή αυτού που περιέγραψε ως «διαστημική βελόνα».
Το σκίτσο του Carlson δεν μοιάζει πολύ με το Space Needle που γνωρίζουμε σήμερα. Στην πραγματικότητα, το Space Needle υπέστη πολλές αλλαγές σε όλη τη διαδικασία σχεδιασμού, ειδικά όσον αφορά το σχήμα της βάσης του πύργου. Το τελικό σχέδιο προτάθηκε από τον αρχιτέκτονα Victor Steinbrueck, βασισμένο σε ένα αφηρημένο άγαλμα που ονομάζεται «The Feminine One». Ποτέ, ωστόσο, δεν άλλαξε η ιδέα για το σχήμα που μοιάζει με δίσκο στην κορυφή. Ο John Graham, Jr., ο επικεφαλής αρχιτέκτονας του έργου, ήθελε η κορυφή της διαστημικής βελόνας να φέρνει στο μυαλό εικόνες ενός διαστημικού σκάφους. Ο όρος ιπτάμενος δίσκος χρησιμοποιήθηκε αρχικά το 1947 βασισμένος στις αναφορές μαρτύρων κοντά στο όρος Rainier, ένα ηφαίστειο που φαίνεται καθαρά από πολλά γραφικά σημεία στο Σιάτλ, κάνοντας το σχέδιο οικείο για τους κατοίκους της περιοχής.
Με την ολοκλήρωση του σχεδιασμού ξεκίνησε η κατασκευή. Το Space Needle κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ 400 ημερών, δίνοντάς του το δημοφιλές ψευδώνυμο «The 400 Day Wonder». Ακόμα και τα χρώματα βαφής ήταν μέσα στο θέμα. Ήταν βαμμένο Astronaut White, Orbital Olive, Re-entry Red και Galaxy Gold. Σε αυτό στεγαζόταν ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο, το οποίο εμφανίστηκε στο It Happened at the World's Fair (1963) του Elvis Presley. Οι επισκέπτες μπορούσαν να απολαύσουν θέα 360 μοιρών της πόλης από το εστιατόριο Eye of the Needle ή το κατάστρωμα παρατήρησης και μια φλεγόμενη δάδα φυσικού αερίου που έκαιγε στην κορυφή.
Από την πρεμιέρα του το κτίριο έχει υποστεί αρκετές αλλαγές. Πρώτον, έχει ξαναβαφτεί αρκετές φορές για διαφορετικές περιστάσεις. Η προεπιλεγμένη απόχρωση του, προς το παρόν, είναι ένα κλασικό Astronaut White. Ανακαινίσεις έχουν γίνει πολλές φορές, κυρίως το 2000 και το 2017. Το «Century Project» του 2017 αναθεώρησε ολόκληρο το εσωτερικό του Space Needle, δημιουργώντας δύο γυάλινα καταστρώματα παρατήρησης από το δάπεδο μέχρι την οροφή, συμπεριλαμβανομένου ενός εξωτερικού τμήματος στο δεύτερο επίπεδο και του μοναδικού στον κόσμο γυάλινου περιστρεφόμενου δαπέδου στο πρώτο επίπεδο.
Έκτοτε, ο πύργος αντιπροσωπεύει το Σιάτλ με πολλούς τρόπους. Το 1999, η πόλη ονόμασε το Space Needle ιστορικό ορόσημο. Έχει παρουσιαστεί σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των Frasier, Grey’s Anatomy και Sleepless in Seattle. Το χαρακτηριστικό του σχήμα ξεχωρίζει δίπλα στους ουρανοξύστες και θυμίζει τις ελπίδες, τα όνειρα και τις ανησυχίες της Αμερικής στο ταξίδι της στο διάστημα.
