Το αγρόκτημα Hinterkaifeck ήταν ένα μοναχικό μέρος. Τοποθετημένο κοντά στο δάσος έξω από την πόλη Gröbern της Βαυαρίας, περίπου μία ώρα οδικώς από το Μόναχο και περίπου ένα χιλιόμετρο έξω από την πόλη Kaifeck, ήταν το σπίτι της 35χρονης Viktoria Gabriel και των δύο παιδιών της. Της 7χρονης Cäzilia και του 2χρονου Josef, καθώς και τους ηλικιωμένους γονείς της Andreas και Cäzilia Gruber.
Η οικογένεια ήταν γνωστή για την ιδιωτικότητα της. Ωστόσο, οι γείτονες ανησύχησαν την 1η Απριλίου του 1922, όταν η νεαρή Cäzilia δεν πήγε στο σχολείο και ολόκληρη η οικογένεια δεν εμφανίστηκε στην εκκλησία όπου η Viktoria ήταν μέλος της χορωδίας. Η Cäzilia δεν πήγε ξανά το σχολείο στις 3 Απριλίου και μέχρι τότε, η αλληλογραφία για την οικογένεια είχε αρχίσει να συσσωρεύεται στο τοπικό ταχυδρομείο. Στις 4 Απριλίου, οι γείτονες της οικογένειας αποφάσισαν να κάνουν έρευνα. Ο Lorenz Schlittenbauer, ένας αγρότης που έμενε κοντά, ηγήθηκε της ομάδας αναζήτησης.
Αυτό που ανακάλυψαν πιθανότατα θα τους στοίχειωσε για την υπόλοιπη ζωή τους. Στον αχυρώνα, οι ερευνητές βρήκαν τέσσερα πτώματα καλυμμένα με σανό. Μέσα στο σπίτι ανακάλυψαν τα πτώματα του 2χρονου Josef και της υπηρέτριας, Maria Baumgartner. Ήταν η πρώτη μέρα της Baumgartner στη δουλειά, αφού η προηγούμενη υπηρέτρια είχε εγκαταλείψει τη θέση της λόγω της ένθερμης πεποίθησης της ότι το σπίτι και η φάρμα ήταν στοιχειωμένα.
Για περισσότερο από έναν αιώνα, δεκάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί ως ύποπτοι για τα εγκλήματα, αν και κανείς δεν έχει κριθεί ποτέ ένοχος. Οι δολοφονίες του Hinterkaifeck παραμένουν ένα από τα πιο απόκοσμα ανεξιχνίαστα εγκλήματα της Γερμανίας.
Οι αναφορές από τις νεκροψίες της οικογένειας, που διεξήχθησαν από τον δικαστικό γιατρό Dr. Johann Baptist Aumüller, δίνουν μια τρομακτική εικόνα για τα τραύματα τους. Η πρεσβύτερη Cäzilia είχε σημάδια στραγγαλισμού και επτά χτυπήματα στο κεφάλι, που την άφησαν με ραγισμένο κρανίο. Το πρόσωπο του συζύγου της, Andreas, ήταν πλημμυρισμένο με αίμα και τα κόκαλα στα μάγουλά του προεξείχαν από τεμαχισμένη σάρκα. Το κρανίο της Viktoria είχε σπάσει επίσης. Είχε εννέα πληγές σε σχήμα αστεριού και η δεξιά πλευρά του προσώπου της είχε χτυπηθεί με μεγάλο αντικείμενο. Η κάτω γνάθος της νεότερης Cäzilia είχε θρυμματιστεί και το πρόσωπο και ο λαιμός της ήταν καλυμμένα με ανοιχτές, κυκλικές πληγές.
Ενώ η πρεσβύτερη Cäzilia, ο Andreas και η Viktoria πιθανότατα πέθαναν ακαριαία από επιδέξια χτυπήματα από ένα εργαλείο σαν αξίνα που χρησιμοποιείται για σκάψιμο και τεμαχισμό, η νεκροψία διαπίστωσε ότι η νεότερη Cäzilia πιθανότατα παρέμεινε ζωντανή και σε σοκ για αρκετές ώρες μετά την επίθεσή.
Μέσα στην αγροικία, ο μικρός Josef και η υπηρέτρια Maria Baumgartner είχαν την ίδια τύχη. Η Maria σκοτώθηκε από χτυπήματα στο κεφάλι και ο Josef από ένα βαρύ χτύπημα στο πρόσωπο στην κούνια του στο δωμάτιο της Viktoria. Όπως τα σώματα στον αχυρώνα, έτσι και τα δικά τους ήταν καλυμμένα: της Maria με τα σεντόνια της και του Josef με ένα από τα φορέματα της μητέρας του. Τα ζώα της φάρμας και ένας σκύλος παρέμειναν αλώβητοι. Ανατριχιαστικά, είχαν φροντιστεί και ταΐστηκαν τις αρκετές μέρες που μεσολάβησαν μεταξύ των δολοφονιών και της τρομερής ανακάλυψής των πτωμάτων.
Η αστυνομία αρχικά υποπτευόταν κάποιους αλήτες ή άλλους ταξιδιώτες με κακή φήμη, αλλά απέρριψε αυτή τη θεωρία αφού βρέθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά μέσα στο σπίτι. Εκτός από τα σώματα, το σανό και τα κλινοσκεπάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για να τα σκεπάσουν, τίποτα δεν είχε διαταραχθεί, αν και ο δολοφόνος παρέμεινε σαφώς στο αγρόκτημα για αρκετές ημέρες, ταΐζοντας τα ζώα, τρώγοντας γεύματα και ανάβοντας φωτιά στο τζάκι. Όταν η αστυνομία ρώτησε την πρώην καμαριέρα σχετικά με την πεποίθησή της ότι η αγροικία ήταν στοιχειωμένη, είπε ότι είχε καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα αφού άκουγε συνεχώς ήχους στη σοφίτα και ένιωθε ένα ανησυχητικό συναίσθημα ότι την παρακολουθούσαν.
Αν και ο Andreas δεν την είχε πιστέψει, είχε επίσης εκμυστηρευτεί σε γείτονες κάποια περίεργα γεγονότα τις μέρες πριν από τους φόνους: Μια εφημερίδα που δεν αγόρασε βρέθηκε στο σπίτι του και ανακαλύφθηκε ένα σύνολο από ίχνη που οδηγούσαν από το δάσος στο αγρόκτημα. Τα ίχνη ήταν σε παρθένο χιόνι, οδηγώντας μόνο προς μία κατεύθυνση. Κανείς στο Hinterkaifeck δεν ήξερε σε ποιον ανήκαν.
Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο περίεργα, το ένα από τα δύο κλειδιά της οικογένειας εξαφανίστηκε λίγο πριν τη δολοφονία. Σε συνδυασμό με τα ίχνη από το δάσος, τους ήχους στη σοφίτα και μια καμινάδα που καπνίζει τις μέρες που ακολούθησαν το έγκλημα, αυτές οι περίεργες λεπτομέρειες φτιάχνουν το προφίλ ενός αδίστακτου εισβολέα που μπορεί να είχε εγκατασταθεί στο σπίτι.
Οι υποψίες τελικά επικεντρώθηκαν σε αρκετούς άντρες που συνδέονταν με την οικογένεια.
Η Viktoria ήταν χήρα, της οποίας ο σύζυγος είχε πεθάνει στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο πατέρας του γιου της Josef παραμένει άγνωστος μέχρι σήμερα. Είχε μια σχέση με τον Lorenz Schlittenbauer, τον άνδρα που ηγήθηκε της ομάδας έρευνας που ανακάλυψε τα πτώματα, και οι δύο είχαν αναφέρει δημόσια τον Josef ως παιδί τους. Σχεδίαζαν να παντρευτούν, μέχρι που παρενέβη ο Andreas και η σχέση τους έληξε. Ο Schlittenbauer τελικά παντρεύτηκε κάποιαν άλλη και μαζί απέκτησαν ένα παιδί που πέθανε σε βρεφική ηλικία.
Η αστυνομία εξέτασε τον Schlittenbauer ως ύποπτο. Θεωρούσαν ότι πικραμένος από το θάνατο του μωρού του και απρόθυμος να πληρώσει τη διατροφή για τον Josef, είχε έρθει στο αγρόκτημα (που βρισκόταν μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα από το δικό του) και είχε δολοφονήσει τη Viktoria και την οικογένειά της. Η θεωρία ενισχύθηκε από το γεγονός ότι όσοι ήταν μαζί του κατά την αρχική έρευνα είχαν βρει τη συμπεριφορά του ύποπτη. Είπαν ότι ενήργησε αδιάφορα, βλέποντας τα σώματα χωρίς σημάδια αποστροφής.
Η αστυνομία ανέκρινε εκτενώς τον Schlittenbauer, αλλά δεν μπόρεσε να τον βάλει οριστικά στον τόπο του εγκλήματος. Η συμπεριφορά του μπορούσε να εξηγηθεί από το σοκ, σκέφτηκαν, και η γνώση του για το αγρόκτημα από τη σχέση του με τη Viktoria.
@wikipedia.org
Με τον Schlittenbauer να βγαίνει από το κάδρο, η αστυνομία θεώρησε ύποπτο τον σύζυγο της Viktoria, Karl Gabriel, θεωρώντας ότι ήταν ζωντανός και είχε επιστρέψει από τον πόλεμο και τους σκότωσε. Αυτή η θεωρία δεν κράτησε για πολύ. Σύντομα ανακάλυψαν ότι όντως είχε σκοτωθεί στη Γαλλία στις 29 Δεκεμβρίου του 1914, τους πρώτους μήνες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλοί από τους συναδέλφους του στρατιώτες επιβεβαίωσαν ότι είδαν το πτώμα του.
Μια άλλη θεωρία που επικρατούσε εκείνη την εποχή ήταν ότι ο Josef ήταν στην πραγματικότητα το παιδί της Viktoria και του ίδιου του πατέρα της, του Andreas, και ότι ένας από αυτούς είχε σκοτώσει ολόκληρη την οικογένεια πριν αυτοκτονήσει. Οι τάσεις του Andreas για αιμομιξία και κακοποίηση συζητούνταν συχνά στη γειτονική πόλη. Υποτίθεται ότι ο Andreas είχε και άλλα παιδιά με την Cäzilia εκτός από τη Viktoria, αλλά ήταν η μόνη που επέζησε από τα βίαια χέρια του μέχρι την ενηλικίωση. Αλλά κανένας από τους τραυματισμούς στα σώματα δεν μπορούσε να εξηγηθεί ως αυτοπροκληθείς, επομένως δεν ήταν δυνατό τα εγκλήματα να ήταν μια δολοφονία - αυτοκτονία που διέπραξαν η Viktoria ή ο Andreas.
Ο δολοφόνος έπρεπε να είναι κάποιος που δεν έμενε στο αγρόκτημα. Αλλά ποιος; Μόνο ένα πράγμα θα μπορούσε να ειπωθεί με βεβαιότητα. Τα εγκλήματα είχαν διαπραχθεί από κάποιον που ήξερε τα κατατόπια, όπως αποδεικνύεται από τις πράξεις του μετά τους φόνους και από τον τρόπο που κρατούσε την αξίνα. Η βαρβαρότητα των δολοφονιών υποδηλώνει ότι είχαν διαπραχθεί από κάποιον με προσωπική βεντέτα εναντίον ενός ή περισσότερων από τους Gruber.
Αλλά η αστυνομία εκείνη την εποχή δεν κατάφερε να δώσει απαντήσεις και τελικά έκλεισε την υπόθεση, αν και δεν θα παρέμενε για πολύ κλειστή.
Η υπόθεση Hinterkaifeck έχει ανοίξει ξανά αρκετές φορές. Στο βιβλίο του «Hinterkaifeck: Ίχνη ενός μυστηριώδους εγκλήματος», ο συγγραφέας Peter Leuschner περιγράφει πώς αποκεφαλίστηκαν τα σώματα της οικογένειας Gruber και της υπηρέτριας λίγο αργότερα. Οι αρχικές νεκροψίες και τα κρανία στάλθηκαν στο Μόναχο, όπου εξετάστηκαν για μεταφυσικά φαινόμενα. Δυστυχώς, τα κρανία δεν μίλησαν.
Το 1923, η φάρμα κατεδαφίστηκε και η οικογένεια βρίσκεται θαμμένη σε ένα οικόπεδο στο Waidhofen. Τα κρανία χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα αρχικά αποδεικτικά στοιχεία που συγκεντρώθηκαν στον τόπο του εγκλήματος είναι είτε χαμένα είτε πολύ παλιά, αν και το 2007 η Αστυνομική Ακαδημία του Fürstenfeldbruck εξέτασε τις δολοφονίες του Hinterkaifeck. Λόγω των σχετικά βασικών ιατροδικαστικών τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν κατά την αρχική έρευνα, καθώς και των ελλειπόντων αποδεικτικών στοιχείων και του μετέπειτα θανάτου ορισμένων υπόπτων, δεν μπόρεσαν να ταυτοποιήσουν τον δολοφόνο, αν και όλοι συμφώνησαν σε μια θεωρία.
Από σεβασμό προς τα επιζώντα μέλη της οικογένειας ωστόσο, αυτή η θεωρία παραμένει μυστική. Σε αυτό το σημείο, φαίνεται απίθανο το κοινό να μάθει ποτέ ποιος διέπραξε τους φόνους ή γιατί. Όποια μυστικά κι αν κρατούσε η οικογένεια Gruber στη ζωή και το θάνατο, μάλλον δεν θα μαθευτούν ποτέ.
